Megalomania – poznaj jej 7 najbardziej charakterystycznych cech

Znasz może jakąś osobę, która uważa, że wszystko, co powie i pomyśli jest genialne? Ta osoba jest prawdopodobnie megalomanem. Ludzie posiadający tę cechę bardzo często umniejszają innym, ponieważ sami czują się ważniejsi. Oczywiście należy pamiętać, że megalomania nie jest tożsama z wysokim poczuciem własnej wartości.

Jeżeli ktoś jest świadomy swoich dobrych cech i jest z nich dumny, nie znaczy to jeszcze, że jest megalomanem. Jeżeli jednak ktoś traktuje innych jak istoty mniej wartościowe niż oni sami, zazwyczaj przyczyną jest megalomania lub zespół osobowości narcystycznej.

Co to jest megalomania?

Megalomania to zespół zaburzeń psychologicznych należących do zespołu osobowości narcystycznej. Aby dokładnie określić, czy dana osoba jest megalomanem, psychologowie muszą przyjrzeć się jej bliżej. Sprawdzają, czy pacjent ma nierzeczywiste pojęcie o swojej osobie i czy marzy np. o posiadaniu władzy i wszechmocy. Niektórzy megalomani są przekonani o swojej wyższości nad wszystkimi i uważają samych siebie za najlepszych pod każdym względem.

Na kartach historii zapisało się wielu przywódców, u których obecnie z pewnością zostałaby stwierdzona megalomania. Najsłynniejszymi przykładami są Napoleon Bonaparte, Hitler, Stalin czy Mao Zedong. Wszyscy trzej byli tak spragnieni władzy, że za cel obrali sobie rządzenie całym światem. Każdy z nich był przekonany, że jest stworzony do tego, aby chronić swoje państwo i podbijać inne kraje. Głęboko wierzyli, że przyszli na ten świat z ważną misją i że ludzie potrzebują ich przywództwa.

Co ciekawe, osoby, które uważają się za wielkich zdobywców i które są przekonane, że przysługuje im władza absolutna, wykazują więcej patologicznych cech. Czują bowiem na sobie odpowiedzialność za losy kraju, a nawet ludzkości i wierzą, że mogą osiągnąć wszystko, co dla innych jest nieosiągalne.

Jak jednak pokazała historia, megalomania jest w stanie zamienić człowieka w niebezpiecznego tyrana, który nie ma żadnych skrupułów na drodze do zdobycia władzy.

Megaloman wierzy, że ma większą moc niż wszyscy wokół niego, ale nieustannie czuje potrzebę potwierdzenia swojej siły i pozycji w oczach innych. Z jednej strony jest nadzwyczaj pewny siebie, ale z drugiej czuje pustkę z powodu braku ciepłych uczuć ze strony jakiejś bliskiej osoby.

Megalomania – 7 cech charakterystycznych

• Zarozumiałość. Megaloman wierzy, że jest niezwykle ważną osobą.
• Poczucie niezniszczalności i zdolności do rozwiązania każdego problemu, jaki pojawi się na ich drodze. Megaloman wykorzystuje wszelkie techniki manipulacji, żeby tylko osiągnąć swój cel, którym zazwyczaj jest wysokie stanowisk i władza.
• Poczucie wszechmocy. Często poddają ludzi wokół siebie testom tylko po to, by podkreślić, że są od nich lepsi.
• Megalomani nie przyznają się do błędów, więc nigdy się na nich nie uczą.
• Mają narcystyczny i wyidealizowany obraz samych siebie.
• Mają wyostrzoną uwagę na to, jak ludzie wokół nich reagują na ich słowa i czyny. Jeżeli ktoś ich od siebie odsuwa, megalomani automatycznie stwierdzają, że dzieje się tak z powodu problemów tej drugiej osoby. Nie widzą nigdy problemu w sobie.
• Próżność połączona z rozbudowanym ego, które karmi się poczuciem wyższości.

“Czas pokaże, czy jestem zwycięzcą, czy megalomanem. Różnicę pomiędzy kultem a wiarą wyznacza czas.”

-David Milch-

Jak się rodzi megalomania?

Megaloman nigdy nie przyznaje się, że w jego wnętrzu tkwi wystraszona, zakompleksiona, szukająca miłości osoba. Dlatego też tworzy wokół siebie barierę ochronną poprzez wynoszenie się ponad innych i podkreślanie pozornej wszechmocy. Jeżeli tylko w jego otoczeniu pojawi się osoba, którą postrzega jako potencjalne zagrożenie dla własnego ego, natychmiast próbują ją wyśmiać. Przystępują do ataku z obawy przed tym, że ktoś okaże się lepszy od nich.

Poprzez nadmierne akcentowanie własnych osiągnięć, megalomani niechcący pokazują swoją niską samoocenę i niezdolność do radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Ich arogancja prowadzi jednak do ich osamotnienia ponieważ nie są w stanie zyskać niczyjej akceptacji. Z czasem zaczynają się zatem izolować od ludzi, zarówno z obawy przed odrzuceniem, jak i z powodu poczucia wyższości nad innymi. Samotność wywołuje w nich emocjonalną pustkę i sprawia, że czują się nieszczęśliwi.

“Egotyzm jest znieczuleniem, jakim natura uśmierza ból bycia głupcem.” 

-Dr. Herbert Shofield-