Za każdym razem gdy odwiedzam dom opieki, czuję w sobie sprzeczne emocje. Z jednej strony odczuwam ogromną radość z istnienia tych fantastycznych ośrodków, w których starsze osoby otrzymują właściwą opiekę. Każdy profesjonalista, który pracuje w tych miejscach jest godny podziwu.
Z drugiej strony nie mogę zrobić nic, tylko być smutnym. Kiedy byłem na studiach, odbyłem staż w domu opieki. Coś, co na zawsze pozostanie w mojej pamięci to fakt, że kilku pracowników powiedziało mi, że niektóre starsze osoby, które tam mieszkały, nie były odwiedzane ani razu w ciągu miesięcy.
Co jakiś czas odwiedzam wujka w domu opieki, w którym mieszka. To miejsce jest bardzo zadbane, podobnie jak on. Bardzo dobrze go karmią. Chociaż nie jest bardzo stary, nie jest w stanie sam się o siebie troszczyć. Nie ma partnerki ani dzieci.
Zabranie go do domu opieki było świetną decyzją dla całej rodziny. Jest tam szczęśliwy i nawet przytył parę kilogramów. Pracownicy mówią, że zachowuje się dobrze. Lubię go odwiedzać i wypijać z nim filiżankę kawy. Raduje się i wita mnie, mówiąc: „Co tam mistrzu!?”. Jednak przez większość czasu myli mnie z moim bratem.
Starsze osoby i smutne korytarze domu opieki
Muszę pokonać połowę budynku, aby dostać się do pokoju mojego wuja. Biorę windę, żeby dostać się na piętro gdzie mieszka i go zaskoczyć. Aby dostać się do jego pokoju, muszę przejść korytarzem, gdzie kilka starszych osób zawsze siedzi na wózkach inwalidzkich. To tak jakby nie mogli się nawet ruszyć.
Kiedy przechodzę obok, zawsze witam ich z wielkim uśmiechem. Niektórzy patrzą na mnie i uśmiechają się, inni patrzą na mnie i się nie uśmiechają, a inni po prostu nie zauważają, że tam jestem.
Niektórzy wyglądają na tak smutnych i załamanych, że nie mogę zrobić nic, tylko zastanawiać się, co dzieje się w ich umysłach i jak wyglądało ich życie przed przeprowadzką do domu opieki. Zastanawiam się głównie, czy kiedykolwiek wyobrażali sobie, że skończyliby unieruchomieni na wózku, czując się tak przytłoczeni chorobą lub samym życiem.
Podczas mojego stażu pamiętam spotkanie ze starym człowiekiem, który dzielił pokój z kobietą, która po prostu się śmiała i krzyczała. Mężczyzna wydawał się dość agresywny. Jego choroba Alzheimera była tak zaawansowana, że prawie nie mógł mówić.
Pewnego dnia postanowiłem nawiązać z nim kontakt. Usiadłem obok niego i zacząłem go pytać o jego życie. Sprawiłem, że powiedział mi gdzie się urodził. Potem powoli, ale pewnie zacząłem wyciągać z niego więcej. Pewnego dnia nawet się do mnie uśmiechnął. To była niespodzianka.
Starsze osoby po prostu chcą uczucia
Podczas jednego z moich dni stażowych szedłem korytarzem i słyszałem jak ten mężczyzna krzyczy. Poszedłem do jego pokoju i znalazłem dwóch robotników próbujących go umyć. Jednak ten człowiek nie przestawał się trząść.
Wszedłem do pokoju i kiedy mnie zobaczył, całkowicie się rozluźnił. To był klucz, którego szukałem przez cały czas. Za tym pozbawionym ekspresji spojrzeniem i dotkniętymi zdolnościami poznawczymi była osoba, która po prostu potrzebowała uczucia.
Otrzymywanie miłości i towarzystwa jest bardzo ważne dla tych ludzi. W związku z tym Gea Sijpkes, dyrektor Stichting Woon-en Zorgcentrum Humanitas Deventer w Holandii, rozpoczęła projekt w tej sprawie. W 2012 roku postanowiła dać bezpłatne zakwaterowanie studentom w domu opieki, w zamian za co najmniej 30 godzin miesięcznie ze starszymi mieszkańcami.
Dusze pragnące tego, by czuć się połączonym z innymi
Zarówno w domu opieki, w którym odbyłem staż, jak w domu w którym mieszka mój wujek, zauważyłem, że większość starszych osób czuje się bardzo samotna. Pracownicy służby zdrowia, którzy pracują w tych instytutach mają dużo pracy i nie mogą zaoferować niezbędnego wsparcia.
Co więcej, jest mi bardzo przykro gdy widzę starsze osoby, które są odwiedzane tylko parę razy lub wcale. Za każdym z nich jest dusza pragnąca tego, aby połączyć się z inną osobą. Samotność ich stopniowo pochłania.
Czuję, że społeczeństwo nauczyło nas, że tylko rzeczy funkcjonalne są godne opieki. Nie mogę pojąć faktu, że tak wiele rodzin decyduje się na pozostawienie swoich starszych osób z rodziny w domach opieki, gdy wierzą, że już do niczego się nie przydają. Najgorsze jest to, że rzadko je odwiedzają. Starsi ludzie mają historię wartą wysłuchania. Liczą się tak samo jak młodzi ludzie. Nie musimy porzucać osoby tylko dlatego, że się zestarzała.
Niewątpliwie domy opieki są w wielu przypadkach świetną alternatywą. Ten artykuł ma na celu jedynie podkreślenie samotności i porzucenia, którym podlega wielu seniorów. Niestety, niektórzy dorośli traktują ich jak ciężary i decydują się zostawić ich w domu opieki, a następnie o nich zapomnieć.
Wielka praca domów opieki
Ze względu na napięte plany i inne obowiązki, wiele rodzin nie może troszczyć się o starsze osoby, gdy one nie są już samowystarczalne. W takich przypadkach dom opieki jest świetnym rozwiązaniem. Ważne jest jednak, by pamiętać o tym, aby odwiedzać ich stale. Wszyscy potrzebujemy miłości, bez względu na nasz wiek.
Wielu starszych ludzi nie czuje się źle mieszkając w domu opieki. Jednak więdną, gdy bliscy nie mają czasu zobaczyć ich raz na jakiś czas. Wielka praca, jaką te instytucje wykonują, zawsze powinna być doceniana. Bez nich wiele potrzebujących rodzin uciekłoby się do desperackich środków, by zająć się swoim seniorem.
W skrócie, musimy zacząć bardziej troszczyć się o naszych seniorów. Nie musisz być przy nich cały czas, jednak pamiętaj, aby często ich odwiedzać. Nie wolno zapominać, że to oni troszczyli się o nas, kiedy byliśmy młodsi. Oddajmy im wszystkie przysługi, które dla nas kiedyś zrobili.