Karol Wielki i legenda wielkiej miłości
Karol Wielki i jego legenda jest jedną z najbardziej interesujących historii Italo Calvino. Ten wspaniały pisarz o włoskich korzeniach, urodzony na Kubie pozostawił imponujące świadectwo swojej wrażliwości i inteligencji w tej mikropowieści.
Calvino zawsze walczył między radykalnym realizmem a wyobraźnią bez ograniczeń. Legenda Karola Wielkiego jest tego dobrym przykładem. Rozpoczynając od fantastycznej i prawie niewiarygodnej historii, udaje mu się uchwycić głęboką i analityczną wizję namiętnej miłości.
Wiele dzieł Calvino ma baśniowy ton. Legendę Karola Wielkiego możemy również zakwalifikować do tej grupy. Jednak w tym przypadku cel wykracza daleko poza morał. Historia opisuje imponującą miłości pary. W tej kwestii pozycja Italo Calvino jest bardzo zbliżona do współczesnej psychoanalizy.
“Kochamy osobę, która chroni lub narcystyczny obraz samego nas samych”
-Jacques Alain Miller-
Karol Wielki i legenda o miłości pełnej pasji
Legenda Karola Wielkiego zaczyna się w następujący sposób: “Cesarz Karol Wielki zakochał się, będąc już starym, w pewnej Niemce. Szlachta dworska była bardzo zmartwiona, ponieważ władca, opętany żarliwą miłością zapominał o królewskiej godności i zaniedbał sprawy Imperium.”
Interesujące jest to, że Italo Calvino jako centralną postać wybrał starszego człowiek u władzy. Jest to swojego rodzaju antytezą do tej nastoletniej postaci, dla której miłość jest najważniejsza. Bez względu na to, że był cesarzem, zakochanie się zamyka oczy na wszystko inne.
Władza i miłość nie żyją ze sobą w zgodzie, choć czasami idą w parze.
Miłość, zdrada, zaklęcie
Gdy władca się zakochał, stało się coś nie do pomyślenia. Ukochana dziewczyna nagle umiera. Legenda mówi jednak, że miłość nie umarła razem z nią. Cesarz, zaślepiony bólem, zabrał zabalsamowane zwłoki ukochanej do swojego pokoju. I nie chciał się z nimi rozstać ani na chwilę.
Historia kontynuuje: “Arcybiskup Turpin, przestraszony tą makabryczną pasją, podejrzewał zaklęcie i chciał zbadać zwłoki. Pod językiem martwej dziewczyny znalazł pierścień z drogocennym kamieniem”.
Odkryto wtedy, że to, co kryje się za tą miłością to zaklęciem. W rzeczywistości Karol Wielki nie był tak zakochany w młodej Niemce. To, co mu się przydarzyło, było skutkiem magii, a nie prawdziwego uczucia.
Italo Calvino zaczyna tutaj ujawniać prawdziwą naturę miłości. Jest coś, co ukochana osoba ukrywa, ale to nie ona sama. Kochanek zakochuje się w tym, co nosi inny, a nie w samej osobie. Na poziomie psychicznym można powiedzieć, że miłość jest ożywia pewien magiczny element. Nie w sensie poetyckim, ale dosłownym. Kiedy kochasz, zapominasz o zasadach logiki i zaczynasz szukać rzeczy niemożliwych, aby je urzeczywistnić.
Miłość: pierścionek z cennym kamieniem
Koniec legendy o Karolu Wielkim nie może być bardziej zaskakujący i wzruszający. Oto, co stało się po tym, jak Arcybiskup znalazł pierścień: “Gdy tylko pierścień znalazł się w rękach Turpina, Karol Wielki postanowił szybko pochować zwłoki i przelał całą swoją miłość na arcybiskupa. Aby uniknąć kłopotliwej sytuacji, Turpin wrzucił pierścień do Jeziora Bodeńskiego. Karol Wielki zakochał się w Jeziorze Bodeńskim i nigdy więcej nie opuścił jego brzegu”.
W tej końcowej części ujawnia się, jaka jest natura tej ognistej miłości, która nie miała żadnej racjonalnej podstawy. Tak naprawdę Karol Wielki nie dba o to, co jest przedmiotem jego miłości. Dlatego zakochuje się w arcybiskupie, a potem w jeziorze, które pokocha na zawsze. Sekret wszystkiego był w magicznym pierścieniu.
Pierścień jest czymś, co ma piękną otoczkę, ale w środku nie ma nic. Jest to okrąg, który wyznacza granice pustki. Ale ma cenny kamień, coś, co świeci, przyciąga, oślepia. W końcu taka jest miłość, lub przynajmniej tak niektórzy ją określają. Próba wyznaczenia granic pustce, nicości. Mimo to istnieje w ludziach i decyduje o ich życiu. Namiętna miłość rodzi się, rośnie i umiera w wyobraźni.
To może Cię zainteresować ...
