Odmienne stany świadomości - co o nich wiesz?

Po przeczytaniu tytułu być może zastanawiasz się, czym w ogóle są odmienne stany świadomości. Czy kiedykolwiek zainteresowało Cię, co się dzieje, gdy ktoś zapada w śpiączkę lub gdy pacjent wejdzie w stan wegetacji?

Istnieje wiele pytań, które można zadać w sytuacjach takich jak te. Czy odmienne stany świadomości można wyleczyć? Jeśli tak, to pod jakim warunkiem i w jaki sposób? Bezsilność i niepewność mogą stanowić duże przeszkody w tak skomplikowanych sytuacjach.

Ludzie mogą wpaść w śpiączkę z wielu powodów. Może to być traumatyczne przeżycie, takie jak wypadek samochodowy lub nietraumatyczne, takie jak udar, krwotok lub nowotwór.

Śpiączka to zmniejszenie świadomości, częściowy lub całkowity zanik reakcji na zewnętrzne bodźce. Oznacza to, że pacjent nie jest zdolny do oddziaływania na wspomniane bodźce.

Odmienne stany świadomości – różne stopnie

Zwykle kiedy czujesz ból, gdy czegoś dotkniesz, odsuwasz rękę od obiektu, który go spowodował. Kiedy jesteś nieprzytomny, nie czujesz bólu. Nie wyczuwasz zapachu czegoś płonącego ani nie słyszysz głosu matki. Nie postrzegasz bodźców lub nie reagujesz na nie. Tym właśnie charakteryzują się odmienne stany świadomości.

To tylko kilka przykładów na to, co się dzieje, gdy tracisz przytomność. Brak reakcji na zewnętrzne bodźce w warunkach, które normalnie je wywołują. Jednakże odmienne stany świadomości mają różne stopnie, które są mierzone za pomocą skali Glasgow.

Ta skala ocenia reakcje oczu, werbalne i ruchowe na hałas i ból. Proste testy są przeprowadzane na pacjencie w celu ustalenia jego reakcji na określone bodźce zewnętrzne. W związku z tym jest to skala, która ocenia indywidualny stopień reakcji.

Po wykonaniu badań wynik jest sumowany i mierzony względem indeksu, który określa, jak bardzo poważny jest stan pacjenta. Jeśli pacjent nie reaguje na żadne bodźce, otrzymuje najniższy wynik. Jeśli reaguje na wszystkie bodźce, oznacza to, że jego poziom świadomości nie uległ zmianie.

Przywrócić uwagę za wszelką cenę

Kiedy ocena zostanie wykonana, lekarz bądź inny profesjonalista, który dokonał tej oceny, wchodzi w posiadanie mentalnej mapy sytuacji neurologicznej pacjenta i może odpowiednio interweniować. Jeśli pacjent okaże nawet najmniejszą uwagę, profesjonalista musi na to odpowiednio zareagować. Musi stwarzać sytuacje, w których pacjent musiałby zwrócić uwagę.

Ludzie mają pięć zmysłów (wzrok, dotyk, zapach, słuch, smak), przy czym niektóre są wykorzystywane bardziej niż inne. Znane są przypadki osób niewidomych, u których pozostałe zmysły były rozwinięte na wyjątkowo wysokim poziomie. Te osoby rozwinęły resztę swoich zmysłów w mistrzowski sposób, aby zrekompensować ten, którego brakuje.

Odmienne stany świadomości wymagają określenia, które zmysły zostały zachowane i współpracować z nimi. Obszary czuciowe w mózgu są aktywowane, gdy otrzymujemy zewnętrzne bodźce, więc trzeba spróbować aktywować te obszary.

Znajdowanie bodźców powodujących reakcje

Aby aktywować te obszary, pacjenci dotknięci przez odmienne stany świadomości muszą być stymulowani przez określone bodźce. Ponadto jeśli używane są bodźce, które są znane pacjentowi i mają dla niego jakieś emocjonalne znaczenie, reakcja z reguły następuje łatwiej.

Reakcja może być niemal niezauważalna, więc profesjonalista musi być cierpliwy i bardzo wyczulony na jakąkolwiek zmianę powstałą w ciele jako reakcję na bodziec. Wszystko może zależeć od lekkiego poruszania palcem, które wskazuje na subtelną zmianę u pacjenta. Absolutnie każda zmiana ciała może dostarczyć informacji.

Gdy profesjonaliście uda się wywołać reakcję, następnym celem jest kontynuowanie tego działania. Nie należy jednak przyzwyczajać pacjenta do bodźca. Ważne jest natomiast, aby pacjent zawsze reagował na bodźce. Poprzez przyzwyczajenie mamy na myśli sytuację, kiedy intensywność reakcji słabnie, podczas gdy celem jest zwiększenie intensywności reakcji, ponieważ jest to oznaka aktywacji odpowiedniego obszaru w mózgu.

Szczególnie przydatne są znane i emocjonalne bodźce

Często słyszy się o przypadkach, w których rodzina i najbliżsi osoby pozostającej w stanie śpiączki przychodzili do szpitala, siadali obok tej osoby, śpiewali jej ulubioną piosenkę, przynosili kawałek ulubionego ciasta lub pluszową maskotkę, którą ta osoba w dzieciństwie uwielbiała i często przytulała.

Konieczne jest odtworzenie niektórych elementów, na które pacjent dawniej silnie reagował, a jeśli przejawi na te rzeczy jakąkolwiek reakcję, trzeba iść naprzód jak lew ścigający zdobycz.

Profesjonalista musi dążyć do znalezienia czegoś, co wywołuje reakcję pacjenta, niezależnie od tego, co to jest, a pacjent zacznie wykazywać postęp. Właśnie dzięki tym bodźcom osoby cierpiące na odmienne stany świadomości wracają do życia.

Praca z ludźmi cierpiącymi na odmienne stany świadomości jest trudna, ponieważ zmiany, które występują każdego dnia są niewielkie, ale z biegiem czasu staje się to naprawdę satysfakcjonująca, ponieważ można wywołać znaczne postępy dzięki stymulacji, dzięki neuroplastyczności.

Dlatego pragniemy przekazać słowa zachęty wszystkim osobom na świecie, które walczą o powrót do zdrowia, a także ich rodzinom i bliskim, ponieważ po wynikach pozostających bez zmian przez długi czas zwykle pojawiają się długo oczekiwane efekty.