Lęk – co sprawia, że staje się zaburzeniem psychicznym?

„Ostatnio czuję się bardzo niespokojny, coś musi być nie tak!” Są chwile, kiedy życie cię przytłacza i wszystko wydaje się być poza twoją kontrolą. Rozwijasz tachykardię i bezsenność. Pojawiają się ruminacje, którym towarzyszy lęk. Nie wiesz, czy powinieneś się martwić i zaczynasz się zastanawiać, kiedy to jest, że lęk staje się zaburzeniem psychicznym, które trzeba leczyć klinicznie.

To, że zadajesz sobie to pytanie, to dobry znak. Ponieważ jest wielu ludzi, którzy żyją w takich warunkach, nie działając ani nie prosząc o pomoc. W efekcie normalizują te wysoce patologiczne stany. Dlatego świadomość, że tracisz jakość życia i funkcjonalność społeczną, jest ważnym krokiem.

Obecnie placówki podstawowej opieki zdrowotnej opiekują się dużą liczbą pacjentów z lękiem. Chociaż prawdą jest, że wiele osób zostanie skierowanych do wyspecjalizowanych profesjonalistów, niektórzy wykazują jedynie zwykły stres i umiarkowany niepokój. Rzeczywiście, nie wszystko, co czujemy, bez względu na to, jak nieprzyjemne może być, jest patologiczne i wymaga leczenia, które je złagodzi. Jak je odróżnić? Spójrzmy.

Ważne jest, aby wiedzieć, jak odróżnić lęk patologiczny od lęku normalnego. Co więcej, ważne jest, aby nauczyć się radzić sobie z nawracającym codziennym stresem, zanim ustąpi on zaburzeniom psychicznym.

Kiedy lęk staje się zaburzeniem psychicznym?

Temat zdrowia psychicznego w ostatnim czasie zyskuje na znaczeniu na arenie społecznej. Depresja, lęk, choroba afektywna dwubiegunowa, zaburzenia zachowania żywieniowego (ED) itp. zaczynają się normalizować. Uwidocznienie tych warunków pozwala społeczeństwu zapoznać się z rzeczywistościami, które są niezwykle powszechne, na które każdy może cierpieć i które na szczęście można przezwyciężyć odpowiednią interwencją.

Nie wszystkie formy lęku wymagają przepisania leków przeciwlękowych. W rzeczywistości warto pamiętać, że ta reakcja psychofizjologiczna wyostrza nasze zmysły, abyśmy mogli skuteczniej reagować na wymagania środowiska. Dlatego wydarzenia takie jak problemy w pracy lub radzenie sobie z konkretnym problemem mogą powodować pojawienie się tej emocji.

Wiedza o tym, jak odróżnić lęk normalny od lęku patologicznego jest bez wątpienia niezbędnym narzędziem, którego powinieneś się nauczyć. Z drugiej strony należy pamiętać, że tylko dlatego, że Twój obecny lęk nie jest patologiczny, nie oznacza to, że w niedalekiej przyszłości nie stanie się zaburzeniem. Nauczenie się, jak regulować swoje emocje i rozwijać zdrowsze podejście mentalne, zawsze będzie bardzo pomocne.

Odkryjmy teraz wskaźniki, które sugerują, że lęk staje się zaburzeniem.

Nadwrażliwość, umysł w poszukiwaniu zagrożeń

Prace takie jak te przeprowadzone przez University of Delaware (USA) badały moment, w którym normalny lęk staje się patologiczny. Twierdzili, że nadmierna czujność jest jednym z najwyraźniejszych wskaźników popadania ludzi w niepokojący stan psycho-emocjonalny.

Nadmierna czujność to stan większej wrażliwości sensorycznej, w którym mózg jest zorientowany tylko na dostrzeganie zagrożeń i niebezpieczeństw tam, gdzie ich nie ma. Przekłada się to na nadaktywację poznawczą (myśli), a także psychofizyczną. Umysł nie przestanie przewracać rzeczy, zamieniając ziarnko piasku w labirynt bez wyjścia.

Wyczerpanie fizyczne jest dodawane do wyczerpania psychicznego, dostrajając się do ciągłego stanu nerwowości i ciągłego stresu.

Lęk staje się zaburzeniem, gdy przestajesz mieć kontrolę nad swoim życiem, doświadczasz wyraźnych objawów fizycznych i możesz przewidywać jedynie negatywne wydarzenia.

Udręka: ukryty strach, który nie ustępuje

Cierpienie jest ciągłym strachem, połączonym z ciężarem egzystencjalnej pustki, dodawanym do ciągłego poczucia zagrożenia. Jeśli na stałe znajdziesz się w tym stanie, nie wahaj się. Czas poprosić o pomoc.

Mgła mózgowa, niezdolność do myślenia lub podejmowania decyzji

Mgła mózgowa to mechanizm przetrwania, który aktywuje twój mózg. Kiedy czujesz się w stanie wielkiego stresu i niepokoju, twój mózg postanawia zmniejszyć energię i zasoby. Ograniczasz się do działania na autopilocie, aby zmniejszyć wielki ładunek emocjonalny, który Cię ogarnął.

Oznacza to, że masz problemy z koncentracją uwagi, zapamiętywaniem rzeczy, podejmowaniem decyzji, refleksją, myśleniem nieszablonowym itp.

Beznadzieja i irracjonalne lęki

Twoje myśli mają wpływ na to, czy lęk stanie się zaburzeniem psychicznym, czy nie. Chociaż myślenie nie generuje żadnego dźwięku, przekłada się na cichy pomruk negatywności i poczucie beznadziejności na przyszłość. W rzeczywistości twój umysł nigdy się nie zatrzymuje. Kiedy staje się chaotyczny, zaczynasz myśleć katastroficzne myśli, które są dla ciebie mało przydatne.

Kiedy ten rodzaj negatywności staje się trwały, zaczynasz rozpaczać. Wykrycie jego obecności jest naprawdę ważne, ponieważ w niektórych przypadkach może to być również wskaźnik zaburzeń depresyjnych.

Pamiętaj, że lęk może czasami przedstawiać się jako objaw poważnej depresji.

Kiedy twoje ciało boli z powodu utajonego niepokoju

Oto fizyczne wskaźniki sugerujące, że normalny lęk staje się zaburzeniem psychicznym:

• Tachykardia.
• Ciśnienie w klatce piersiowej.
• Zaburzenia trawienia i/lub jelit. Na przykład niestrawność, nudności i biegunka.
• Napięcie mięśni, oprócz bólu pleców, karku itp.
• Mrowienie lub skurcze.
• Wyzysk.
• Problemy ze snem.
• Bóle głowy.
• Niewyjaśnione zmęczenie.

Ostateczna refleksja

Jeśli cierpisz na kilka z tych objawów i podejrzewasz możliwą obecność zaburzenia lękowego, musisz poprosić o specjalistyczną pomoc. Pierwszym krokiem jest postawienie diagnozy. Istnieją różne rodzaje lęku, a nawet sam lęk może występować wraz z innymi schorzeniami.

Istnieje wiele interwencji, które okazały się skuteczne w walce z lękiem. Rola psychoterapii jest kluczowa, a w niektórych przypadkach może być również zastosowana strategia farmakologiczna. Ostatecznie to profesjonaliści poprowadzą Cię w procesie powrotu do zdrowia.