Faith Ringgold – poznaj tę artystkę, która walczy z rasizmem na świecie

Faith Ringgold jest amerykańską artystką, która zasłynęła z prezentowania swojej sztuki w wyjątkowej formie. Najbardziej znane są jej patchworkowe dzieła, w których porusza temat uprzedzeń, rasizmu i mówi o potrzebie zmian w zakresie wartości kulturowych.

W swoich pracach Faith Ringgold pokazuje m.in. jak afroamerykańskie społeczeństwo postrzegało rasistowskie prześladowania w latach 60. w USA. Wykorzystała do tego patchworki, ponieważ były one tradycyjnie robione przez czarnych niewolników podczas wojny domowej w Stanach. Za ich pomocą opowiada trudne historie osób, które cierpiały z powodu rasizmu.

Faith Ringgold i jej korzenie

Faith Ringgold urodziła się jako Faith Willie Jones 8 października 1930 r. w Nowym Jorku. Jej ojciec, Willi Posey Jones, pracował jako projektant mody. Rodzice Faith zarabiali wystarczająco dużo pieniędzy, żeby zapewnić trójce swoich dzieci godziwy byt.

Z powodu problemów zdrowotnych Faith nie była w stanie regularnie uczęszczać do szkoły podstawowej. Miała astmę i spędziła większość swojego dzieciństwa w szpitalach lub w domu. W tym właśnie okresie życia rozwinęła się u niej pasja do rysowania. Potem Faith zaczęła studiować sztukę w City College w Nowym Jorku.

W 1950 r. Fait Ringgold wyszła za maż za pianistę jazzowego, Roberta Earla Wallace’a, jednak ich małżeństwo nie trwało zbyt długo. Rozwiedli się w 1956 r., a z ich związku zrodziły się dwie córki – Barbara i Michelle. Sześć lat później Faith wyszła ponownie za mąż za Burdette’a Ringgolda.

Po ukończeniu studiów Faith rozpoczęła pracę jako wykładowca sztuki w City College w Nowym Jorku. Aż do końca lat 70. pracowała też równolegle w Wagner College i Bank Street College of Education.

Pierwsze dzieło sztuki Faith Ringgold

Na początku lat 70. Fait Ringgold porzuciła tradycyjne malarstwo. Zaczęła malować farbami akrylowymi na płótnie, na podobieństwo znanych z buddyjskiej sztuki thangków. Pomagała również swojej matce w tworzeniu masek z tkaniny, koralików i rafii. Były one oparte na tradycyjnych afrykańskich wzorach.

Dzięki pomocy matki, Faith wzięła udział w tworzeniu rzeczywistych rozmiarów portretów sławnych osób, takich jak Adam Clayton Powell, Wilt Chamberlain, kilku znanych koszykarzy i innych osobowości z Harlemu. Prace te noszą nazwę Cykl z Harlemu. W tym samym czasie Faith promowała afrykańską sztukę w koledżu. Na zajęciach, jakie prowadziła, uczyła projektowania afrykańskiej biżuterii, ubrań i korali.

Polityka w dziełach Faith Ringgold

Faith Ringgold była mocno zaangażowana w walkę o prawa kobiet. Był to wówczas gorący temat, czemu służył intensywny Ruch na rzecz praw obywatelskich. W swoich dziełach Faith przedstawiała cierpienie, przez jakie musiała przejść ona sama i większość osób z jej społeczności.

“Zostałam feministką, bo chciałam pomóc moim córkom, innym kobietom i sobie samej, abyśmy aspirowały do czegoś więcej niż tylko życie w cieniu dobrego mężczyzny.”

-Faith Ringgold-

Faith umiejętnie pokazała społeczną niesprawiedliwość m.in. w takich dziełach, jak Amerykanie i Krwawiąca flaga. W swojej pracy inspirowała się często pracami Jamesa Baldwina i Amiri Baraka. Obydwaj autorzy pisali o dyskryminacji i trudnościach, jakie napotykają na swojej drodze Afroamerykanie żyjący w USA.

“Żadna inna kreatywna dziedzina nie jest tak zamknięta na osoby nie będące białymi mężczyznami, jak sztuki wizualne. Kiedy zostałam artystką, pierwszą rzeczą, jaką musiałam zrobić było uwierzyć, że ja, czarnoskóra kobieta, jestem w stanie wejść do świata sztuki nie musząc przy tym stawać się ani trochę mniej czarna, mniej kobieca czy mniej ludzka.”

-Faith Ringgold-

Własnoręcznie tkana historia

Faith z czasem rozszerzyła zakres używanych technik i zaczęła szyć i tkać swoje dzieła. Była pierwszą artystką, która wprowadziła patchwork do świata sztuki i uczyła tych technik w koledżu. Pomysł na patchworki zaczerpnęła z koców tworzonych przez czarnoskórych niewolników w Ameryce. Jej prace jednak nie miały na celu ogrzewać ciał, lecz wspomnienia. Stanowiły swego rodzaju pamiętniki.

Na swoich wyszywanych kocach Faith umieszczała obrazy i opisy, które opowiadały jakąś historię. Echa Harlemu było pierwszym z 30 dzieł z serii, które Ringgold stworzyła po 1980 r. Każda praca ma strukturę opowiadania dla dzieci, a każdy fragment dzieła stanowi osobną stronę historii.

Jednym z najsłynniejszych wyszywanych dzieł Faith Ringgold jest Plaża ze smoły (Tar Beach), na której widnieje czarnoskóra rodzina spędzająca gorący, letni wieczór na dachu budynku. Dorośli prowadzą rozmowy, a dzieci bawią się lub drzemią. Jedna z dziewczynek marzy o tym, by móc wznieść się ponad wszystkie bariery zbudowane wokół czarnych ludzi. Tło tej sceny stanowi Most Waszyngtona.

Inne znane wyszywane dzieła Ringgold to m.in. Kto się boi ciotki Jemimy? i Uliczna opowieść. To pierwsze opowiada historię Afroamerykanki, która została odnoszącą sukcesy businesswoman.

Mimo że Faith mieszkała w Nowym Jorku, jej prace zawsze odbiegały od bieżących trendów w nowojorskiej sztuce. Wynikało to z faktu, że poruszała ona temat czarnej kultury i dyskryminacji na tle rasowym. Jak można się domyślić, bardziej konserwatywne kręgi kulturowe nie były zainteresowane promowaniem jej dzieł.

Uznana aktywistka

Faith Ringgold jest również znana jako społeczna aktywistka. Walczyła w Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku o prawa afroamerykańskich artystów. Działała w Women’s Art Committee założonym przez Poppy Johnson i krytyczkę literacką Lucy Lippard. Jako aktywistka, Faith wykorzystywała sztukę, aby tworzyć i rozwijać organizacje takie jak m.in. Where We At, mające na celu wspieranie czarnoskórych artystów.

Założona przez Faith Ringgold fundacja Anyone Can Fly (Każdy może latać) pomaga promować czarnoskórych artystów i pisarzy w kręgach kulturowych i w szkołach.

W swoich obecnych pracach Ringgold obala stereotypy prezentując pozytywne wzorce dla młodych Afroamerykanek.

“Nie możesz siedzieć i czekać, aż ktoś ci powie, kim jesteś. Musisz sama to napisać, namalować i zrobić.”

-Faith Ringgold-

Faith Ringgold jest pierwszą czarnoskórą kobietą, której prace zostały zaprezentowane w The Spectrum Gallery w Nowym Jorku, co miało miejsce w 1967, a  potem w 1970 roku. Jej osiągnięcia w dziedzinie sztuki, nauczania i aktywizmu przyniosły jej liczne nagrody, w tym tytuł doktora honoris causa sztuk pięknych.