Kobiety w sporcie, czyli szklany sufit

Kobiety w sporcie w wielu częściach świata mają po prostu gorzej. Różnice względem sportu mężczyzn są znaczne. Dlaczego? Jak temu zapobiegać?

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Fátima Servián Franco.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Kobiety w sporcie doświadczają zjawiska szklanego sufitu opisanego po raz pierwszy przez Wall Street Journal w 1986 roku. Pojęcie to oznacza niewidzialne bariery, na jakie kobiety natykają się w karierze zawodowej i w walce o wysokie stanowiska.Chociaż zjawisko to znamy od połowy lat 80., występuje ono od zawsze w historii kobiet.

W środowisku sportowym, szklany sufit jest jeszcze grubszy, brak nawet konkretnego punktu odniesienia. Chociaż na przykład hiszpańskie piłkarki najwyższej kategorii podpisały pierwszy kontrakt po wielu miesiącach negocjacji i protestów, nie udało im się osiągnąć znormalizowanego poziomu profesjonalnego i odpowiednich warunków pracy.

Na poziomie krajowym i międzynarodowym pojawia się wiele głosów wymagających konkretnych środków na rzecz eliminacji tego typu problemów. W krajach takich jak Norwegia podjęto kontrowersyjne rozwiązania takie jak parytety, które dają dobre efekty. Procent kobiet w krajowych radach administracji i państwowych firmach wzrósł z 7% w 2002 do 44% w 2010 roku.

W końcu, skoro kobiety uprawiają sport, dlaczego miałyby nim nie zarządzać? Dlaczego kobiety w sporcie mają tak ciężko?

Kobiety w sporcie: wielkie zaniedbane

Obecność kobiet w praktyce sportowej i świecie sportu jest wynikiem ewolucji społeczeństwa. Akceptacja kobiet w nowych polach obejmuje też sport. Rozwój społeczny zachodzi w zawrotnym tempie. Doszło do zmian na wielu polach, ale czasami pokutują wciąż dawne przekonania i podejścia do roli kobiet.

Eliminacja seksistowskich teorii i konserwatywnych koncepcji hamujących rozwój ma już miejsce w szkołach, co wymaga aktywnego działania nauczycieli, by formalna edukacja nie reprodukowała nierówności i utrzymywała wysoką jakość (García, 2006).

W mediach sportowych niewiele jest informacji na temat kobiet i często są one niepotwierdzone. Prasa, radio i telewizja poświęcają więcej uwagi osiągnięciom mężczyzn. Prasa sportowa i sekcje sportowe w dziennikach informacyjnych uparcie ignorują kobiety w sporcie, co niesie dla nich negatywne konsekwencje – na przykład mniej kontraktów reklamowych.

Pewne media tworzą wizerunek kobiety, który nie ma nic wspólnego ze sportem, prezentując głównie półnagie zdjęcia. Ma to na celu przyciąganie konkretnego typu czytelników zainteresowanych głównie szowinistycznym kontentem (Ibáñez, 2001).

Czynniki psychospołeczne w sporcie kobiet

Kobiety jako grupa cierpią bardziej przez brak aktywności fizycznej, a jednocześnie więcej radości czerpią z praktyki ćwiczeń. Dlatego też wyjątkowo interesujące są czynniki wspierające uprawianie przez kobiety sportu.

Nastawienie mediów do sportu kobiet i nierówne traktowanie odbijają się na rozwoju dziewczynek. Wizja świata, w którym sport dociera pod wszystkie dachy dotyczy głównie mężczyzn.

Dla dziewczynek i kobiet pozostaje skrzywiona interpretacja i obniżone możliwości uczestnictwa w sportowym świecie. Brak im wzorców do naśladowania, informacji i przykładów charyzmatycznych zawodniczek , za którymi mogłyby podążać.

Kobiety w sporcie zawsze miały trudniej, poza może paroma wyjątkami.

Z wymienionych przyczyn, dziewczynom ciężko jest widzieć przyszłość w jasnych barwach i koncentrować się na wysiłku na rzecz kariery sportowej, nawet jeśli mają talent. Praca wkładana w trening i zawody często jest niedoceniana i pozostaje w cieniu osiągnięć chłopców.