Pełen szacunku rodzicielstwo: co zrobić, jeśli nie zadziałało?

Istnieją pewne trendy w rodzicielstwie, które zyskały na znaczeniu w ostatnich czasach. Zwykle mają na celu wychowanie dzieci z szacunkiem i promowanie ich autonomii. Jedna z takich metod znana jest jako pełne szacunku rodzicielstwo. To doskonała alternatywa, która przynosi korzyści zarówno dzieciom, jak i rodzicom. Możesz jednak odnosić wrażenie, że taki sposób wychowawczy nie będzie odpowiedni w Twoim przypadku.

Rzeczywiście, wielu dorosłych uważa, że ich dzieci są zbyt buntownicze lub niespokojne, aby ta praktyka zadziałała i że wymagają bardziej autorytarnego stylu rodzicielstwa. Jednak wszystkie dzieci zasługują na szacunek. Przyjrzymy się więc niektórym powodom, dla których pełne szacunku rodzicielstwo może się nie sprawdzać.

Gdy pełne szacunku rodzicielstwo nie działa

Przed zastosowaniem tego (lub jakiegokolwiek innego) stylu rodzicielskiego ważne jest, aby uzyskać przydatne i szczegółowe informacje z wiarygodnych źródeł. W przeciwnym razie popełnisz błąd. Nie rozumiejąc jego zasad, nie wprowadzisz ich właściwie w życie. Na przykład wielu rodziców pełne szacunku rodzicielstwo myli z pobłażliwością i zapomina o wyznaczaniu granic, stanowczości i zapewnianiu dzieciom odpowiedniego przewodnictwa.

Wychowywanie z szacunkiem nie oznacza bycia zawsze słodkim, ulegania dziecięcym zachciankom lub pozwalania na wszelkie zachowania. Jeśli to jest model, który żywiłeś i który wdrażałeś w życie, trudno się dziwić, że Twoje wyniki nie były takie, jak oczekiwałeś. Pamiętaj, że potrzebne są zarówno miłość, jak i stanowcze wyznaczanie granic.

Brak cierpliwości

Możesz czuć, że pełne szacunku rodzicielstwo nie działa, ponieważ nie masz cierpliwości, aby spokojnie rozmawiać z dzieckiem, potwierdzać jego emocje lub uczyć je, aby robiło pewne rzeczy dla siebie. To prawda, że wymaga to dodatkowego czasu, a pośród codziennych obowiązków możesz czuć, że po prostu nim nie dysponujesz.

W końcu łatwiej jest trzymać dziecko za rękę, aby mogło chodzić, gdy ma napad złości, niż zatrzymać się, wysłuchać go i zająć się nim w odpowiedni sposób. Łatwiej jest podać mu gotowe śniadanie, niż krok po kroku nauczyć je by mogło samodzielnie je przygotować. Czasami dochodzi więc do krzyków. Jednak żeby edukować z szacunkiem, nie potrzeba cierpliwości, ale świadomości.

Jako dorosła jednostka nie krzyczysz na swojego szefa, nie szarpiesz się z partnerem i nie ignorujesz płaczącego przyjaciela. Dzieci zasługują na taki sam szacunek i życzliwe traktowanie. Szybko zdasz sobie sprawę, że jest to jedyny sposób na ich wychowanie.

Dziecko stało się zbuntowane

Jeśli dopiero niedawno zacząłeś stosować pełne szacunku rodzicielstwo, być może zauważyłeś wzrost buntowniczej postawy dziecka. To może Cię zniechęcić i sprawić, że pomyślisz, że metoda nie działa. Jednak buntowniczość jest zupełnie naturalna.

Dzieci często testują granice dorosłych, po prostu po to, żeby zrozumieć, jak działa ich środowisko. Gdy zmienia się dynamika rodziny, pojawianie się tych „testów” jest normalne. Musisz tylko wytrwać w nowym stylu edukacyjnym, a dziecko stopniowo zrozumie zmianę i się dostosuje.

Płaczące dziecko

Niektórzy rodzice zwracają się ku pełnemu szacunku rodzicielstwu w desperackiej próbie nauczenia się, jak radzić sobie z napadami złości swoich dzieci. Mogą się jednak zdziwić, widząc, że wciąż się to zdarza, a ich dzieci nadal są sfrustrowane, płaczą i są przytłoczone emocjami.

Reakcje te są naturalne w pewnym wieku i świadczą jedynie o tym, że dziecko nie nauczyło się jeszcze regulować układu nerwowego i panować nad emocjami.

Ten styl rodzicielski nie zapobiegnie płaczowi ani napadom złości, więc jego skuteczności w tej skali nie można zmierzyć. Jednak uczy Cię, jak towarzyszyć dziecku i je wspierać, ułatwiając mu w ten sposób naukę panowania nad emocjami.

Nieposłuszeństwo

Możesz też pomyśleć, że pełne szacunku rodzicielstwo nie działa, ponieważ dziecko nadal jest nieposłuszne. Posłuszeństwo nie jest jednak celem tego paradygmatu edukacyjnego. Jego celem jest promowanie autonomii dziecka i krytycznego myślenia, nauczenie go słuchania, ale także umożliwienie mu zabierania głosu.

Jeśli chcesz, aby dziecko było Ci posłuszne, nie szanujesz tego, że jako istota ludzka ma prawo do własnych opinii, pragnień i potrzeb, a nawet tego, by się z Tobą nie zgadzać. Oczywiście nie należy pozwalać im robić przez cały czas tego, na co mają ochotę. Zamiast tego powinieneś wychowywać je z empatią i prowadzić z nimi pouczające dyskusje. Z pewnością nie powinieneś po prostu narzucać im swojego autorytetu.

Dostosuj swoje oczekiwania i wytrwaj

Jeśli czujesz, że pełne szacunku rodzicielstwo nie działa w twoim przypadku, prawdopodobnie spodziewasz się niewłaściwych rezultatów. Celem nie jest, aby dziecko było uległe lub przestało płakać, ani abyś zawsze mówił do niego delikatnie i słodko. Prawdziwym celem jest towarzyszenie mu w rozwoju, szanowanie jego praw, zachowań i emocji oraz budowanie zdrowej więzi, a tym samym pomoc w budowaniu pewności siebie.

Dlatego należy dostosować swoje oczekiwania i wytrwać w stosowaniu zasad tego stylu rodzicielskiego. W krótkim czasie zobaczysz pozytywne zmiany, nie tylko w reakcjach dziecka, ale także w Twoim własnym samopoczuciu i relacjach z nim.