Niektórzy ludzie kochają Cię tak, jak na to zasługujesz, z szacunkiem, podziwem i niezachwianą czułością. Jednak w pewnym momencie Twoje życie mogło zostać naznaczone przez kogoś, kto mówił, że Cię kocha, ale jego uczucie nie było poparte odpowiednim zachowaniem. Niestety, w świecie miłości nikt nie jest ekspertem. Niektórzy mówią, że “jesteś tym, kogo kochasz”. Czy te słowa są rzeczywiście prawdziwe?
Część tego, kim jesteś, jest wynikiem wszystkich Twoich interakcji z ludźmi, którzy Cię kochali i nadal Cię kochają. Niektórzy robią to lepiej, a inni wciąż się tego uczą. Co więcej, sposób, w jaki zostałeś wychowany i rodzaj przywiązania, z jakim dorastałeś, buduje część Twojej osobowości.
Twoja historia w dziedzinie związków i przyjaźni zapewnia Ci dobrą naukę egzystencjalną. Chociaż wszyscy nosimy w sobie pewne urazy, mamy też piękne wspomnienia. Być może masz lojalnych przyjaciół i wzbogacające relacje, które wydobywają z Ciebie to, co najlepsze. Te doświadczenia są jak dłuta rzeźbiące to, kim jesteś teraz. Miłość modeluje, przekształca i buduje znaczną część Twojego psychologicznego fundamentu.
„Pokaż mi, kim są Twoi przyjaciele, a powiem Ci, kim jesteś”.
-Włodzimierz Lenin-
Więź, tajemnica rozwoju człowieka
Przez całe życie Twoje istnienie jest naznaczone ludźmi, z którymi się zadajesz. Niewątpliwie są pewne postacie, które zawsze będą obecne. Inne mogą zmieniać się w czasie z różnych powodów. Przyjaźnie, podobnie jak miłość, mogą przychodzić i odchodzić. Tylko niektóre z nich są trwałe.
Każde emocjonalne połączenie, które budujesz z tymi osobami, buduje również część tego, kim jesteś. To, kogo kochasz, z kim dzielisz życie i komu ufasz, definiuje Cię. Można powiedzieć, że jesteś tym, kogo kochasz. Nieważne, że pewnych ludzi już nie ma – ich część zostaje w Tobie, ponieważ pozostawili oni po sobie ślad, pewnego rodzaju lekcję.
Psychiatrzy z University of California (USA), Thomas Lewis, Fari Amini i Richard Lannon napisali książkę Ogólna teoria miłości (2020). Twierdzą, że miłość nie tylko kształtuje nas jako ludzi, ale jest motorem naszej ewolucji, a nawet naszych przejawów kulturowych i artystycznych.
„Miłość jest jednoczesną wzajemną regulacją, w której każdy zaspokaja potrzeby drugiego, ponieważ żaden nie może zaspokoić swoich”.
– Ogólna teoria miłości, 2020-
Rezonans limbiczny, połączenie mózgowe
Osoba, którą jesteś dzisiaj, jest “karmiona” każdym połączeniem mózgowym, jakiego doświadczyłeś, zarówno w przeszłości, jak i teraźniejszości. Możesz pomyśleć, że ten pomysł brzmi jak wyjęty prosto z książki science fiction. Jednak to po prostu neuronauka. Wszyscy doświadczamy rezonansu limbicznego. To umiejętność dzielenia się głębokimi stanami emocjonalnymi z innymi.
Uniwersytet Kalifornijski (USA) definiuje rezonans limbiczny jako ogniwo, w którym wiele naszych reakcji fizjologicznych jest dostrojonych i regulowanych z reakcjami innych osób. Połączenie limbiczne odbywa się za pośrednictwem empatii, miłości, zaufania lub współczucia. To związek ustanowiony między matką a jej dzieckiem, parą lub dwojgiem przyjaciół, którzy się podziwiają.
Te psychobiologiczne więzi pozostawiają neurologiczny ślad. Nie możemy ignorować faktu, że jesteśmy istotami emocjonalnymi, które rozumują, a więzi społeczne są filarem, który podtrzymuje nas jako gatunek.
Miłość i osobowość są ze sobą powiązane
To, kogo kochasz dzisiaj i kto kochał Cię w przeszłości, warunkuje Twoją osobowość. Na przykład wychowywanie dziecka w środowisku pełnym krzyku, znęcania się i strachu będzie miało wpływ psychoafektywny z perspektywy rozwojowej. Co więcej, wpłynie to na cały sposób bycia malucha. Często te traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa kształtują nieufny i niespokojny charakter, z jednoczesną potrzebą miłości.
Z drugiej strony badania przeprowadzone przez Pennsylvania State University (USA) podkreślają, że poczucie bycia kochanym w życiu codziennym buduje bardziej towarzyską, mniej neurotyczną osobowość o lepszym samopoczuciu psychicznym.
Pamiętajmy, że nasz sposób bycia nie jest skałą wykutą w dzieciństwie, która nigdy się nie zmienia. Ludzka osobowość jest płynna i może ulegać zmianom. Jeśli teraz kogoś kochasz i osoby te okazują Ci równie zdrową miłość, możesz wyleczyć wiele swoich ran, poprawiając w ten sposób jakość swojego życia. W efekcie to, kogo dzisiaj kochasz, stanowi oś Twojego ludzkiego szczęścia.
Niektóre relacje pozostawiają problematyczne ślady. Jednak świadomość, że dana rana istnieje, nie wystarczy, aby ją wyleczyć. Musisz pracować nad sobą, aby ją naprawić. Jednym ze sposobów na to jest pamiętanie, że zasługujesz na miłość i że tworzenie nowych połączeń neuronowych z ludźmi, którzy naprawdę Cię kochają, może uczynić Cię lepszą wersję siebie.
Jesteś tym, kogo kochasz
Wszyscy jesteśmy ofiarami głęboko raniących zachowań w pewnych momentach naszego życia. Okrutne słowa, porzucenie, agresywne zachowanie i zdrady pozostawiają wewnętrzne blizny. Co więcej, nasze mózgi i serca rejestrują je. Dlatego warto rozważyć następujące kwestie:
Nieważne, kto kochał Cię wczoraj; ważne, kto kocha Cię dzisiaj. Osoba, którą jesteś tu i teraz, jest karmiona każdą interesującą i uzdrawiającą rozmową z przyjaciółmi i bliskimi. To, kim jesteś w tym konkretnym momencie, jest wzbogacone wzajemną troską i magicznym współudziałem.
To, kim jesteś dzisiaj, wibruje z każdą chwilą, którą dzielisz z rodziną, którą kochasz, dziećmi, które uwielbiasz, lub zwierzakiem, który rozjaśnia Twoje dni. Chociaż wszechświat społeczny jest niezwykle złożony i nie każdy, kto w nim żyje, jest dla Ciebie korzystny, z czasem uczysz się i uświadamiasz sobie, jakim typem osoby chcesz być.
Jednym ze sposobów, aby stać się tym, kim chcesz być, jest pamiętanie o miłości, na którą zasługujesz. To klucz. Otaczajmy się tymi, którzy wnoszą światło do naszego życia i wydobywają z nas to, co najlepsze.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Field, Tiffany (1985), Reite, M (ed.), “Attachment as psychobiological attunement; being on the same wavelength”, The Psychobiology of Attachment and Separation, Academic Press, New York: 415–454, doi:10.1016/B978-0-12-586780-1.50019-7
- Harlow, H.F. (1958), “The Nature of Love”, American Psychologist, 13 (12): 673–685, doi:10.1037/h0047884
- Lewis, Thomas (2020) A General Theory of Love. Vintage
- Oravecz, Zita & Dirsmith, Jessica & Heshmati, Saida & Vandekerckhove, Joachim & Brick, Timothy. (2020). Psychological well-being and personality traits are associated with experiencing love in everyday life. Personality and Individual Differences. 153. 109620. 10.1016/j.paid.2019.109620.
- Scarpa, A., Ashley, R. A., Waldron, J. C., Zhou, Y., Swain, D. M., Dunsmore, J. C., & Bell, M. A. (2018). Side by side: Modeling dyadic physiological linkage in strangers. Emotion, 18(5), 615–624. https://doi.org/10.1037/emo0000340