Jesteś odpowiedzialny za siebie. Odpowiadasz za swoje czyny. W każdej chwili ponosisz konsekwencje swoich czynów, swoich słów i decyzji. Nikt i nic poza twoim umysłem i sercem nie może ci przez cały czas mówić, co masz robić, a czego nie. I coś takiego czyni cię wolną osobą, kimś, kto jest w stanie budować własne przeznaczenie. Bo to TY i tylko ty jesteś odpowiedzialny za siebie.
Viktor Frankl powiedział, że nie można sobie wyobrazić wolności bez poczucia odpowiedzialności i jest to oczywista prawda, którą często pomijamy. Wielu z nas wyobraża sobie siebie jako dojrzałe i samorealizujące się istoty. Jako mężczyzn i kobiety z wystarczającą zdolnością do realizacji celów, które sobie wyznaczyliśmy. Jest jednak fakt, który daje o sobie znać zbyt często.
Ciągle obwiniamy innych za nasze złe samopoczucie, niepowodzenia i cierpienia. Czasami nasze nieszczęście jest wynikiem jakiegoś zależnego i szkodliwego związku (z którego nie mamy odwagi wyjść).
Na przykład: „Moja niepewność i moje lęki wynikają z autorytarnego wychowania, które otrzymałem jako dziecko. Nawiasem mówiąc, tego samego, z którym jeszcze się nie zmierzyłem lub nie zdecydowałem się zostać osobą, którą chcę być”.
Winimy innych za rzeczy, za które powinniśmy być sami odpowiedzialni. Jak powiedział psychoterapeuta Albert Ellis, najlepsze lata naszego życia to te, w których ostatecznie przyjmiemy, że problemy są tylko nasze. Nic nie jest winą naszej mamy, ekologii czy polityki. Kiedy zdasz sobie z tego sprawę, przejmiesz kontrolę nad własnym przeznaczeniem…
Kiedy odkrywasz, że jesteś odpowiedzialny za siebie, twoje życie się zmienia
Odpowiedzialność to bardzo cenna umiejętność psychologiczna. Daje bezpieczeństwo tym, którzy z niej korzystają na co dzień. Definiuje ludzi wiernych sobie, którzy działają w oparciu o swoje własne wartości. Którzy są w pełni świadomi swoich błędów i są gotowi się uczyć, aby kontynuować swój rozwój.
Są tacy, którzy dość wcześnie przyjmują tę zasadę dzięki swojemu wychowaniu lub osobowości. Jednak często można spotkać wiele osób, które jeszcze nie wyrobiły w sobie tej niezbędnej umiejętności. W rzeczywistości jest to również aspekt często doceniany w terapii.
Przykład: Jeśli istnieje coś naprawdę skomplikowanego, to właśnie przekonanie pacjenta, żeby przejął odpowiedzialność za siebie. Przekonanie, że powinien przestać tak bardzo skupiać się na tym, co robią lub przestają robić postacie z jego otoczenia, aby bardziej skupić się na sobie.
“Ale jak to zrobić?” ciągle pytają pacjenci. „A to mój szef, który stresuje mnie co chwilę, a to mój teść, a to moja narcystyczna przyjaciółka. No i jeszcze ten dorastający syn, który nie przestaje prosić mnie o pieniądze i nic nie robi w domu”.
Jak możemy się domyślić, czasami łatwiej jest skupić się na wszystkim, co zewnętrzne i na przerzucaniu winy za nieszczęście na innych. Co jednak robimy, aby zarządzać wszystkimi tymi konfliktami? Czy nasza rola polega tylko w byciu „bierną ofiarą”? Oczywiście, że nie. Odpowiedź leży w tym prosty zdaniu: “To ty jesteś odpowiedzialny za siebie”.
Jesteś odpowiedzialny za siebie i masz obowiązek reagować na to, co się z tobą dzieje
Słowo odpowiedzialność pochodzi od łacińskiego responsum i oznacza „odpowiadać wobec czegoś lub kogoś”. Również z psychologicznego punktu widzenia umiejętność ta jest bezpośrednio związana z decydującą sferą: zaangażowaniem.
Dlatego bycie odpowiedzialnym za siebie oznacza naukę podejmowania decyzji, które pozwolą ci osiągnąć dobre samopoczucie i osobiste spełnienie. Obejmuje to również przyjmowanie konsekwencji swoich działań i wiedza, jak reagować na to, co dzieje się wokół ciebie, nie obwiniając innych.
Nie musisz też czekać, aż inni rozwiążą Twoje problemy. To ty jesteś odpowiedzialny za siebie. Dlatego te zasadniczy cel całej terapii psychologicznej jest bardzo prosty. Chodzi o skłonienie osoby do zaangażowania się we własną zmianę i wzięcia odpowiedzialności za siebie, potrafiąc działać bez strachu.
To złożony proces, to prawda, ale kiedy przez niego przejdziemy, dzieje się coś wielkiego. Wreszcie czujemy się wolni.
Osobista odpowiedzialność daje nam wolność kreowania życia, jakiego pragniemy
Abraham Maslow uznał poczucie odpowiedzialności za istotny wymiar piramidy ludzkich potrzeb. W rzeczywistości w swojej książce The Self-Reised Man ustalił, że jeśli rozwiniesz odpowiednią osobistą odpowiedzialność, będziesz w stanie osiągnąć swoje cele i osiągniesz samorealizację.
To będzie jak wejście na szczyt, gdzie wreszcie możesz czuć się dobrze z tym, kim jesteś, z tym, co cię otacza i co osiągasz.
Aby to zrobić i aby z powodzeniem dostać się na ten szczyt, musimy wziąć pod uwagę kilka aspektów:
- Możesz swobodnie wybierać takie życie, jakiego pragniesz. Ale aby to osiągnąć, musisz skupić wszystkie zasoby, energię i nadzieje na sobie. Nikt nie jest zobowiązany do pomagania Ci ani ułatwiania czegokolwiek. Odpowiedzialność należy wyłącznie do Ciebie.
- Wyznaczaj sobie codzienne cele i realizuj je. Każdego dnia musisz okazywać sobie, że jesteś w stanie pracować dla swojego dobra i dla tych, których kochasz.
Odpowiedzialność Cię wyzwoli
- Jeśli coś Ci przeszkadza, odwraca uwagę i wprowadza zamęt, rozwiąż ten problem. Zrób to jak najszybciej; nie pozwól, aby czas upłynął i nie oczekuj, że inni zrobią to za Ciebie.
- Bądź uczciwy w każdej chwili i w każdej sytuacji; wobec siebie i wobec innych.
- Akceptuj swoje błędy i ucz się na nich.
- Każdego dnia zobowiązuj się do doskonalenia się i bycia bardziej niezależnym. Bądź odważny, aby stawić czoła temu, czego się boisz, stanowczy w obronie własnych wartości, pokorny, aby móc się uczyć, okazuj szacunek i życzliwość wobec siebie i otaczających Cię osób, nawet jeśli czasami nie zachowują się tak, jak chcesz.
Podsumowując, uczenie się odpowiedzialności za siebie wymaga czasu i stałego zaangażowania. Jednak gdy już to zrobimy, poczucie wolności jest absolutne. Popracujmy nad tym.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Maslow A. (1966) El hombre autorrealizado. Kairós