Psychopatia u dzieci to zaburzenie, o którym warto rozmawiać. Wiąże się z dużą dozą destrukcyjności, sporymi dawkami agresywności oraz krzywdami wyrządzanymi społeczeństwu.
Uważamy, że należy badać nie tylko przypadki psychopatii u osób dorosłych, ale również sposób, w jaki z czasem rozwija się ona w danej jednostce.Istnieją dwie kwestie, które pragniemy podkreślić. Po pierwsze, żyjemy w społeczeństwie, w którym coraz bardziej zwiększa się ilość przemocy.
Po drugie, coraz młodsze osoby zaczynają popełniać drastyczne zbrodnie. Własnie dlatego psychopatia u dzieci to patologia, której warto się przyjrzeć.
Co doprowadza do rozwoju psychopatii u dzieci?
Nadal nie wiemy co wywołuje psychopatę. Jednak istnieje kilka teorii i hipotez na ten temat, na które pragniemy zwrócić uwagę. Częściowo tłumaczą niektóre z przyczyn, ale nie płyną z nich rozstrzygające wnioski.
Teorie biologiczne zwracają uwagę na rolę hormonów, takich jak testosteron, lub zaburzeń struktur mózgowych. Z kolei teorie uczenia się pokazują wpływ jaki może wywierać na jednostkę znęcanie się w dzieciństwie.
Teorie społeczne mówią o zmianach zachodzących w społeczeństwie, związanych z luźnymi zasadami etycznymi i moralnymi. To mogłoby tłumaczyć pojawianie się coraz większej ilości zaburzeń psychopatycznych.
Jednak obecnie największe znaczenie przypisuje się teoriom interakcji. Sugerują one, że w zaburzeniach psychopatycznych ważną rolę odgrywają czynniki biologiczne i genetyczne. To one sprawiają, że psychopaci nie są w stanie odczuwać empatii i innych emocji.
Ale w przypadku psychopatii u dzieci należy również zwrócić uwagę na czynniki edukacyjne. Czynniki społeczne i działania rodziców mogą wpływać na zachowanie dziecka. Co więcej, środowisko, w którym przebywa dziecko, może wywierać na nie tak duży wpływ, że stanie się przestępcą, a nawet seryjnym mordercą.
Kluczowe cechy osobowości psychopatycznej
Robert D. Hare w 2003 r. opisał kluczowe cechy osobowości psychopatycznej:
- Płytki i prosty umysł: Psychopaci nie robią nic poza udawaniem i graniem.
- Egocentryzm i arogancja: Psychopaci to niezwykle narcystyczne osoby. Dlatego też myślą jedynie o swoim dobrze i zaspokojeniu własnych potrzeb. Poza tym nie przestrzegają norm społecznych. Zamiast tego kierują się jedynie własnymi normami i impulsami.
Samolubność może pojawić się u każdego dziecka, w zależności od jego wieku. Jednak z czasem, wraz z jego rozwojem i nauką, może zniknąć lub zmniejszyć się do standardowego poziomu. Dziecko, u którego rozwija się osobowość psychopatyczna, będzie wykazywało nieustającą samolubność.
Co więcej, zazwyczaj z uporem wymaga od innych różnych rzeczy. W konsekwencji stanie się zastraszającym liderem swojej grupy kompanów. Wraz z wiekiem sytuacja pogarsza się.
- Brak skruchy lub poczucia winy: Niezważanie na to, czy ich działania krzywdzą innych. Innymi słowy, są w stanie siać wielkie zniszczenie i nie są w stanie odczuwać skruchy lub żalu. Taki brak skruchy jest związany zwłaszcza z umiejętnością usprawiedliwiania swoich działań. Tym samym unikają brania na siebie odpowiedzialności za to, co robią.
- Brak empatii: Wszystkie z tych cech charakterystycznych biorą się z braku empatii. Takie osoby nie mają umiejętności zrozumienia emocji innych ludzi lub zupełnie ich to nie interesuje. Ponieważ okazują ogólny brak empatii, trudno im nawiązywać autentyczne więzi emocjonalne lub jest to całkowicie niemożliwe.
- Są manipulantami lub kłamcami: Psychopaci są uparci. Nawet gdy przyłapiesz ich na kłamstwie, nie przestaną kłamać. Zamiast tego będą zmieniać swoją historię, tworząc złożoną sieć kłamstw i sprzeczności.
Psychopatia u dzieci i jej leczenie
Psychopatia u dzieci może sprawiać, że dziecko będzie kłamało od wczesnych lat życia. Jego pierwsze ofiary to zazwyczaj jego rodzice, rodzeństwo czy przyjaciele. W określonych przypadkach może nauczyć się kontrolować swoją złość.
Jednak koniec końców nie będzie w stanie tego robić. Dzięki temu rodzice będą mogli dość wcześnie zauważyć jego dziwną osobowość.
Ponieważ psychopatia to zaburzenie osobowości, istnieje bardzo niewiele ewentualnych form terapii. Dlatego też nie należy żywić wysokich oczekiwań. Istnieje dość niewielkie prawdopodobieństwo, że uda nam się zamienić nasze dziecko w szczerą lub lojalną osobę.
W rzeczywistości rzadko które dziecko jest w stanie pozbyć się swoich cech psychopatycznych. Możemy jedynie starać się nad nimi do pewnego stopnia zapanować.
Istnieją dwa niezwykle ważne aspekty, które należy wziąć pod uwagę. aby zrozumieć problem dziecka. Po pierwsze powinniśmy przyjrzeć się środowisku, w którym przebywa dziecko. Po drugie, ogromne znaczenie ma wiek, w którym rodzice lub opiekunowie po raz pierwszy wykryją zaburzenia tego typu.
Wczesne postawienie diagnozy i rozpoczęcie terapii przed ukończeniem ósmego lub dziewiątego roku życia może znacząco zwiększyć szanse na odniesienie sukcesu.