Alfonsina Storni była argentyńską poetką i pisarką, która wpisuje się w ruch modernizmu. Jej życie, zarówno ciężkie, jak i pełne pasji, odzwierciedlało się w jej wierszach ze szczególną wrażliwością. Dziś poznamy niektóre z jej najsławniejszych cytatów, pamiętając, że Alfonsina Storni stanowi punkt odniesienia dla ruchu feministycznego.
Bunt Alfonsiny przeciwko uciskowi kobiet w jej epoce można było zauważyć zarówno w jej dziełach, jak i w pracy jako aktywistka. Alfonsina Storni uczestniczyła w kampaniach na rzecz edukacji seksualnej w szkołach i broniła prawa do głosowania kobiet w Argentynie.
Bez wątpienia wszystko to pozostawiło ślad. Następujące słynne cytaty tej kobiety nie tylko dadzą nam wyobrażenie o tym, jak wyglądało jej życie, ale także przybliżą nas do jej oryginalnej wizji świata.
1. Alfonsina Storni i malutki mężczyzna
“Malutki mężczyzno, który dajesz mi klatkę. Mówię malutki, bo mnie nie rozumiesz, i nigdy nie zrozumiesz. Ja też Cię nie rozumiem, ale póki co otwórz mi klatkę, bo chcę uciec. Malutki mężczyzno, pokocham Cię na pół godziny, nie proś o więcej”.
Ten pierwszy ze słynnych cytatów zwraca naszą uwagę z powodu przymiotnika użytego w odniesieniu do mężczyzny. Alfonsina Storni własnymi słowami wskazuje, że ten przymiotnik jest synonimem braku zrozumienia, chociaż jest ono wzajemne. Wspomina jednak o czymś jeszcze, o klatce.
Alfonsina w tym przypadku krytykuje klatkę, która przedstawia związek z mężczyzną. Klatka, w której jest posiadanie, kontrola i której klucz mówi o własności. Autorka podkreśla swoją potrzebę ucieczki, aby móc wykorzystać zdobytą wolność.
2. Umrzeć, czy nie umrzeć
“Masz jedno życzenie: umrzeć. I jedną nadzieję: nie umrzeć”.
Alfonsina Storni w tym cytacie pokazuje brak spójności, która występuje w człowieku, kiedy chce on umrzeć, ale i żyć jednocześnie. Alfonsina uważała, że śmierć jest wyborem, który pozwala na czerpanie przyjemności z wolności wyboru.
Ból, który odczuwała Alfonsina po zdiagnozowaniu u niej raka piersi, pozostawił w niej rany znacznie głębsze niż tylko te fizyczne. Odizolowała się od innych, jej depresja się pogorszyła i zaczęła subtelnie pisać o samobójstwie. O opcji, którą niestety w końcu wybrała.
3. Pomoc w lataniu
“Co kryje się w mojej duszy, co sprawia, że proszę o pomoc w lataniu?”.
W tym zdaniu autorka pokazuje uczucie wolności, które w niej rośnie, a jednocześnie daje inny punkt widzenia społeczeństwa, w którym żyła. W tym sensie nie ma zbyt wielu środków, dlatego prosi o pomoc w lataniu.
Aktywizm Alfonsiny był zawsze napędzany przez jej wewnętrzną siłę i tę potrzebę zniesienia pewnych zasad, które postrzegała jako kajdany narzucone przez społeczeństwo. Niezależnie od tego, czy mówimy o pisaniu, czy o innych rodzajach sztuki możemy mówić o Alfonsinie jako o “literackiej bohaterce”, która zawsze walczyła o to, w co wierzyła.
4. Idź powoli
“Gdy lato odchodzi zostawia gotowe jesienne mżawki… Mała, idź powoli, z rozsądkiem, nie pozwól zgasnąć Twoim płomieniom”.
Alfonsina miał siłę i charakter, które doprowadziły ją nawet do odrzucenia leczenia raka po diagnozie. Przyczyną był błąd diagnostyczny. Powiedzieli jej, że miała jedynie łagodny nowotwór, podczas gdy w rzeczywistości sytuacja była znacznie poważniejsza.
Autorka była świadoma, że jej impulsywność może mieć poważne konsekwencje. Lekcja, którą możemy zastosować do siebie. Ile razy działamy szybko, nie myśląc, a potem tego żałujemy?
5. Mężczyźni, którzy nie płaczą
“Ludzie z mojej rasy nie płakali. Byli ze stali”.
Ostatnia ze słynnych fraz Alfonsiny Storni odnosi się do społeczeństwa tamtych czasów. Chociaż dzisiaj zasada, że mężczyźni muszą okazywać siłę ukrywając swoje emocje i odkładając na bok swoją wrażliwość nadal dominuje, prawdą jest, że jesteśmy bliżej do obalenia tego stereotypu dzięki rosnącej świadomości, która budzi się w tym sensie.
Alfonsina używa słowa “stal” z pewną ironią, aby podkreślić absurdalność sytuacji. Opisuje nacisk, by mężczyzna musi zawsze być silny, zwłaszcza w obliczu takiej ludzkiej i potrzebnej emocji jaką jest smutek.
Których z tych słynnych cytatów Alfonsiny zapamiętasz? Autorka ta zachęca nas do refleksji nad wieloma tematami, wiele z nich związanych z wolnością i innymi, w których sposób myślenia Alfonsiny zostawał całkowicie odsłonięty.
Znałeś wcześniej tę autorkę? Czy czytałeś niektóre z jej wierszy? Zostawiamy Ci jeden z naszych ulubionych!
Jestem
Jestem delikatna i smutna, jeśli święty
Może zejść z nieba na moją rękę, kiedy
Duszę drugiego do mojej duszy wiążę.
Nie znajdziesz delikatniejszego pióra.
Nikt jak ja nie całuje rąk,
Ani nie tuli się we śnie,
Nie mieści się w innym ciele, tak małym,
Ludzka dusza o wielkiej czułości.
Umieram nad moimi oczami, jeśli je czuję
Jak żywe ptaki, chwileczkę,
Biją skrzydłami pod moimi palcami.
Znam zdanie, które uwielbiają i które rozumieją
I wiem, kiedy zamilknąć, gdy wschodzi księżyc
Ogromny i czerwony nad wąwozami.
