Jeśli istnieje jakiś gest, który sprawia, że jesteśmy naprawdę obecni, to jest to przytulenie. Jeśli jest jakiś gest, który może nas pocieszyć, to ten, kiedy ktoś obejmie nas ramionami i przytuli tak mocno, jak tego potrzebujemy. Ponieważ czułe przytulenie otwiera pory naszej skóry i pozwala nam na bezbronność w bezpiecznej przestrzeni.
To jak twierdza, do której nie ma wstępu niebezpieczeństwo ani zagrożenie i w której wreszcie możemy zrzucić naszą zbroję ochronną. Ten ciężki pancerz…
Czułe przytulenie sprawia, że serca się synchronizują, obniża się ciśnienie krwi a oddech spowalnia. Są nawet tacy, którzy po zamknięciu oczu mogą zobaczyć morze, jakby to małe schronienie było muszlą, która odzwierciedla ich własną naturę.
Ciekawych odkryć dokonano dzięki badaniu naszego układu nerwowego za pomocą technik neuroobrazowania, takich jak funkcjonalne obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego. Okazało się na przykład, że przytulanie się do ludzi, których niewiele znamy, aktywuje nasz układ limbiczny. System bezpośrednio powiązany z emocjami.
Tak więc tego typu uściski, oprócz obniżenia poziomu naszego stresu, stymulują tworzenie więzi zaufania z osobą, którą przytulamy i której prawie nie znamy.
„Jeśli znajdziesz taką osobę, kogoś, kogo możesz przytulić i przy kim możesz zamknąć oczy na wszystko inne, możesz uważać się za szczęściarza. Nawet jeśli trwa to tylko jedną minutę lub jeden dzień ”
-Patrick Rothfuss-
Czy wiemy, na czym polega czułe przytulenie?
Statystyki mówią, że coraz więcej rozmawiamy, ale mniej się dotykamy. Że mamy więcej środków do komunikowania się, ale mniej możliwości wykraczania poza słowo, czy to pisane, czy mówione. To sprawia, że przytulanie wychodzi nam niezdarnie. Czasami nawet czujemy się zawstydzeni, albo szukamy pretekstu, który usprawiedliwia taki kontakt.
Zauważ, że każda umiejętność, która nie jest praktykowana, zwłaszcza jeśli chodzi o umiejętność społeczną, traci naturalność. Z przytulaniem dzieje się coś podobnego. Jakiej siły mam użyć? Gdzie położyć ręce? Nie chcę, żeby ktoś poczuł się niezręcznie.
Te wątpliwości rodzą niepewność, a czułe przytulenie traci całą swoją moc. Ponieważ za dużo myślimy, nie zamykamy oczu i po prostu to robimy. W efekcie czujemy się dziwnie i obco w tym tak naturalnym geście.
Z drugiej strony możesz nie tylko przytulić się całym ciałem. Możesz też potrzymać za rękę, delikatnie położyć rękę na szyi lub, jeśli stoisz obok, objąć ręką plecy drugiej osoby. Dzieci przytulają nawet rodziców nogami, wspinając się na ramiona.
„Nie myślisz o mnie tak, jak ja o tobie. Nie obchodzi mnie to. Ale jeśli też jest ci zimno, możesz podejść i objąć mnie ramionami. Tylko trochę. Z gulą w gardle podszedłem, usiadłem obok niej i przytuliłem ją. – Jak dobrze – powiedziała, bardziej zrelaksowana. To tak, jakbym do tej pory zawsze czuła tylko zimno ”
-Patrick Rothfuss-
Przytulenie jest więcej warte niż tysiąc rad
Moc przytulenia jest tak wielka, że jest cenniejsza niż tysiąc rad. Ponadto, w przeciwieństwie do nich, przytulenie zawsze daje pewność sukcesu, ponieważ burzy mury i buduje zaufanie. Ponadto pozwala na odprężenie.
Poprzez przytulenie w symboliczny sposób zrzucamy na chwilę ciężar odpowiedzialności. Kiedy więc ramiona ponownie się otwierają, wydaje się mniejszy, lżejszy.
To jest coś, co rzadko zdarza się w przypadku udzielenia rady. Wiele rad nie ma żadnej wartości, inne już znamy i wiemy, jakie jest właściwe rozwiązanie. Nikt nie musi nam tego mówić. Ale potrzebujemy siły, aby móc zastosować te środki w praktyce.
Tęsknimy za miejscem wytchnienia przed wspinaczką na szczyt. Jednocześnie mamy wrażenie, że ktoś się nami zaopiekuje i znajdzie sposób, żeby nam pomóc, jeśli się zgubimy lub zbyt długo będziemy wracać.
Są uściski, które dają siłę, są też inne, które niosą ze sobą spokój. Jednak to, co zawsze przekazuje czułe przytulenie, to uczucie. Uczucie, które z kolei sprawia, że osłona naszego wnętrza staje się jednocześnie silniejsza i bardziej wrażliwa.
Ta osłona, którą każdy z nas naruszył kiedyś w przypływie wściekłości. Wściekłości, której nie wyraziliśmy wobec innych rzucając jakimś przedmiotem. Ale którą zdusiliśmy w sobie, powodując głębokie rany.
Po prostu mnie przytul
Być może nadejdzie dzień, w którym technologia pozwoli nam przytulić ludzi znajdujących się po drugiej stronie świata. Jednak w tej chwili nie jest to możliwe. Dlatego tak ważne są relacje z ludźmi wokół nas. Mają te wielką moc, której nie mają ci, którzy są daleko. Po prostu mogą nas przytulić.
„Pewnego dnia, podczas pisania listu, Otoko otworzyła słownik, aby sprawdzić ideogram „myśleć”. Kiedy przeglądała inne znaczenia (tęsknić, nie móc zapomnieć, być smutnym), poczuła, jak jej serce się zaciska. Bała się dotknąć słownika… Oki wciąż tam był. Niezliczone słowa jej go przypomniały. Wspomnienie wszystkiego, co widziała i słyszała dzięki jego miłości, sprawiało, że znowu żyła. Świadomość własnego ciała była nierozerwalnie związana ze wspomnieniem tego uścisku ”