Najpierw trzeba się zgubić, aby ponownie się odnaleźć

Sztuka umiejętnego zagubienia się wymaga otwarcia się na niepewność, nieznane i nieprzewidywalne. Polega na pożegnaniu się ze wszystkim, co zapewnia Ci bezpieczeństwo. Dzisiejszy świat jest tak zdominowany przez technologię, Google, GPS i wszelkiego rodzaju samouczki, że staliśmy się niedoinformowanymi (i nadmiernie chronionymi) ludźmi, którzy chcą mieć wszystko pod kontrolą. Jednak aby się odnaleźć, najpierw trzeba się zgubić.

Być może nie uważasz tego za problem. W końcu możesz cieszyć się tym, że Twoje życie jest doskonale zaplanowane. Z wyprzedzeniem przygotowujesz każde wydarzenie, decyzję lub zmianę. Pytasz Siri lub Alexę, gdy chcesz się czegoś dowiedzieć, planujesz swoje podróże za pomocą wyrafinowanych aplikacji, a nawet tworzysz listy rzeczy do zrobienia, które zawsze przypominają Ci, co robić.

Co więcej, nie lubisz nieoczekiwanego, nieznane Cię przeraża, a wszystko, co nie jest zapisane w Twoim życiowym scenariuszu, wytrąca Cię z równowagi. Stałeś się automatem przewidywalności. To niekoniecznie jest dobra rzecz. Jak powiedział Rainer Maria Rilke, niepewność nie jest przeszkodą, może być źródłem życia. To najlepsza droga do inspiracji i samopoznania.

Czasami, aby odnaleźć siebie na nowo, najpierw trzeba się zgubić i otworzyć drzwi na nieoczekiwane.

Kiedy czujesz się zagubiony, jesteś bardziej niż kiedykolwiek przywiązany do teraźniejszości, do stanu “tu i teraz”. To wtedy jesteś w stanie przyjąć tajemnicę i niepewność oraz odkryć to, co Cię otacza. Wtedy możesz podejmować nowe decyzje i podążać nowymi ścieżkami.

Najpierw trzeba się zgubić

Prawdopodobnie miałeś chwile w swoim życiu, kiedy nagle zatrzymałeś się i zadałeś sobie pytanie, co robisz ze swoim życiem. Poczucie zagubienia jest jednym z najbardziej stresujących doświadczeń. Nie wiesz, czy iść dalej tą samą ścieżką, czy porzucić wszystko i zacząć od nowa. Otworzyć książkę na nowej stronie.

To przytłaczające uczucie ignorancji i niepewności jest rzeczywistością, którą badało wiele osób. Rebecca Solnit jest znaną amerykańską pisarką, która w 2005 roku opublikowała interesującą książkę A Guide to the Art of Getting Lost. Zbadała w niej, co dla niej i wielu filozofów jest radosnym doświadczeniem wędrówki, zagubienia się i objęcia nieznanego.

Warto przypomnieć, co powiedział pisarz, poeta i filozof Henry David Thoreau: odnajdujemy siebie tylko wtedy, gdy mamy odwagę się zatracić. Dlatego należy patrzeć na życie z podziwem i ciekawością dziecka, które pragnie zmierzyć się z narzuconymi mu ograniczeniami i odkryć, co kryje się za tymi zamkniętymi drzwiami…

Życie poza codziennością

Wiedza o tym, jak się zgubić, polega na odważnym przekraczaniu granic, które w sobie masz i odkrywaniu nieznanego. Przyjmij to, co niespotykane. Ucieknij na jeden dzień z bezpiecznej ścieżki i wejdź w nieprzewidziane. To właśnie w tych momentach czujesz się naprawdę zagubiony i aktywuje się Twoje poczucie przetrwania.

W tym niepokojącym momencie czujesz się bardziej niż kiedykolwiek przywiązany do teraźniejszości. Rozglądasz się wokół siebie z większą perspektywą i zainteresowaniem i zadajesz sobie decydujące pytanie: dokąd stąd zmierzasz? Filozof Walter Benjamin powiedział, że tylko wtedy, gdy się zatracamy, jesteśmy wystarczająco zanurzeni w sobie, by dokonywać świadomych wyborów.

„Zostaw drzwi otwarte na nieznane, drzwi w ciemność. Stąd biorą się najważniejsze rzeczy, skąd sam pochodzisz i tam pójdziesz”.

-Rebecca Solnit-

Sztuka wiedzy, jak się zgubić, aby zaakceptować niepewność

Filozof i profesor Joan-Carles Mélich pisał o czymś interesującym w swojej książce La Sabidura de lo Incierto (Mądrość niepewności). Twierdzi, że niepokój, niepewność i tymczasowość to rzeczywistości, które zawsze były częścią ludzkiej egzystencji. Jednak nic z tego nas nie cieszy. Jesteśmy uczuleni na to, co niepewne, inne, a nawet obce.

Mélich zachęca nas również do zastanowienia się nad marginesami niepewności, ponieważ tam dzieje się prawdziwe życie. Często odnajdujesz sens życia, zastanawiając się, odkrywając siebie i poszerzając swój umysł. Podczas gdy niektórzy wolą pozycjonować się w centrum (w przewidywalności), tylko ci, którzy praktykują sztukę gubienia się, uczą się myśleć samodzielnie.

Czasami chwile niepewności ujawniają wielkie prawdy.

Potrzeba wyjścia poza bezpieczne przestrzenie

Zgubienie się nie oznacza wyprawy do lasu bez kompasu. Nie oznacza to samotnego wspinania się na górę. Nie wymaga też samotnego wypłynięcia na ocean w przypływie szaleństwa. Sztuka wiedzy o tym, jak się zgubić, oznacza obejście swoich granic, aby wiedzieć, co leży poza Twoim codziennym życiem. Oznacza to, że przestajesz mieć obsesję na punkcie chęci posiadania wszystkiego pod kontrolą i zaczynasz rozumieć, co leży po drugiej stronie przewidywalnego.

Zgubienie się oznacza możliwość otwarcia się na niepewne i nowe. Pobudza wyobraźnię i daje nowe perspektywy. Właściwie to w tych momentach, kiedy nie bardzo wiesz, co zrobić ze swoim życiem, a poczucie zagubienia przejmuje stery, dzieją się najważniejsze rzeczy.

Twoje istnienie nie jest zapisane w programie, a Google nie zawsze będzie mieć odpowiedzi na wszystkie Twoje pytania. Warto zaufać swojemu instynktowi i wyruszyć w drogę, stając się odkrywcą niepewności. Jak podkreśla Rebecca Solnit, „nigdy się nie zgubić, to nie żyć”.