Podeszły wiek to już nie starość, tylko nowa młodość!
W ostatnich dziesięcioleciach nasza oczekiwana długość życia znacznie wzrosła, a wraz z nią zaczęła zmieniać się koncepcja starości. Oznacza to zaakceptowanie starości, ostatniej fazy życia charakteryzującej się zmianami na wszystkich poziomach. Ale pamiętajmy, podeszły wiek to jeszcze nie koniec.
Społecznie przyjęty obraz staruszku jako osoby samotnej, która cieszy się spokojem i zasłużonym odpoczynkiem w domu, kontemplujący swój ogród lub grając w szachy w parku w wieku 60 lat… czy ten obraz odzwierciedla rzeczywistość, jaką jest podeszły wiek?
Liczba osób powyżej 85 lat wzrosła w ciągu ostatnich trzech dekad o 231%. Długowieczność rośnie, a odsetek urodzeń maleje: ten odwrotnie proporcjonalny związek pokazuje, że czasy zmuszają nad do modyfikacji struktur społecznych i rodzinnych.
Niebo może poczekać – podeszły wiek to jeszcze nie koniec
Kiedyś to była starość… Tak, kiedyś podeszły wiek to była prawdziwa starość. Ponad czterdzieści lat temu, kiedy prasa opowiadała historię, w którą zaangażowany był ktoś w wieku 60 lub 65 lat, nagłówek głosił: Pewien sześćdziesięciolatek… Jednak czasy bardzo się zmieniły. Dzisiaj jesteśmy świadkami nowej starości. Nasi dziadkowie między 55 a 70 rokiem życia są dziś gatunkiem zagrożonym wyginięciem.
To, co znamy jako podeszły wiek, w którym możemy znaleźć starców, staruszków, dziadków i babcie, było cyklem ewolucyjnym złożonym z szeregu cech, które definiowały starość.
Na przykład w estetyce i modzie stosowano kolory, które kojarzono ze skończonością: brązowy, czarny, szary, ciemnoniebieski, kolory oznaczające śmierć lub żałobę. I oczywiście nic, co może być uznane za modne, ale wręcz przeciwnie: oszczędności przede wszystkim.
Jeśli staruszek nosił dżinsy i tenisówki oznaczało to, że chciał się odmłodzić. Jeśli starsza kobieta się malowała, nosiła szpilki lub kolorowe bluzki oznaczało to, ze straciła rozum lub interpretowano, że chce konkurować ze swoją córką. Nie wspominajmy nawet o kolorowych rajstopach…
W odniesieniu do oczekiwanej długości życia na świecie – według danych WHO z 2013 r. – istnieją 33 kraje, z Japonią na czele, których średnia długość życia wynosi od 80 do 84 lat. Wśród krajów europejskich, które przekraczają 80 lat oczekiwanej długości życia znajdują się, między innymi, Hiszpania, Szwecja i Szwajcaria.
W krajach amerykańskich, na przykład w Kanadzie, oczekiwana długość życia waha się od 72 do 81 lat. Z kolei w krajach afrykańskich średnia ta jest dosyć niska (tylko 55 lat).
Podeszły wiek – więcej do przeżycia
Zdecydowanie możemy powiedzieć, że w dzisiejszych czasach istnieje nowa starość: podeszły wiek to już nie koniec. Po 75 roku życia też mamy jeszcze wiele do przeżycia. Obecnie ludzie w wieku 60 lat mają od 20 do 25 lat więcej aktywnego życia. Kiedy granice życia wydłużają się w ten sposób zmienia się życie, projekty, miłość, seksualność, praca, przyjemności…
Dzisiaj ludzie są bardziej świadomi, jeśli chodzi o zdrowie. Ćwiczą trzy – cztery razy w tygodniu lub przynajmniej spacerują przez 30 minut dziennie. Na siłowniach pojawia się coraz więcej osób powyżej 60. roku życia, którzy pracują nad swoimi brzuchami i pośladkami. Dbają również bardziej o swoją dietę z niską zawartością cholesterolu i lipidów.
Dzięki zabiegom chirurgicznym mają płaskie brzuchy, pełne piersi, podniesione powieki… Istnieje również technika botoksu wypełniająca zmarszczki i sprawiająca, że skóra wygląda młodo. Kosmetyka, fryzjer (dla kobiet i mężczyzn), kremy, modne ubrania. Kto dziś powie, że osoby w wieku 60 lat to staruszki!
Zmiany, które charakteryzują podeszły wiek
W erze anti-age mężczyźni używają kremów przeciwzmarszczkowych bez żadnych problemów, a najbardziej odważni robią sobie tatuaże. Kobiety patrzą w lustro i próbują być uwodzicielskie, i nie oszczędzają uwodzenia w związkach, pokazują jędrny biust i ćwiczą pośladki na siłowni.
Viagrism odnowił seksualność, a wraz z nią aktywną miłość. Umożliwiła ona miłość po miłości poprzez tworzenie nowych par po owdowieniu lub rozstaniu. Struktury partnerskie, a zatem struktury rodzinne zmieniają się. Dopóki śmierć nas nie rozłączy zamienia się w dopóki życie nas nie rozłączy. Długowieczność oznacza więcej czasu i ryzyka dla utrzymania związku.
Krótko mówiąc, długowieczność prowadzi do tworzenia nowych par, które dołączają się do już istniejących rodzin. Prowadzi do aktywnej seksualności, która daje przyjemność w czasach, gdy uznano ją za zapomnianą. Aktywną i wesołą starość, emeryturę, która łączy młodych i aktywnych ludzi z żałobą, chorobami geriatrycznymi i pobytami w szpitalu, które przeżywamy coraz później.
Z punktu widzenia państwa
Należy jednak wyjaśnić, że zmiany prowadzą do kryzysów, z którymi należy sobie radzić. Długie życie to problem biopsychospołeczny, polityczny i gospodarczy. W dzisiejszych czasach podeszły wiek wpływa między innymi na cykle ewolucyjne: dorastanie się przedłuża, dojrzałość się opóźnia, pary konsolidują się później, i później na świat przychodzą dzieci.
Prace społeczne mają problem, ponieważ życie się wydłuża i muszą one zajmować się większą ilością ludzi zapewniając im analizy kliniczne, leki, hospitalizacje. Na dodatek ta długość życia sprawia, że pPaństwo musi podwyższyć wiek emerytalny biorąc pod uwagę ilość lat, przez które będzie musiał utrzymywać grupę pasywną, ponieważ nie jest ona już pasywna w określonym wieku.
Oprócz tych niedogodności, po przezwyciężaniu kryzysów, żyć dłużej oznacza więcej czasu dla ludzi, których kochamy, a także więcej wspólnych chwil. Dlatego musimy zadbać o dobre emocje i uczucia w naszych relacjach i sprawić, by były trwałe. Niebo może poczekać, na ziemi zadbajmy o dobre samopoczucie i szczęście.