Pomoc, jakiej potrzebuje ludzkość może pochodzić wyłącznie od dzieci. To dzieci są i będą tymi, którzy tworzą przyszłość. Ludzkość rodzi się w każdym dziecku, dlatego nie możemy traktować dzieci jak obywateli drugiej kategorii. Sposób, w jaki je traktujemy kształtuje ich osobowość.
Musimy traktować dzieciństwo i dzieci z wielkim szacunkiem. Pamiętajmy, że ludzkość kształtuje się w każdym z nich. Życzliwość, radość, współczucie i empatia mogą rozkwitać w każdym dziecku. Ale tak samo może narodzić się w nich nienawidzić, złość i chęć zemsty. Dlatego musimy wiedzieć, jak traktować dzieci, aby stały się zdrowymi i szczęśliwymi dorosłymi.
Dzieciństwo to święty wiek. Trzeba mówić o potrzebie zmiany sposobu wychowywania dzieci, ponieważ pierwsze lata życia mają znaczący wpływ na charakter człowieka.
„Trzymajcie mnie z dala od mądrości, która nie płacze, filozofii, która się nie śmieje i wielkości, która nie kłania się przed dziećmi”.
-Khalil Gibran-
Dzieciństwo, święty wiek
Jako dorośli mamy tendencję do edukowania dzieci bez próby ich rozumienia. Wszystko, co robią, a czego nie rozumiemy uznajemy za „dziecinne”. Zamiast tego powinniśmy identyfikować i szanować emocje i uczucia dziecka, aby móc zrozumieć, co się dzieje.
Czasami nie wiemy, jak zdobyć i utrzymać uwagę dziecka. Jednym z tego powodów jest fakt, że kora mózgowa dziecka nie jest wystarczająco rozwinięta, aby móc zarejestrować i wykonywać wiele poleceń. Możemy krzyczeć na dziecko lub ukarać je za nieposłuszeństwo, ale wtedy popełniamy błąd. Nie można nakładać zbyt wielu ograniczeń na małe dziecko lub dawać mu zbyt wielu poleceń do wykonania.
Emocjonalna samoregulacja u dorosłych jest kluczem do wychowywania dzieci. W związku z tym musimy pamiętać, że dzieci uczą się reagować na pewne sytuacje, obserwując nasze zachowanie. Dlatego nie tylko musimy edukować nasze dzieci, ale także i samych siebie. Samoregulacja emocji zapewnia równowagę między ograniczeniami a lekkomyślnością. W przeszłości społeczeństwo miało tendencję do nakładania zbyt wielu ograniczeń na najmłodszych. Z drugiej strony wygląda na to, że współcześnie pozwalamy im na zbyt wiele i przez to otrzymujemy negatywne wyniki.
Ograniczenia w przeważającej części nie powinny być traktowane jako kara, ani być narzucane pod wpływem bardzo silnych emocji. Ważne jest, aby być konsekwentnym w rozmowach z dziećmi, bez względu na to, co mówią nam nasze emocje. Emocje, takie jak gniew czy poirytowanie, nie prowadzą do niczego dobrego, gdy przychodzi czas na ustalenie limitów lub podjęcie decyzji o karze.
„Wśród wszystkich radości absurd jest najbardziej radosny. To jest radość dzieci, rolników, nieokiełznanych, wszystkich istot, które są bliżej natury niż my”.
-Azorin-
Pierwsze lata życia kształtują osobowość – ludzkość potrzebuje zdrowych i szczęśliwych dzieci
Wczesne dzieciństwo, do trzech lat, jest jak fundament ludzkiego życia. W tych latach kładziemy grunt pod takie zaburzenia, jak depresja, dwubiegunowość lub psychotyczność. Z drugiej strony, w tym samym czasie kształtują się umiejętności i zdolności, które chronią nas przed tymi zaburzeniami. Można powiedzieć, że dzieciństwo jest święte. Im młodsze dziecko, tym bardziej święte.
Wielu rodziców nie zwraca uwagi na rozwój swojego dziecka aż do wczesnego okresu dojrzewania. Wcześniej wspomnieliśmy o rodzicach, którzy narzucają swoim dzieciom zbyt wiele limitów. Istnieją także przeciwne przypadki – rodzice, którzy nie ustanawiają żadnych limitów ani nie nakładają dziecku żadnej odpowiedzialności, dopóki nie osiągnie wieku dojrzewania. W tym momencie ustalenie limitów będzie bardzo trudne. Dlatego właśnie zwykle okres dojrzewania idzie w parze z buntem dziecka.
Nie możemy po prostu kształcić dzieci na poziomie kognitywnym i intelektualnym. Ich rozwój emocjonalny jest bardzo ważny. Dlatego musimy dbać o wychowanie i edukację dzieci już dzisiaj. Nasza nadzieja, nadzieja na przyszłość, tkwi w nich. To dzieci podtrzymują ludzkość.
Dzieci oddadzą społeczeństwu wszystko, co od niego otrzymają.