Zdolność do przeproszenia dziecka i jej znaczenie

Zdolność do przeproszenia dziecka to oznaka odpowiedzialności i dojrzałości. Jako ojciec, matka lub nauczycielka, jeśli zawiedziesz w jakikolwiek sposób dziecko, musisz być w stanie je po prostu przeprosić. Daj mu dobry przykład i naucz swoje dziecko, że każdy z nas też może popełniać błędy.

Zdolność do przeproszenia dziecka

Zdolność do przeproszenia dziecka jest naprawdę niezwykle istotną kwestią. Jednak wielu rodziców uważa, że ​przepraszanie swoich dzieci jest oznaką słabości. Ale to poważny błąd. Nie, popełnienie jakiegoś błędu wcale nie sprawi, że Twoje dzieci zaczną Cię mniej szanować. To świetny moment, w którym możesz nauczyć je czegoś na temat nieodpowiedzialności. Czyli czegoś, o czym każdy z nas powinien od czasu do czasu pomyśleć.

Coś, co każdy rodzic lub nauczyciel stara się zrobić, to nauczyć dzieci, jak ważne jest przepraszanie za każdym razem, gdy zrobią coś źle, skłamią lub gdy zachowują się zbyt impulsywnie i robią w efekcie tego coś lekceważącego lub wręcz niebezpiecznego. Ale nie tylko one powinny się tak zachowywać. Zdolność do przeproszenia dziecka jest bardzo ważna w życiu każdego z nas. Także dla dzieci.

Uczenie dzieci, jak przepraszać od najmłodszych lat, ułatwia im odczuwanie empatii. Pomaga im wziąć odpowiedzialność za swoje działania i być w stanie kontrolować także i siebie. Tego rodzaju zachowanie czasem nie jest takie proste, jak się może wydawać. Czasami dorośli nie robią tego, o czym tak często opowiadają.

Dorośli nie lubią przepraszać, bo to sprawia, że czują się zawstydzeni. A to z kolei co sprawia, że dzieci są przekonane, że rodzice, czy nauczyciele nie są w stanie popełnić błędów. Gorzej, jeśli już faktycznie coś takiego się zdarzy. Mimo tego musisz nauczyć się czegoś niezbędnego. Zdolność do przeproszenia dziecka i odpowiednie postępowanie w sytuacjach, które tego wymagają, może poprawić Twoje relacje z Twoimi pociechami i ułatwić nauczenie ich odpowiednich wartości.

Mówienie „przepraszam” oznacza „kocham Cię” ze zranionym sercem w jednej ręce i zduszoną dumą w drugiej.
-Richelle E. Goodrich-

Zdolność do przeproszenia dziecka i jej znaczenie

Aby zrozumieć znaczenie, jakie ma zdolność do przeproszenia dziecka, pomyśl okazjonalnie o czasach, w których ktoś Cię skrzywdził, obraził lub okłamał, a Ty nie otrzymałeś za to stosownych przeprosin. To przecież zawsze boli i pozostawia w duszy bliznę, której czas nigdy nie zagoi.

A teraz wyobraź sobie, jak się czuje dziecko, kiedy zostaje zranione przez rodzica, opiekuna lub kogoś bliskiego. Jeśli Twoje dziecko nigdy nie usłyszy przeprosin, nauczy się z takich sytuacji tego, że:

  • Bycie w pozycji władzy i siły oznacza, że nigdy nie będzie musiało nikogo przepraszać.
  • Ludzie mogą bezkarnie skrzywdzić tego, kogo kochają i wszystko pozostanie takie samo. Nie ma zatem potrzeby przepraszać kogoś, kogo skrzywdzisz, umyślnie lub nie.

Czego nauczy się dziecko, gdy je przeprosisz?

Zachowania prospołeczne mogą rozprzestrzeniać emocje i uczucia, które mogą zmieniać ludzi. Zdolność do przepraszania dzieci polega na uczeniu ich, aby były bardziej otwarte na współpracę, z szacunkiem i wiedzą na temat tego, jak żyć z innymi. W ten sposób nauczą się także tego, że:

  • Wszyscy popełniają błędy. Następnym krokiem w takiej sytuacji jest rozpoznanie tego, co zrobiło się źle i naprawienie ewentualnego problemu.
  • Chociaż wszyscy wstydzą się tego, że przepraszają, to jednak robienie tego jest aktem odpowiedzialności, który sprawi, że ta obie s trony poczują się dobrze.
  • Kiedy ktoś kogoś przeprosi, poczuje się od razu lepiej.

Zdolność do przeproszenia dziecka to oznaka odpowiedzialności i dojrzałości. Jako ojciec, matka lub nauczycielka, jeśli zawiedziesz w jakikolwiek sposób dziecko, musisz być w stanie je po prostu przeprosić. Daj mu dobry przykład i naucz swoje dziecko, że każdy z nas też może popełniać błędy.

Pora zatem omówić kilka sytuacji, w których rodzice powinni przeprosić swoje pociechy:

  • Kiedy nie dotrzymujesz złożonych wcześniej obietnic.
  • Kiedy krzyczysz na dziecko. To jest bardzo powszechne zjawisko. Czasami, gdy jesteś zestresowany, możesz stracić spokój i podnieść głos na swoje dziecko. Jest to coś, czego należy unikać i za co zawsze musisz przeprosić, kiedy to się już stanie.
  • Przepraszaj, gdy zapomnisz o czymś, na co dziecko czekało.
  • Jeśli wydarzy się coś, co uniemożliwi Ci spędzanie z nim czasu.
  • Przeproś także, gdy się w jakiś sposób pomylisz, a także za każdym razem, gdy dziecko poczuje się urażone.

Jak najlepiej przeprosić dziecko?

Zdolność do przeproszenia dziecka oznacza przede wszystkim to, że musisz się nauczyć prawidłowo i skutecznie przepraszać swoją pociechę. Nie chodzi tylko o to, by powiedzieć, że jest Ci przykro. Musisz to także zrobić dobrze.

Dziecko może czuć się źle z powodu czegoś, co Twoim zdaniem jest bez znaczenia. Nie podważaj jednak i nie bagatelizuj jego emocji. Rozpoznawaj te sytuacje, kiedy je skrzywdziłeś i przeproś dziecko szczerze.
Kiedy przepraszasz swoje dziecko, wyjaśnij, dlaczego to robisz. Na przykład tak:

„Przepraszam Cię, ponieważ powiedziałem Ci, że pójdziemy do kina, ale tego nie zrobiliśmy. Musiałam w tym czasie zostać trochę dłużej w pracy. Chciałam dotrzymać obietnicy, ale nie byłam w stanie. Przepraszam Cię za to.”

Gdy tylko poczujesz, że zrobiłeś coś złego, nie czekaj zbyt długo, aby przeprosić dziecko. Nie pozwól, aby na dłuższą metę czuło się sfrustrowane i rozczarowane.

Na koniec obiecaj mu, że to się więcej nie powtórzy. Mówiąc dziecku, że postarasz się bardziej i pokazujesz, że się o nie martwisz, to doskonały sposób na dawanie mu przykładu, inspirowanie go do robienia tego samego i uczenia się od Ciebie.

Krótko mówiąc, umiejętność dawania przykładu i odpowiedniego nauczania dzieci wartości, jaką jest przebaczenie, doprowadzi do powstania bardziej humanitarnego i pełnego szacunku społeczeństwa.

Bibliografia

Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.

  • Craig E. Smith, Diyu Chen, Paul L. Harris (2010) When the happy victimizer says sorry: Children’s
    understanding of apology and emotion. British Journal of Developmental Psychology (2010), 28, 727–746
Scroll to Top