Nigdy nie będziemy w stanie zapomnieć o starych miłościach. Nie ma znaczenia, czy miały smak łez, czy były tak krótkie jak lato. Składamy się z opowieści, a miłość jest dla mózgu niczym niezmywalny atrament.
Zapomnieć o miłości jest jak próba przełamania grafenu: fizycznie niemożliwe. Ponieważ istnieją wspomnienia, historie i doświadczenia, które są magiczne i zostały napisane z pasją, która pozostawia niezatarte ślady w pamięci. W ten sposób, niezależnie od tego, czy tego chcemy, czy nie, nie możemy wymazać wczorajszych miłości z pamięci, ponieważ pomogły one nam stać się tym, kim jesteśmy dzisiaj.
Libański pisarz Khalil Gibran mówił w jednej ze swoich książek, że serce musi w pewnym momencie pęknąć, aby naprawdę się otworzyć. Być może prawdą jest, że miłości trzeba się nauczyć i że złamane serca mają najwięcej mądrości między liniami swoich blizn. W każdym razie, odstawiając na bok radości i rozczarowania, musimy pamiętać o jednym oczywistym fakcie: mózg nigdy nie zapomina tego, co raz pokochał.
Na nic zdadzą się przepisy, porady lub wyrafinowane strategie wymazania z pamięci tej osoby, którą kiedyś kochaliśmy. Nic nie zadziała. Ponieważ to co przeżyliśmy jest niemożliwe do wymazania z pamięci. Z biegiem czasu po prostu akceptujemy brak drugiej osoby, pamiętając o tym, co było (i co musiało się skończyć). W ten sposób powiększamy nasz bagaż doświadczeń.
“Nacięty sznurek można ponownie zawiązać, znowu będzie mógł utrzymać ciężar, ale już zawsze będzie przecięty. Możemy kiedyś znowu na siebie wpadniemy. Ale tam, gdzie mnie zostawiłeś już mnie nie znajdziesz”.
-Bertolt Brecht-
Zapomnieć o miłości: zadanie niemożliwe dla naszego mózgu
Czasami konieczne jest zakończenie związku tak szybko, jak to możliwe. Dla zachowania godności lub uniknięcia wyrządzania komuś większej krzywdy. Jak mówią niektórzy: zerwanie na czas jest najlepszym sposobem, by wyjść z tego cało. Jednak, niezależnie od tego, czy to decyzja jednej strony, czy obopólna cierpienie po zerwaniu jest zazwyczaj ogromne.
Istnieją badania, które pokazują, że poradzenie sobie z zerwaniem zajmuje średnio od 6 do 18 miesięcy. Zapominanie o miłości jest niemożliwe, ponieważ nikt nie może z własnej woli zmienić własnych wspomnień. Możemy jednak pracować nad wpływem emocjonalnym i zmienić smutek w podstawowy i konieczny proces zarządzania uczuciami w celu zaakceptowania nowej sytuacji.
Jak wiemy miłość jest emocją intensywną, czasami chaotyczną, a nawet bałaganiarską. Żaden związek nie jest taki sam. Dlatego są osoby, które mają największe trudności z poradzeniem sobie z zerwaniem, podczas gdy inni robią to dość szybko. Tak czy inaczej, zapomnieć o o miłości jest na dzień dzisiejszy bardzo mało prawdopodobne ze względu na szczególne cechy naszego mózgu. Spójrzmy na więcej danych.
Pamięć emocjonalna i markery somatyczne
Ludzie są istotami emocjonalnymi, które pewnego dnia nauczyły się rozumować. Emocje są przede wszystkim kamieniem węgielnym niezbędnym do tworzenia relacji z innymi. Dzięki nim tworzymy więzi, dbamy o siebie, identyfikujemy ryzyko i troszczymy się o nasze dobre samopoczucie.
- Wszystko to wyjaśnia, dlaczego miłość jest tak ważna dla mózgu. Sprawia, że czujemy się bezpieczni i doceniani w tej grupie społecznej, którą stanowi związek. Kochać i być kochanym zapewnia spokój, zmniejsza stres i uczucie strachu. Dlatego zdarzenia, takie jak zdrada, rozczarowanie, nieoczekiwane lub uzgodnione zerwanie zawsze będą powodować ból.
- Z drugiej strony mamy pamięć emocjonalną. Kiedy utrzymujemy z kimś emocjonalną więź powstaje wiele markerów somatycznych. Są to doświadczenia, które mózg kojarzy z intensywnymi doznaniami emocjonalnymi: pocałunki, pieszczoty, przytulanie, zapachy, rozmowy i intymność… Wszystko to stanowi znak dobrego samopoczucia, szczęścia, przyjemności itp.
- Te markery emocjonalne, a także somatyczne są tworzone przez bardzo odporne układy nerwowe. Zawsze tam będą. Dlatego czasami wystarczy nam poczuć zapach lub odwiedzić określone miejsce, aby od razu pojawiły się w naszej głowie wspomnienia, ale i doznania z bardzo konkretnej przeszłości.
Są miłości, które również stanowią część nas samych i naszej historii
Fakt, że zapomnienie o miłości jest czymś tak trudnym, że prawie niemożliwym wynika również z bardziej oczywistego faktu. Gdybyśmy mogli usunąć tę relację z naszej pamięci wymazalibyśmy także część nas samych. Jako ludzie nie jesteśmy stworzeni tylko z krwi i kości, ale także z historii.
Dlatego wśród wspomnień związanych z wczorajszą miłością jest także to, kim my wtedy byliśmy. Tą młodszą i podekscytowaną wersją nas samych, która dała się ponieść emocjom i pasji. Mózg nigdy nie zdecyduje się zapomnieć tej wersji naszego ja.
Takie zachowanie oznaczałoby cofnięcie się o krok w rozwoju osobistym. Ponieważ wszystko to, co przeżyliśmy, czuliśmy, a nawet co wycierpieliśmy pozwoliło nam ukształtować to, kim teraz jesteśmy. Wstydem byłoby zatem zrezygnować z jakiegokolwiek przecinka lub akapitu naszej życiowej historii. Czy to dobre czy złe wspomnienia, najważniejsze jest to, że mamy możliwość kontynuowania pisania lepszych historii, ponieważ miłość jest zawsze warta zachodu i radości.
Uzależnienie znaczy przywiązanie – ale czy zawsze tak jest?