Narcystyczna roszczeniowość

Narcystyczna rozczeniowość określa osoby, które ze względu na swoje irracjonalne poczucie wyższości uważają, że zasługują na szczególne traktowanie. Są wyzyskiwaczami, manipulatorami i handlarzami uwagi. Chcą wszystkiego dla siebie. Myślą, że wszystko należy do nich z boskiego prawa. Co więcej, nie skąpią na pomysłowości i wykonują najbardziej perwersyjne działania, aby uzyskać te korzyści.

Wiele osób w dzisiejszym społeczeństwie ma całkowicie wypaczone oczekiwanie, że celem otaczającego ich świata jest spełnienie ich marzeń i pragnień. Na przykład dzieci często dorastają z narcystycznymi matkami lub ojcami. W takich przypadkach są zmuszeni krążyć wokół swoich rodziców, wypełniając ich rozkazy i pragnienia.

Ci ludzie zachowują się tak, jakby rządzili światem. Ich samoocena może wydawać się niemal komiczna. Jednak z drugiej strony muszą manipulować innymi, aby osiągnąć swoje cele.

Narcystyczna rozczeniowość: „Bo jestem tego wart”

Rozczeniowość jest widoczna nie tylko w osobowości narcystycznej, ale pojawia się również w aspołecznym zaburzeniu osobowości. Konstrukt ten określa cechę, dzięki której jednostka zakłada, że zasługuje na szczególne traktowanie i że świat jest jej coś winien, po prostu z powodu tego, kim jest.

Oczywiście wszyscy zasługujemy na szacunek i uznanie. Są jednak tacy, którzy żyją w swoistej bańce, w której nie odczuwają empatii i żywią się wyłącznie poczuciem wyższości. Jeśli się nad tym zastanowić, postawa „ponieważ jestem tego warta” jest na ogół zbyt częsta w dzisiejszym życiu.

Z reguły za każdym razem, gdy napotykasz te zachowania u innych, postrzegasz je jako samolubne, żałosne i wysoce niedojrzałe. Fakt, że ktoś stawia Ci szereg żądań tylko dlatego, że myśli, że jest jakimś bogiem, uważasz za dziecinny. Jednak poczucie narcystycznego uprawnienia obecne jest w wielu relacjach afektywnych i rodzinnych. W takich przypadkach koszt psychiczny jest ogromny.

Kiedy narcyz nie postrzega swojego poczucia prawa jako usatysfakcjonowanego, może doznać załamania, zareagować gniewem i pogardą lub wpaść w dziecinny napad złości.

Psychologiczne komponenty tych, którzy uważają, że zasługują na wszystko

Pojęcie narcystycznych rozczeń od lat przykuwa uwagę ekspertów. Próbują odróżnić pozytywną samoocenę, jaką możemy mieć o sobie w wyniku naszych własnych wysiłków, sukcesów i kompetencji, od innych czysto egoistycznych i manipulacyjnych rodzajów.

Czasami akceptowalne jest odczuwanie pewnej satysfakcji ze wszystkiego, co udało Ci się osiągnąć, bez konieczności zmuszania innych do uległości. To właśnie badali psychologowie Robert Ackerman i Brent Donnellan.

Opublikowali artykuł, w którym przedstawili Skalę Uprawnień Psychologicznych (PES), aby zmierzyć, jakie ludzie uzyskują wyniki w tym konstrukcie. Doszli do wniosku, że wymiar ten jest zwykle definiowany przez szereg określonych cech:

• Postrzeganie, że zasługują na specjalne traktowanie.
• Poczucie, że zasługują na więcej niż mają.
• Wykorzystywanie swojej pozycji społecznej, urody, pieniędzy lub pozycji w firmie jako pretekstu do żądania od innych szeregu nielogicznych, a przede wszystkim nielegalnych zobowiązań.
• Poczucie, że ich prawa i potrzeby są ważniejsze niż innych.
• Brak uznania dla wszystkiego, co posiadają.
• Brak tolerancji wobec innych, którzy nie oferują im tego, czego potrzebują. Kiedy nie dostają tego, czego chcą, mają tendencję do załamywania się.

Dlaczego zachowują się w ten sposób?

Istnieje kilka różnych rodzajów narcyzmu. Na przykład są wrażliwi narcyzowie – z niskim poziomem samooceny – i wspaniali narcyzowie – z zawyżoną samooceną. Obie typologie wymagają specjalnego traktowania i oczekują, że świat natychmiast spełni ich marzenia. Jeśli tak się nie stanie, zapadają się lub eksplodują w przypływie wściekłości.

U podstaw tego zaburzenia osobowości, które zwykle ma swoje źródło w dzieciństwie, leży narcystyczna rozczeniowość. Badania opublikowane w czasopiśmie PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences) potwierdzają różne hipotezy w tym zakresie.

• Teoria społecznego uczenia się mówi, że dzieci rozwijają swój obraz na podstawie tego, jak traktują ich rodzice. Brak granic i przeceniana uwaga byłyby wyraźnymi wyzwalaczami.
• Teoria psychoanalityczna zwraca uwagę na inny aspekt. To fakt, że są dzieci, które dorastają bez uwagi, wzmocnienia czy czułości ze strony rodziców. To sprawia, że osiągają dojrzałość z zauważalnymi niedociągnięciami. W efekcie tęsknią za całą uwagą, jakiej nie otrzymali w dzieciństwie.

Narcystyczne rozczenia poza narcyzmem

Musimy podkreślić, że poczucie przywileju pojawia się nie tylko u narcyzów. W końcu narcystyczne zaburzenie osobowości dotyka tylko pięć procent populacji. Niemniej jednak jest wielu mężczyzn i kobiet, którzy mają znacznie ograniczoną wizję świata, w którym wszystko wydaje się kręcić wokół nich.

To postacie, które uważają się za lepsze od innych i wykazują zimną, defensywną, nierozważną postawę, całkowicie pozbawioną empatii. Prawdopodobnie często będziesz musiał radzić sobie z tego rodzaju zachowaniem. Należy jednak zawsze unikać poddawania się im, ponieważ całkowicie łamią zasady uprzejmości, szacunku i współistnienia.

Pamiętaj, że wszyscy jesteśmy równie wartościowi i nikt nie jest bardziej wyjątkowy niż reszta.