Wymazać bolesne wspomnienia – czy to możliwe?

W swoim mentalnym wszechświecie przechowujesz pewne obrazy, których nie chcesz pamiętać. To terytoria bólu i cierpienia, których nie chcesz ponownie doświadczyć. Najlepszą opcją byłoby po prostu wymazać te bolesne wspomnienia  i nie bez powodu. Traumatyczne wspomnienia w mózgu są powszechne i są źródłem wielu niepokojów.

Bez wątpienia myślisz, że wspaniale byłoby wyeliminować to, co Cię niepokoi i przeszkadza w dobrym samopoczuciu. Chociaż często słyszysz, że uczymy się na swoich błędach i że co Cię nie zabije, to Cię wzmocni. W rzeczywistości jednak są pewne doświadczenia, które są po prostu zbyt bolesne. Nic dziwnego, że wolisz ich unikać.

Dziedzina psychologii i neuronauki wie, że integracja traumatycznych wspomnień nie zawsze jest łatwa. W rezultacie masz tendencję do tłumienia, przemieszczania i ukrywania ich pod głębokim dywanikiem swojego umysłu. Nie jest to jednak szczególnie przydatna strategia, ponieważ na dłuższą metę powoduje problemy ze zdrowiem psychicznym.

Z tego powodu nauka od lat próbuje ustalić, jak wymazać bolesne wspomnienia. W gruncie rzeczy wiemy już, jakie procesy neuronowe byłyby zaangażowane w ten proces.

„Umiejętność zapomnienia jest podstawą zdrowego rozsądku. Nieustanne pamiętanie oznacza obsesję, szaleństwo”.

-Jack London-

Jak wymazać bolesne wspomnienia – ścieżka neuronowa

Europejskie Laboratorium Biologii Molekularnej (EMBL) we Włoszech odkryło odkrywczy dowód, który opublikowano w czasopiśmie Nature. Jak dotąd badacze wiedzieli, że hipokamp jest kluczowym regionem dla przetwarzania pamięci. Nie było jednak jasne, za pomocą jakich mechanizmów tworzona jest pamięć i kasowane są pewne informacje.

Należy pamiętać, że mózg nieustannie usuwa informacje. W rzeczywistości musisz zapomnieć, aby móc pamiętać. Mechanizm ten maksymalizuje wydajność poznawczą. Na przykład, kiedy zdobywasz wiedzę i rejestrujesz nowe informacje, musisz usunąć poprzednie informacje, aby zachować zaktualizowane podejście mentalne.

Rzeczywiście, aby zyskać sprawność umysłową, trzeba wyeliminować całą plątaninę danych, doznań, faktów i nieistotnych codziennych rozmów. Nauka od dawna stara się zrozumieć mechanizmy komórkowe leżące u podstaw decydującego zadania wymazywania lub zapominania informacji.

Receptor Npy1 w zakręcie zębatym hipokampu może być kluczem do promowania selektywnego wymazywania pamięci.

Zakręt zębaty i jego komórki ziarniste

Wspomniana eksploracja wykazała, że hipokamp zawiera trzy obwody neuronalne: zakręt zębaty oraz obszary CA3 i CA1. Regiony te, poprzez połączenia synaptyczne, sprawiają, że pamięć jest mocna lub słaba.

Naukowcy przeprowadzili na tych strukturach różne eksperymenty z zakresu inżynierii genetycznej. W eksperymentach na myszach hamowali komórki ziarniste w zakręcie zębatym. Wyniki nie mogły być bardziej godne uwagi, ponieważ odkryli, że zwierzęta zapomniały o tym czego nauczyły się w poprzednich latach.

W efekcie odkryli, że ścieżka nerwowa, która usuwa wspomnienia, to zakręt zębaty. Dokładniej, receptor komórkowy Npy1. Kiedy opracowali syntetyczny peptyd, który stymulował ten receptor, nastąpiła indukowana utrata pamięci.

Terapeutyczne usuwanie wspomnień

Te dane są zarówno odkrywcze, jak i fascynujące. Jakie jednak mogą mieć zastosowanie terapeutyczne? Naukowcy zasugerowali, że w przyszłości można by zaprojektować lek, który aktywowałby receptory Npy1, usuwając w ten sposób pewne traumatyczne wspomnienia.

Ten psychoaktywny lek może być przydatny dla pacjentów cierpiących na zespół stresu pourazowego. Później, poprzez wirtualną rzeczywistość, byliby narażeni na niekorzystne zdarzenie, aby stopniowo wymazać wspomnianą pamięć lub negatywny ślad emocjonalny. Taki jest pomysł.

Jest to jednak niezwykle złożony mechanizm. Zaprojektowanie syntetycznej substancji zdolnej do realizacji tego zadania w modelach ludzkich jest delikatnym i trudnym krokiem.

Obecnie nie można jeszcze wymazać wspomnień

To prawda, że wiemy teraz o istnieniu szlaku neuronowego, który usuwa wspomnienia. Jednak wszelkie próby podejmowane w celu usuwania bolesnych wspomnień jak do tej pory się nie powiodły. W 2020 roku Leuven Brain Institute (Belgia) opublikował badanie na ten temat. Jego celem było powtórzenie innych badań (Schiller i in., 2010), które okazały się skuteczne.

Naukowcy nie mogli tego jednak osiągnąć. Po czterech latach starań osiągnięcie efektu wymazania pamięci okazało się niemożliwe. Dlatego nauka jest pod tym względem ostrożna. Wiadomo już, że proces będzie niezwykle powolny i skrupulatny. W rzeczywistości nie ma solidnych podstaw, aby taka strategia kiedykolwiek została osiągnięta. To powiedziawszy, jasne jest, że wielu naukowców jest nastawionych na tę żmudną neurologiczną podróż.

Bolesne wspomnienia powinny być leczone w terapii psychologicznej, aby pacjent nauczył się z nimi żyć bez bólu. Usunięcie ich oznacza wyeliminowanie części ich historii i tego, kim są.

Refleksja końcowa: czy zapomnienie pozwoli nam żyć lepiej?

Bez wątpienia chciałbyś być całkowicie odporny na ból i przeciwności losu. Jest to jednak marzenie niemożliwe do zrealizowania. Wszyscy musimy przejść przez trudne doświadczenia w niektórych momentach naszego życia. Wszystko, co możesz zrobić, to poradzić sobie z nimi najlepiej, jak potrafisz, za pomocą strategii, narzędzi i doświadczeń, które masz do dyspozycji.

Bolesne wspomnienia składają się na pamięć epizodyczną. To cegiełki, które budują Twoją osobistą historię, a co za tym idzie sporą część sumienia. Chociaż ustalono istnienie ścieżki nerwowej, która usuwa wspomnienia, nie wiemy, jakie mogą być skutki jej stymulowania. Co więcej, wyeliminowanie tych bolesnych doświadczeń z pamięci wpłynęłoby również na to, kim jesteś.

Bolesne doświadczenia dnia wczorajszego stanowią wyzwanie i skłaniają do podejmowania nowych decyzji i podążania nowymi ścieżkami. Zamiast ich wymazywać, lepiej stawiać im czoła i sprawić, by mniej bolały. Musisz zamienić je w blizny, które już nie pieką przy dotknięciu, w zagojone rany, które nie kryją w sobie bólu. Musisz je zaakceptować i iść do przodu.