Nauka odkryła gen szczęśliwych związków

Jak podają ostatnie badania, istnieje gen szczęśliwych związków, który ułatwia odpowiednie dbanie o relacje z innymi. Na czym to polega?

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater.

Ostatnia aktualizacja: 10 grudnia, 2021

Dlaczego czasami tak łatwo jest się zakochać a tak trudno stworzyć satysfakcjonujący, stabilny i ubogacający związek? Może przyczyny leżą w biologii lub w genetyce. Tak przynajmniej podaje nauka: istnieje bowiem gen szczęśliwych związków. 

Innymi słowy, zdaje się zatem, że osoba posiadająca konkretny genotyp ma większą łatwość dbania o związek.

Czy to oznacza, że niektórzy z nas mają szczęście i przychodzą na świat z większymi zdolnościami umożliwiającymi im szczęśliwsze życie? Niekoniecznie. Jak wiadomo, relacje są złożone, a ich powodzenie zależy od wielu czynników. Nie wszystkie zmienne są pod naszą kontrolą.

Jednak nauka zawsze nas zaskakuje. To nieskończenie ciekawe, że w DNA może być zawarta formuła ułatwiająca tworzenie udanych związków. Przyjrzyjmy się temu bliżej.

Nowe odkrycie: gen szczęśliwych związków

Historie o genie szczęśliwych związków brzmią trochę jak scenariusz filmu science-fiction. Może to nawet skłaniać do myślenia w kategoriach determinizmu biologicznego. Jeszcze tego brakuje, żebyśmy zaczęli prosić potencjalnych partnerów o analizę genetyczną, dla pewności, że związek się uda.

Nauka odkryła jednak coś o wiele prostszego. Niedawno opublikowana praca przeprowadzona przez uniwersytety w Arkansas, na Florydzie i McGill poszukiwała cech genetycznych przekładających się na stabilność i zadowolenie w związkach partnerskich. Odkrycia są bardzo ciekawe. Poznajcie je.

Gen CD38 i jego rola w uwalnianiu oksytocyny

Najwyraźniej gen CD38 spełnia specyficzną funkcję, gdyż wpływa na uwalnianie większych ilości oksytocyny w związku. Co to oznacza? Osoba posiadająca go przejawia więcej zachowań, myśli i emocji zorientowanych na wzmacnianie więzi partnerskiej.

Jak wiadomo, oksytocyna to hormon troski, przywiązania i miłości. Ta wielofunkcyjna cząsteczka stymuluje naszą skłonność do dbania o innych.

Gen szczęśliwych związków przejawia się w trzech typach poznawczych

Wspomniane badanie trwało trzy lata. Przeprowadzono je na 73 parach w konkretnych celach. Po pierwsze, by przeanalizować ich przebieg. Po drugie, by analizując próbki genetyczne (ślinę) odnaleźć cechy decydujące o stabilności i zadowoleniu w związku.

Okazało się, że trwalsze i szczęśliwsze pary miały gen CD38. Nie tylko przyspiesza on uwalnianie oksytocyny, ale także przekłada się na trzy typy poznawcze w relacjach uczuciowych.

Oto one:

• W naszej kulturze związki bazują przede wszystkim na zaufaniu. Trzeba o nie na co dzień dbać.
• Inna fundamentalna kwestia to wysiłek na rzecz relacji i chęć przebaczania. Konflikty, problemy i kłótnie wymagają empatycznych rozwiązań.
• Co więcej, gen szczęśliwych związków przekłada się na odczuwanie wdzięczności. Pary posiadające go po trzech latach związku były wciąż wdzięczne za wspólne życie.

Genotyp CC u mężczyzn

Badanie wykazało jeszcze jedną ciekawą rzecz. Okazało się, że istnieje pewna zmienna dla płci, a mianowicie, że mężczyźni o genotypie CC mają silniejsze poczucie partnerstwa. Co to znaczy? Mężczyźni o tym genotypie są bardziej skłonni do zaangażowania w relację.

Innymi słowy, zdrada czy zaniedbanie z ich strony są mniej prawdopodobne.

Jakie znaczenie ma odkrycie tego genu?

Możliwe, że odkrycie genu szczęśliwych relacji brzmi jak fantastyka. Czyżby wystarczyło mieć odpowiedni genotyp, by prowadzić szczęśliwe życie z partnerem? Nie wygląda to w ten sposób. Geny bowiem nie determinują naszego losu.

Genetyka zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia konkretnej cechy, ale nie determinuje jej. Czasami jedna osoba w związku ma gen CF38 a druga nie. Powodzenie relacji nie zależy jedynie od genetyki.

Filary takie jak osobowość, dojrzałość emocjonalna czy empatia są decydujące. Jednak relacja zawsze konfrontuje się z trudnościami i wyzwaniami, których nie możemy kontrolować. To ciekawe, że istnieje gen szczęśliwych związków. Nie jest on jednak ostatecznym wyznacznikiem naszego losu.