Normalizacja – czym właściwie jest?

.Czy słyszałeś kiedyś wyrażenie „znormalizujmy to” w odniesieniu do chorób psychicznych, seksualności, emocjonalności, ról płciowych itp.? Normalizacja stała się pierwszym krokiem do uwidocznienia wielu grup, które chcą wyjść z wykluczenia społecznego. Jednak słowa tego nie zawsze używano w dziedzinie socjologii.

W tym artykule znajdziesz krótkie podsumowanie tego, czym jest normalizacja. Poznasz również jej początki i zastosowanie w nowych czasach. Dowiesz się ponadto, co oznacza dla społeczeństwa kwestionowanie tego, co uznawano za normalne. Jak wiele innych, termin ten podlega ciągłej definicji, ale dziś jego podstawy już dość mocno się ugruntowały.

Skąd się wzięło słowo „normalizacja”?

Chociaż teraz słyszymy i czytamy je głównie w ramach zmian społecznych, termin normalizacja został ukuty przez filozofa Michela Foucaulta. Zanim zastosował go w socjologii, termin ten stosowano w statystyce. Odnosił się do procesu matematycznego, w wyniku którego zbiór danych dostosowywał się do rozkładu normalnego.

Foucault natomiast użył tego określenia, aby skrytykować ustaloną władzę. Oskarżał ją o kojarzenie normalności – a zatem czegoś akceptowalnego i pożądanego – z ustaloną normą. Jednak regulacja ta jego zdaniem była przykrywką dla kontrolowania grup, a nie zwykłym zbiorem norm współżycia w społeczeństwie.

Więc czym właściwie jest normalizacja?

Odpowiadając na pytanie, co oznacza normalizować, pamiętajmy, że chodzi tu o proces, w którym jakieś zachowanie zaczyna uważać się za normalne. Chodzi więc o jego włączenie w ramy jakiejś normy, dla jakiejś grupy ludzi. Na początku Foucault postulował w swojej książce Nadzorować i karać, że zachowanie się normalizuje, gdy spełnia dwa warunki:

• Zostało wyidealizowane: doszło do tego, że zachowanie takie uważa się za dobre z natury. A ponadto należy do niego dążyć jako cel do osiągnięcia przez całe życie. Przykładem tego jest małżeństwo, w którym zdobycie pisemnego zobowiązania do życia we dwoje jest ideałem do osiągnięcia w społeczeństwie.
• Spełnienie go przynosi określone korzyści w systemie: wzorując się na poprzednim przykładzie, zawarcie związku małżeńskiego niesie ze sobą szereg korzyści. Może chodzić na przykład o zwolnienia podatkowe, zezwolenie na pracę czy nawet uzyskanie obywatelstwa.

Oznacza to, że masy ludzkie akceptują, prześladują i organizują się wokół tego, co jest uważane za normalne w określonych ramach kulturowych.

Standaryzacja w nowych pokoleniach

W ciągu ewolucji psychospołecznej ostatnich lat, kryzys gospodarczy 2008 roku i zmiana modelu rodziny mocno decydowały o ewolucji myśli zbiorowej. W tym kontekście krytyka ustalonej normy jest obecna w prawie każdym dyskursie filozoficznym.

Ponadto w społeczeństwie naznaczonym indywidualizmem, różnorodnością i ciągłymi zmianami pojęcie „normalności” jest coraz bardziej rozmyte.

W miarę jak nowe pokolenia robiły postępy w myśleniu i przyjmowały te zmiany, słowo normalizacja stało się flagą wielu ruchów integracji społecznej. Dziś mówi się o niej w odniesieniu do zaburzeń psychicznych, seksualności, różnorodności funkcjonalnej i miliona innych podobnych zjawisk.

Jednak znaczenie tego, czym jest normalizacja, nabierało przez lata zmieniających się niuansów. Jeśli chodzi o ruchy walczące o integrację, normalizacja jest przeciwieństwem wykluczenia. Aby osiągnąć tę normalizację, używa się różnych strategii:

• Propaganda: Widoczność jest niezbędna, aby mniejszości nie były obce i odległe na poziomie psychologicznym. Możemy znaleźć wiele przykładów na to w sieciach społecznościowych dzięki ich dużej sile rozpowszechniania.
• Edukacja na temat różnorodności: programy na rzecz integracji odegrały decydującą rolę w kształtowaniu otwartego i włączającego myślenia nowych pokoleń.
• Włączenie do ram prawnych: chodzi o dążenie do tego, aby system społeczno-polityczny i prawodawstwo uwzględniały jak najwięcej grup.
• Wzmocnienie zachowań: praktykowanie tej normalizacji wiąże się z pewnymi korzyściami, takimi jak zwiększenie poczucia własnej wartości i tworzenie bezpiecznych przestrzeni.

Zalety i wady normalizacji

Wprowadzenie tego terminu do języka potocznego poprawiło sytuację wielu grup mniejszościowych. Możemy zobaczyć choćby wszystkie pomoce, prawa i ruchy na rzecz niektórych grup, takich jak migranci, społeczność LGTB +, osoby z zaburzeniami psychicznymi, a nawet nie-ludzie.

Z drugiej strony, badania wykazały również, że normalizacja destrukcyjnych zachowań może być znaczną przeszkodą we wdrażaniu rozwiązań dla różnych problemów społecznych, takich jak uzależnienia i przemoc.

Są też grupy, którym normalizacja nie przyniosła nic dobrego. Duże kolektywy, które wcześniej ciągnęły korzyści z bycia „normalnym”, teraz cierpią z powodu utraty przywilejów lub aprobaty społecznej. A to z kolei często prowadzi do walk między grupami. To jest otwarty proces.

Normalizacja otwiera nowe ścieżki w kierunku bardziej inkluzywnego społeczeństwa i pozostaje tylko zobaczyć, jak dalece słowo „normalny” ma sens.