Prawa podstawowe i prawa człowieka
Rozumiemy prawa człowieka jako ograniczenie działań państwa wobec jednostek zapewniając jej przestrzeń wolności zgodnie z ich warunkiem bycia człowiekiem.
Prawa podstawowe powstały pod koniec XVIII wieku we Francji wraz z Deklaracją Praw Człowieka i Obywatela. Pojęcie praw człowieka sięga prawa naturalnego ustanowionego przez Rzymian w czasach starożytnych i opartego na racjonalnych ideach wywodzących się z natury rzeczy.
Prawo jest rozumiane jako zbiór norm prawnych ustanowionych przez państwo w celu uregulowania zachowania osób i których nieprzestrzeganie pociąga za sobą sankcję sądową.
W ten sposób prawo stanowi podstawę współżycia społecznego. Aby zapewnić wszystkim członkom bezpieczeństwo, równość, pewność, wolność i sprawiedliwość. Ich celem jest ustanowienie harmonii, porządku i równowagi społecznej.
Celem tego artykułu jest analiza tych pojęć, a także ich cech, różnic i wpływu społecznego.
Prawa człowieka
Zgodnie z definicją prawa możemy wprowadzić i zrozumieć prawa człowieka jako ograniczenie działań państwa wobec jednostek, zapewniając im przestrzeń wolności zgodnie z ich warunkiem bycia człowiekiem.
Są to prawa, które mają wszyscy ludzie i wynikają z samego faktu bycia człowiekiem. Nie rozróżniają płci, narodowości, pochodzenia etnicznego, koloru, religii, miejsca zamieszkania, języka, partii politycznej, wieku lub stanu społecznego, kulturowego lub ekonomicznego.
Prawa człowieka są:
- Powszechne.
- Nienaruszalne.
- Niezbywalne.
- Nieodwracalne.
- Współzależne.
W związku z tym prawo międzynarodowe dotyczące praw człowieka nakłada na wszystkie kraje obowiązek działania w określony sposób w celu promowania i ochrony praw człowieka i podstawowych wolności jednostek.
Podstawy tego zbioru zasad znajdują się w Karcie Narodów Zjednoczonych (1945) i Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (1948).
Prawa podstawowe
Aby istniało prawo podstawowe, musi istnieć wcześniej prawo człowieka. Możemy uznać prawo podstawowe za gwarancję udzieloną przez państwo osobom znajdującym się w jego granicach. Prawa te są regulowane przez Carta Magna w konstytucjach państw ze względu na ich znaczenie. Są ich podstawą.
Ponadto obrona praw podstawowych jest zwykle łatwiejsza pod względem sądowym, jeśli mówimy o społeczeństwach demokratycznych. Są one uważane za podstawowy filar społeczeństwa.
Widzimy więc, że każdy kraj ma swoje podstawowe prawa. Niestety wielu nie są one szanowane.
Różnica między prawem podstawowym a prawem człowieka
Główna różnica polega na terytorialności. Prawa człowieka są uniwersalne, bez ograniczeń. Z drugiej strony te podstawowe znajduje się w określonym systemie prawnym, z ograniczeniami, które przyznaje prawo. Dlatego koncepcja praw podstawowych dominuje w porządku państwowym.
Prawo podstawowe jest przede wszystkim prawem stworzonym przez konstytucję. Dlatego należy wziąć pod uwagę preegzystencję innego prawa w zakresie konfiguracji z podstawowym.
Prawa człowieka mają znacznie obszerniejszą treść niż prawa podstawowe. Widzimy zatem, że rozróżnienie między prawami człowieka a prawami podstawowymi jest ważne. Nie wszystkie prawa człowieka zostały uznane za podstawowe.
Widzimy zatem, że w wewnętrznym porządku państw, a zwłaszcza w doktrynie konstytucyjnej, rozróżnia się prawo podstawowe i człowieka. Pojęcie praw podstawowych dominuje w porządku państwowym. To rozróżnienie wywołuje szereg konsekwencji w wewnętrznym porządku państw.
«To rozróżnienie, a co za tym idzie, te konsekwencje, nie odpowiadają istnieniu mnogiego porządku prawnego w państwie. Utrzymanie tego rozróżnienia między prawami podstawowymi a prawami człowieka ogranicza między innymi faktyczne korzystanie z praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych ”, jak stwierdził prawnik Gonzalo Aguilar Cavallo.
