Gelotofobia, czyli lęk przed ośmieszeniem

Lęk przed ośmieszeniem obejmuje rodzaj wstydu lub strachu, że inni będą się z Ciebie śmiać. Co warto wiedzieć na ten temat?
Gelotofobia, czyli lęk przed ośmieszeniem
Laura Ruiz Mitjana

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Laura Ruiz Mitjana.

Ostatnia aktualizacja: 18 stycznia, 2023

Lęk przed ośmieszeniem obejmuje wstyd, strach lub nerwowość wywołane myślą, że zostaniemy wyśmiani lub źle wypadnie my w oczach innych. Cierpi na to większość z nas. Czemu jednak służy to zjawisko?

Czy wiesz, że istnieje patologiczny lęk przed ośmieszeniem? Nosi on nazwę gelotofobia. W tym artykule zastanawiamy się nad tym fenomenem. Przeanalizujemy, co może się dziać, gdy zjawisko, jakim jest lęk przed ośmieszeniem, pojawia się oraz co się dzieje, gdy go brakuje.

Lęk przed ośmieszeniem

Słowa nawiązujące do śmiechu pochodzą z łaciny, ridere (śmiać się) i ridiculus (śmiech). Kiedy mówimy o czymś śmiesznym, mamy na myśli coś, co można uznać za ekstrawaganckie, groteskowe lub szokujące. Jest to coś, co zwykle wywołuje u ludzi kpinę, śmiech lub poczucie obcości. The Cambridge Dictionary definiuje to zjawisko jako „głupie lub nierozsądne i zasługujące na pośmiewisko”.

Z drugiej strony wyśmiewanie odnosi się do strachu, że inni będą się z Ciebie śmiać z jakiegoś powodu. To uczucie, które paraliżuje Cię w aktorstwie, właśnie z powodu strachu przed złym wyglądem. Co więcej, martwisz się, że inni zauważą Twoje „błędy” i wyśmieją Cię lub osądzą.

Może wynikać ze strachu przed zepsuciem czegoś, popełnieniem błędu lub potknięciem się na środku ulicy przed innymi.

Kobieta czuje się zawstydzona. Lęk przed ośmieszeniem

Poczucie ośmieszenia

Lęk przed ośmieszeniem odczuwa większość z nas, zwłaszcza ci, którzy są niepewni siebie lub mają tendencję do odbierania krytyki jako osobistych ataków. Jednak nie wszyscy są tacy sami. Niektórzy ludzie po prostu nie dbają o to, co inni myślą na ich temat.

Jednak całkowity brak poczucia ośmieszenia (doprowadzony do skrajności) został powiązany z osobowościami psychopatycznymi i aspołecznymi. Osoby takie prezentują przesadne lekceważenie norm społecznych i brak szacunku dla innych.

Z drugiej strony badanie opublikowane w Protocolos Diagnóstico Terapeúticos de la AEP przypisuje brak poczucia ośmieszenia (wraz z innymi cechami) dzieciom z ADHD przed okresem dojrzewania.

Poczucie ośmieszenia różni się znacznie w zależności od osoby, w zależności od jej osobowości, postawy, wcześniejszych doświadczeń itp.

Nadmierne poczucie ośmieszenia

Z reguły ludzie z nadmiernym poczuciem ośmieszenia są bardziej nieśmiali i niepewni siebie oraz przeceniają konwenanse społeczne. Są również niezwykle wrażliwi na osądy i opinie innych, być może napędzane przez niską samoocenę i strach przed tym, „co powiedzą inni”.

Mogą to być również jednostki bardzo wymagające, które nieustannie siebie obserwują (tzw. samoobserwacja). W rzeczywistości są bardzo świadomi tego, co inni mogą o nich powiedzieć lub pomyśleć, ponieważ zawsze muszą robić to dobrze w swoim dążeniu do doskonałości.

Od poczucia ośmieszenia do fobii społecznej

Kiedy poczucie ośmieszenia jest bardzo wyraźne i jest dodawane do innych objawów, może pojawić się fobia społeczna. Fobia społeczna charakteryzuje się intensywnym strachem (lub lękiem) przed sytuacjami społecznymi.

Osoba cierpiąca na fobię społeczną boi się być narażona na obserwację innych i boi się ośmieszenia. Lęk przed  ośmieszeniem zawsze jest obecny w ich życiu.

Lęk przed ośmieszeniem – jaki ma cel?

Poczucie ośmieszenia jest w rzeczywistości psychologicznym mechanizmem obronnym. Pomaga uniknąć sytuacji, które powodowałyby dyskomfort lub wstyd. Jest emocją, która odgrywa kluczową rolę w twoich relacjach osobistych. Twoje poczucie ośmieszenia może sprawić, że będziesz bardziej ostrożny i będziesz kontrolować swoje impulsy, aby ograniczyć wszelkie szkody.

Jednak ten mechanizm może też być nieodpowiedni (a raczej słabo adaptacyjny lub funkcjonalny). Jest tak, jeśli Cię blokuje i prowadzi do ciągłego unikania sytuacji społecznych. Poprzez unikanie ustanawiasz fałszywe rozumowanie mające na celu uniknięcie tego typu okoliczności. W ten sposób pozbywasz się możliwości poradzenia sobie z niepokojącą sytuacją.

Dlatego pewna miara poczucia ośmieszenia może cię „chronić”. Na przykład do pewnego stopnia samoocena jest ważna. Jednak gdy staje się najważniejszym czynnikiem, zaczyna paraliżować. Może również sprawić, że będziesz przykładać większą wagę do sytuacji, które być może wcale tego nie wymagają

„To ciekawa myśl, ale dopiero wtedy, gdy widzisz ludzi wyglądających śmiesznie, zdajesz sobie sprawę, jak bardzo ich kochasz”.

-Agata Christie-

Dziewczyna ze wstydem zakrywa jej twarz

Gelotofobia lub patologiczny strach przed ośmieszeniem

Poczucie ośmieszenia to nie to samo, co strach przed zrobieniem z siebie głupka. Skrajny strach przed ośmieszeniem jest znany jako gelotofobia. Termin ten jest opisany w badaniu opublikowanym w International Journal of Development and Educational Psychology. Wywodzi się z greckiego słowa gelos (śmiech) i wskazuje na patologiczny lęk przed śmiechem i ośmieszeniem.

Autorzy badania sugerują, że osoby cierpiące na gelotofobię zwykle przechodziły powtarzające się traumatyczne doświadczenia, w których były wyśmiewane, w dzieciństwie i okresie dojrzewania. W rezultacie „wstydliwa opinia o tym, że jest się przedmiotem wyśmiewania, zostanie przyswojona podczas procesu kształtowania się tożsamości dziecka lub młodej osoby, tworząc w ten sposób obronny styl życia, który ma tendencję do unikania ośmieszenia”.

Tak więc ludzie tacy są przekonani, że jest z nimi coś nie tak, że coś sprawia, że wydają się śmieszni innym i że to coś sprawia, że inni się z nich śmieją.

Jak już widzieliście, poczucie ośmieszenia ma swój cel. W rzeczywistości, w pewnym sensie, jest to całkowicie logiczne. Jeśli jednak jest zbyt przesadne, może prowadzić do unikania różnych sytuacji lub utrudniać bycie sobą, co ogranicza daną osobę.

A ty, czy masz lęk przed ośmieszeniem?


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Pascual-Castroviejo, I. (2008). Trastorno por déficit de atención e hiperactividad (TDAH). Protocolos Diagnóstico Terapéutico de la AEP: Neurología Pediátrica.
  • Sevilla, A. y López, O. (2010). Gelotofobia: evaluación del miedo al ridículo en alumnos universitarios. International Journal of Development and Educational Psychology. INFAD, 1(1).

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.