Czytając dzisiejszy artykuł dowiesz się czym jest późna adolescencja!
W dzisiejszym świecie wiek staje się coraz mniej ważny. Odkryliśmy, że życie niekoniecznie musi wpisywać się w teoretyczne ramy, które stworzyliśmy. Późna adolescencja to fenomen, który doskonale to udowadnia.
Przede wszystkim należy nadmienić, że adolescencja to ten etap w życiu człowieka, który stanowi swoisty most między dzieciństwem a dorosłością. Charakteryzuje ją niestabilność emocjonalna i intensywne poszukiwanie swojej tożsamości.
Wiele wzlotów i upadków podczas tego etapu życia wiąże się z pojawiającymi się licznymi zmianami fizycznymi. Nadchodzi dojrzałość płciowa, a wraz z nią pojawia się niezwykle dynamiczna aktywność hormonalna.
“Adolescencja to przyzwolenie społeczeństwa na połączenie dojrzałości fizycznej z psychologiczną nieodpowiedzialnością.”
-Terri Apter-
Późna adolescencja ma dwa znaczenia. Po pierwsze, oznacza końcowe lata adolescencji. To moment, w którym zaszły już wszystkie zmiany, a młoda osoba jest już gotowa wejść w prawidłowy sposób w dorosłość.
Po drugie, wiąże się z tymi etapami życia, podczas których pojawiają się ponownie cechy typowe dla adolescencji. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z terminem technicznym, zaś w drugim – z koncepcją z psychologii popularnej.
Późna adolescencja jako termin techniczny
Psycholodzy rozwojowi dzielą adolescencję na trzy etapy. Wczesna adolescencja obejmuje okres od 11 do 13 roku życia i pokrywa się z okresem dojrzewania płciowego. Następnie pojawia się środkowa adolescencja, która przypada na wiek od 13 do 16 lub 17 roku życia. I w końcu mamy późną adolescencję, która rozciąga się od 15 lub 17 aż do 21 roku życia.
Późna adolescencja to etap, który charakteryzuje większa stabilność niż inne. Na tym etapie nastolatek posiada już sporą pewność odnośnie tego, kim jest. Zaczyna cieszyć się na myśl o przyszłości. Czasami pojawiają się kryzysy ze względu na nowe obowiązki związane z dorosłością, które musi na siebie przyjąć, choć nie czuje się na nie gotowa.
W przeciwieństwie do poprzednich etapów, w późnej adolescencji bycie częścią dość stabilnej grupy nie ma aż tak dużego znaczenia. Na tym etapie nastolatkowie zdają się przywiązywać większą wagę do związków personalnych.
Co więcej, mają mniej problemów z członkami rodziny. Poza tym większy priorytet mają dla nich większe projekty i pragnienie zmieniania świata.
“Przestarzała” adolescencja
W dzisiejszych czasach psycholodzy zaczęli klasyfikować stany emocjonalne charakteryzowane przez cechy nastoletnie jako późna adolescencję, chociaż osoby na tym etapie są już dorosłe. Ten rodzaj późnej adolescencji pojawia się, gdy dana osoba nie zakańcza etapów rozwoju w tempie wskazywanym przez teoretyczne ramy czasowe.
Innymi słowy, istnieją okoliczności, które wydłużają adolescencję lub wywołują ponowne pojawienie się aspektów infantylnych lub nastoletnich. Może do tego dojść nawet w zaawansowanym wieku.
Taka późna adolescencja objawia się na wiele różnych sposobów. Najczęściej dochodzi do tego, gdy dana osoba pozostaje “wiecznym buntownikiem“, pełnym marzeń bez jakichkolwiek konkretnych celów do osiągnięcia. Poza tym osoby w okresie późnej adolescencji niechętnie przystosowują się do dorosłości.
Osoby w późnej adolescencji zazwyczaj nadal mają wiele problemów ze swoimi rodzicami. Obwiniają swoich rodziców i robią im zarzuty, ale jednocześnie nie są w stanie odciąć się od nich pod względem emocjonalnym. Czasami mogą również nie chcieć zamieszkać oddzielnie.
Mity o dorastaniu
Często zdarza się, że to rodzice nastolatka jako pierwsi hamują jego dążenia do niezależności. Takie zachowanie może wywoływać, poza przywiązaniem emocjonalnym, ich własny lęk przed starzeniem się lub przejęciem władzy nad własnym życiem.
Dlatego też sami rodzice mogą ponosić odpowiedzialność za przedłużanie zależności ekonomicznej, emocjonalnej i psychologicznej.
Ogólnie rzecz biorąc, nowoczesne społeczeństwo stworzyło mit, że młodość to jedyny etap, w którym warto żyć. Nie bez kozery około połowa kosmetyków została stworzona, aby “opóźniać starzenie się”. Wiele osób nie lubi słowa “dorosły”, ponieważ brzmi ono poważnie i nudno.
Uważają, że stanowi synonim odpowiedzialności, która przez wiele osób jest uznawana za przeciwieństwo młodości.
Wszystkie te rzeczy wcale nie są złe. Jednak to, co może przynosić efekt odwrotny do zamierzonego, to rezygnacja z autonomii i odpowiedzialności, co zakłada utrzymywanie nastawienia nastoletniego. Poza tym osoby na etapie później adolescencji nigdy nie orientują się do czego są zdolne.
Można to odkryć jedynie decydując się na przyjęcie na siebie odpowiedzialności za siebie samych i pokonanie związanego z tym lęku. Jeśli stale będziesz się przed tym bronić, zapewne przejmie nad Tobą kontrolę pewna niezgodność.
Co więcej, taka sytuacja stanie się chroniczna, choć nawet tego nie zauważysz. W konsekwencji możesz pozbawiać się doskonałych doświadczeń.