Co czuje dziecko, gdy rodzice są nieobecni emocjonalnie

Istnieje wiele powodów, dla których niektórzy rodzice decydują się opuścić swoje dzieci. Ile emocji tłumią dzieci, których rodzice są nieobecni emocjonalnie? Dlaczego matka musi wymyślać niezwykłe kłamstwa na temat ojca, który je opuścił, aby chronić emocje swoich dzieci?

Gdy rodzice są nieobecni emocjonalnie nie biorą udziału w wychowywaniu swoich dzieci – są jedynie obecni fizycznie. Pozostawiają autorytet, emocjonalne wsparcie i obowiązki swojemu partnerowi. Działają jako rodzice „pośredni” i tworzą psychologiczną nieobecność, która może emocjonalnie zranić dzieci.

W sytuacji, gdy rodzice są nieobecni emocjonalnie krzywdzą swoje dzieci, nie ustanawiają oni odpowiednich zasad lub tworzą negatywny obraz postaci ojcowskiej lub matczynej. Dorastanie z matką lub ojcem, którzy pomimo swojej obecności nie są w stanie dać miłości i uwagi, pozostawia dziecko, które uczy się budować swój świat z pustym sercem.

„Obecnie największą chorobą na Zachodzie nie jest gruźlica ani trąd; to bycie niechcianym, niekochanym i niepotrzebnym”.

–Matka Teresa–

Co jeśli uciekną ode mnie?

Nauczycielka przedszkola zauważyła, że dziewczynka w klasie sprawia wrażenie smutnej i zagubionej w swoich myślach.

O czym myślisz, dziecko? – zapytała dziewczynkę przedszkolanka.

Mała dziewczynka odpowiedziała: – O moich rodzicach! Tata pracuje cały dzień, więc mogę jeść i chodzić do jednego z najlepszych przedszkoli w mieście. Bierze nawet nadgodziny, więc pewnego dnia będę mogła iść do college’u. A moja mama spędza cały dzień na gotowaniu, sprzątaniu, praniu ubrań i chodzeniu do sklepu, więc nie muszę się o nic martwić.

– Więc w czym problem? – zapytała nauczycielka.

– Boję się, że będą chcieli ode mnie uciec – odpowiedziała dziewczynka.

Jak dorasta dziecko, gdy jego rodzice są nieobecni emocjonalnie

Dzieci, których rodzice są nieobecni emocjonalnie częściej mają problemy z odpowiednim zachowaniem. Zwykle te problemy podświadomie ustawianymi tarczami, których używają dzieci, aby chronić swoje najgłębsze uczucia, poczucie opuszczenia, strach i niepewność.

Przy takim wychowaniu istnieje emocjonalne oderwanie, które sprawia, że ​​dziecko jest bardziej niepewne, jeśli chodzi o nawiązywanie nowych relacji. Brakuje mu też zaufania. Dlatego pomysł nawiązania więzi emocjonalnej z kimś wiąże się z obawą przed zdradą, brakiem uznania, a nawet pogłębieniem poczucia bycia ignorowanym.

„Nasze emocje istnieją, ale nie mogą dominować w naszym życiu, oślepiać nas, kraść naszej przyszłości ani naszej energii. Ponieważ gdy już to zrobią, stają się toksycznymi emocjami”.

-Bernardo Stamateas-

Wszystkie te braki mogą sprawić, że dzieci staną się uzależnionymi emocjonalnie dorosłymi. Dorosłymi, którzy nie potrafią zakończyć nieszczęśliwych związków, w których źle się czują. Będzie to spowodowane strachem przed poczuciem samotności i opuszczenia. Takie dzieci będą wolały lgnąć do ludzi, nawet jeśli nie będą dobrze się czuć w ich towarzystwie, niż po raz kolejny kogoś stracić.

Dzieci, które dorastają w domu, gdzie rodzice są nieobecni emocjonalnie, zwykle nawiązują toksyczne relacje z innymi ludźmi. Z rozpaczliwej potrzeby znalezienia miłości i ojca lub matki, te dzieci mogą wejść w niezdrowe i toksyczne środowiska społeczne, z których nie będą umiały się wydostać.

Ponadto na ogół towarzyszy im uczucie wrogości, gdy próbują odnosić się do innych lub do siebie. Zwykle są również defensywne. Bez wątpienia jest to jedna z wielu konsekwencji, które powodują nieobecni emocjonalnie rodzice.

Jesteś tutaj, ale czujesz się tysiące mil stąd

Niektórzy rodzice nie mają innego wyboru – muszą przebywać z dala od domu i od swoich dzieci z uwagi na pracę lub inne życiowe sytuacje. Mimo to wciąż mogą zbudować bliską emocjonalną relację ze swoimi dziećmi.

Bardzo istotne jest poświęcanie wolnego czasu swoim dzieciom. W końcu relacja między rodzicem a dzieckiem jest najważniejszym związkiem w życiu każdej osoby.

Czasami trzeba na chwilę zapomnieć o płaceniu rachunków, załatwianiu spraw i innych rzeczach. Trzeba spędzić z dziećmi dobry jakościowo czas i edukować je emocjonalnie we właściwy sposób. Najważniejsze jest pozostawanie w kontakcie i korzystanie z chwil, takich jak jedzenie posiłków lub wspólna zabawa.

Istnieje wiele zajęć, które nie są zbyt czasochłonne czy wymagające, takie jak nauczenie dzieci gotowania, wyjścia na spacer lub pójście do parku. To od Ciebie zależy, jak dobrą relację nawiążesz ze swoim dzieckiem od jego pierwszych dni życia.