Dajmon – co to jest i jak można go odkryć?

Mówi się, że Sokrates był opętany przez demona, który w pewnym momencie wyszeptał mu, jakie będzie jego powołanie. To samo stało się z Goethem, który wyjaśnił w swojej książce Poezja i prawda, że ​​powinien podziękować swojemu demonicznemu stworzeniu za swoje poetyckie i naukowe wyczyny. Co ciekawe, ten dajmon był właściwie trochę złośliwy i bardzo inspirujący zarazem.

Thomas Carlyle powiedział kiedyś, że osoba bez celu jest jak statek bez steru. Nic nie jest tak prawdziwe i niewiele rzeczy dokłada się do naszego szczęścia tak bardzo, jak osiągnięcie jakiegoś celu.

W ten sposób idealnym sposobem na znalezienie kierunku pośród toczącego się życia jest obudzenie swojego dajmona, przywołanie go z głębi naszej istoty, abyśmy mogli się rozwijać, napędzać sami siebie… Ale czym tak naprawdę jest dajmon?

Ta koncepcja jest zakorzeniona w greckiej tradycji i określa najwyższe źródło inspiracji i kreatywności ludzkiej. Jest to, mówiąc jeszcze bardziej metaforycznie, schronienie muz. To ten wewnętrzny głos, który nie tylko szepcze nam pomysły, ale także nas oświeca.

Postacią, która podchwyciła ten termin i włączyła go do podstaw swojej psychoterapii, był Carl Jung.

Dlatego w swojej książce Rozwój osobowości wskazuje na coś ważnego dla nas. Jeśli chcemy odkryć nasze powołanie, jesteśmy zobowiązani słuchać głosu naszego dajmona. Jest tak, ponieważ każdy z nas ma prywatnego dajmona, który nam doradza, który oferuje nam pomysły i perspektywy. Mówi, gdzie powinniśmy przekierować naszą uwagę…

„Kiedy rządzi twój dajmon, nie próbuj myśleć świadomie. Daj się porwać, czekaj i bądź posłuszny”.

–Rudyard Kipling–

Dajmon – czym tak naprawdę jest?

W rzeczywistości dajmon nie jest demonem. Chociaż w tradycji greckiej przetłumaczono go właśnie w ten sposób. Jest to istota, którą możemy sobie wyobrazić niemal jako geniusza, jako boską istotę. Taką istotą dla Egipcjan była Ba.

W etyce Arystotelesa dajmon symbolizował cnotę i mądrość, najbardziej oświeconą esencję istoty ludzkiej, w której ukryty jest nasz potencjał.

Problem z tym bytem polega na tym, że jest ukryty. Wszyscy mamy go w sobie, wszyscy przychodzimy na ten świat z obecnością w głębi umysłu, która zawiera głos kreatywności, intuicji i zdolności do innowacji. Jednak społeczeństwo nie zawsze sprzyja poczuciu wolności naszego dajmona.

Czasami edukacja, stres, niepokój i nieco sztywne podejście, a przede wszystkim rutyna więzi tę istotę, tego tak bardzo potrzebnego nam wewnętrznego geniusza. Dr James Hillman, jeden z najważniejszych przedstawicieli psychologii jungowskiej, zwraca uwagę na coś interesującego w swojej książce The Soul’s Code: In Search of Character and Calling.

Przebudzenie dajmona wymaga dogłębnego poznania samego siebie. Dopiero gdy dorośniemy do wewnątrz (jak korzenie drzewa), możemy dotrzeć do tej istoty, aby usłyszeć jej głos. Takie postępowanie prowadzi również do naszego szczęścia, stąd termin eudaimonia.

Obudzić y wytrenować wewnętrznego dajmona – co musisz wiedzieć?

Carl Jung przypomina nam, że czasami dajmon chce rzeczy, których środowisko nie rozumie. Czasami mamy tak rewolucyjne i nowatorskie pomysły, że zupełnie nie pasują do tego, co nas otacza. Ten wewnętrzny geniusz jest zwykle bardzo niesforny, potrafi szeptać czasem sprzeczne, dziwne i śmiałe pomysły.

Jednak nie zawsze się nimi zajmujemy lub po prostu odkładamy je na bok. Dlaczego? Ponieważ wydają się nieuzasadnione lub niemożliwe do wykonania. Wszystko to powoduje dyskomfort.

Rollo May, egzystencjalistyczny psycholog i psychoterapeuta, zwrócił uwagę, że życie według wskazówek dajmona nie jest łatwe. Ale jeśli się odważymy, życie może stać się bardzo satysfakcjonujące. Przeanalizujmy zatem, jakie klucze pozwolą nam przyznać mu należny głos.

Poznaj siebie, a odkryjesz siebie

Dajmon nie lubi ludzi niepewnych lub zmiennych. Ten głos jest powiązany z naszą autentyczną esencją i tylko wtedy, gdy naprawdę poznamy samych siebie, ten wyjątkowy geniusz pojawi się, aby szeptać nam rzeczy, które pobudzą nasz rozwój.

Tak więc osoba, która nadal kroczy przez świat, nie pracując nad samopoznaniem, nie zrozumie tego, co mówi jej ten konkretny dajmon. Będzie tak, jakby mówił do ciebie w innym języku.

Dajmon chce, żebyś był zdyscyplinowany

Dajmon wymaga, abyśmy przekształcili nasze potwory w muzy. Co to znaczy? Kreatywność pojawia się wraz z codzienną dyscypliną. Osoba, która wie, czego chce, wyznacza sobie cele na horyzoncie i codziennie pracuje sumiennie. To jest podstawa sukcesu.

Posłuchaj siebie, tutaj potrzeba spokojnego umysłu

Często zakłada się, że najbardziej burzliwe umysły są najbardziej kreatywne. Oto przykład takich postaci jak Virginia Wolf, Vincent Van Gogh, Gustave Courbert… Otóż udręka sztuki zakończyła się tragicznie, a dajmon przynosi nam szczęście. Dobre samopoczucie należące do tych, którzy wykorzystują swój twórczy potencjał, aby osiągnąć pełnię życia.

Musimy mieć to w naszym umyśle bardzo jasno. Najbardziej produktywna kreatywność wypływa ze spokojnego umysłu i harmonijnego serca. Pamiętaj, na co często zwraca uwagę reżyser, scenarzysta i artysta David Lynch: praktyki takie jak medytacja lub relaksacja są najlepszymi kanałami innowacji.

Emocje, takie jak złość lub stres, są przerażającymi przeszkodami na drodze do odkrycia własnej kreatywności.

Jest wiele kanałów, w których dajmon mówi do ciebie

Każdy z nas musi znaleźć najlepszy kanał kreatywny, a to wymaga eksploracji. Są tacy, którzy potrzebują chodzić, inni inspirują się muzyką, dzielą się doświadczeniami z innymi ludźmi. Niektórzy wolą samotność, a wielu zwraca się ku sztuce, aby wpuścić do umysłu pomysły… Otwórzmy się na nowe praktyki, aby słuchać ich głosu.

Doceń jego obecność

Nigdy nie zaszkodzi odczuwać wdzięczność dajmonowi za wszystki wysiłki, aby uczynić nas lepszymi i prowadzić nas w zdobywaniu szczęścia. Przecież on jest tak naprawdę częścią nas, a kochanie tego zakątka naszej istoty oznacza także uznanie dla samego siebie.

Jesteśmy bowiem istotami niezwykłymi, zdolnymi do tworzenia idei i marzeń oraz sprawiania, że się spełniają.

„Szczęście to życie w harmonii ze swoim dajmonem”.
-Arystoteles-