Arthur Schopenhauer - biografia filozofa i jego dzieła

Arthur Schopenhauer jest dowodem na to, że pesymizm nie jest synonimem goryczy. Jego myślenie było zorientowane na podkreślenie wielkich ludzkich ograniczeń, ale jednocześnie pozwolił radości pokolorować swoją część historii.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Gema Sánchez Cuevas.

Ostatnia aktualizacja: 20 września, 2021

Arthur Schopenhauer był jednym z najwybitniejszych filozofów XIX wieku. Umiejętny refleksyjnie i posiadający wyjątkowe poczucie humoru, stał się myślicielem uniwersalnym, poza kręgami akademickimi.

Choć wielu uważa go za największego przedstawiciela „filozoficznego pesymizmu”, dla innych jest realistycznym i szczerym myślicielem, który odsłonił najmniej reprezentacyjne zakamarki rzeczywistości i istnienia. Jednym z najbardziej uderzających aspektów było to, że Schopenhauer otwarcie deklarował, że życie nie jest warte życia, ale robił to z niezrównaną gracją.

Arthur Schopenhauer jest postrzegany jako spadkobierca filozofii Kanta i Spinozy. Jednak ten wspaniały filozof pił także z myśli wschodniej, w tym z buddyzmu, taoizmu i wedanty. Z tego wszystkiego wyłoniły się oryginalne i uniwersalne podejścia, które pozostają aktualne do dziś.

Arthur Schopenhauer i jego dzieciństwo

Arthur Schopenhauer urodził się w Gdańsku 22 lutego 1788 roku. Jego ojciec, Heinrich Floris Schopenhauer, był zamożnym kupcem, który wprowadził syna w świat biznesu. Jej matka, Johanna Henriette Trosenier, była otwartą kobietą, która ostatecznie została pisarką.

To właśnie matka organizowała wieczory literackie w domu Schopenhauera. Przybyli najlepsi ówcześni inteligenci, łącznie z postaciami takimi jak Goethe. Artur uważnie śledził te spotkania, ale jego posępna i wycofana osobowość uniemożliwiła mu czerpanie z nich przyjemności. Z tego powodu miał bardzo konfliktową relację z matką.

Kiedy Artur miał zaledwie 5 lat, rodzina przeniosła się do Hamburga. Tam rozpoczął prywatną edukację z zamiarem zostania następcą ojca w biznesie, co nigdy się nie zdarzyło. Schopenhauer miał siostrę, o dziewięć lat młodszą od niego. Nie utrzymywał z nią również bliskiego związku.

Nowy myśliciel

Artur został zmuszony przez swojego ojca do szkolenia na biznesmena. W 1805 r. w wieku 17 lat rozpoczął naukę zawodu w handlu. W tym samym roku zmarł jego ojciec, najwyraźniej poprzez samobójstwo. Rodzina przeniosła się do Weimaru, ale przyszły filozof pozostał w Hamburgu.

W 1809 r. zdecydował się odejść z handlu i rozpoczął studia medyczne na uniwersytecie w Getyndze.

Na uniwersytecie Schopenhauer odkrywał różnych filozofów i pasjonował się czytaniem ich dzieł. W ten sposób odkrył swoje prawdziwe powołanie iw 1811 przeniósł się do Berlina, gdzie rozpoczął kilka kursów filozoficznych.

Studiował także filologię, historię i nauki przyrodnicze. Ostatecznie uzyskał tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie w Jenie w 1813 roku.

Później wrócił do domu matki w Weimarze i tam miał okazję odbywać długie rozmowy z Goethem. Przez całe życie podziwiał jego twórczość. W kręgu jego zainteresowań znalazły się również dzieła Szekspira, Homera i pisarzy hiszpańskiego Złotego Wieku, których tłumaczył na niemiecki.

Później przeniósł się do Drezna i tam napisał swoje najwyższe dzieło: “Świat jako wola i przedstawienie”, opublikowane w 1819 roku.

Arthur Schopenhauer – wielki myśliciel

Od czasu publikacji jego pracy w pełni zidentyfikowano swoisty znak rozpoznawczy myśli Schopenhauera. Ukształtował się jego przysłowiowy pesymizm, oparty na jednym założeniu: żyjemy w najgorszym z możliwych światów.

Zaczyna być postrzegany jako sceptyczny myśliciel, który potępia ludzką irracjonalność w czasach, gdy zwyciężył mit rozumu.

Jednak myślenie Schopenhauera nie stało się cyniczne, ale zamiast tego opowiadało się za nową etyką współczucia dla „wszystkiego, co ma życie”. Definiuje sztukę jako ostateczny balsam na smutki i daremność istnienia. Później zasłynął na całym świecie swoimi lapidarnymi aforyzmami, w których pokazuje, że pesymizm i radość nie wykluczają się wzajemnie.

Początkowo jego praca w ogóle nie została przyjęta, do tego stopnia, że ​​musiała zostać zniszczona z powodu braku nabywców. Z biegiem lat stał się jednak jednym z najbardziej znanych myślicieli. Nawet Ryszard Wagner wysłał mu z autografem kopię swojej opery Pierścień Nibelunga, aby wyrazić swój podziw.

Schopenhauer był w dużej mierze myślicielem sprzeczności: bronił wegetarianizmu, ale jadł mięso. Mówił do swoich psów w różnych językach i traktował je jak ludzi.

Zachorował na cholerę i przeniósł się do Frankfurtu, gdzie mieszkał przez ponad dwie dekady. Zmarł we wrześniu 1860 r., broniąc jednej ze swoich maksym: „Sekretem tego, jak nie być zbyt nieszczęśliwym, jest nie oczekiwać zbytniego szczęścia”.