Sztuki walki są przede wszystkim praktyką duchową. Może wydawać się sprzeczne, że zestaw umiejętności i technik zaprojektowanych do walki jest zarazem drogą osobistego rozwoju. Jeśli jednak spojrzymy na nie z właściwego punktu widzenia, tak właśnie jest.
Umysł zarządza wszystkim: jest to podstawowa zasada dotycząca sztuki walki. Ciało jest zdolne do osiągnięcia pewnych zdolności i mocy, jeśli wcześniej wytrenujemy z pełnym poświęceniem nasz umysł. Tak samo jak wartości związane z rozwojem i spokojem (zarówno wewnętrznym jak i zewnętrznym) kierują tą praktyką.
W sztukach walki główna bitwa toczy się przeciwko nam samym i naszym ograniczeniom. Szkolenie opiera się na samopoznaniu i pokonywaniu wszystkiego, co ogranicza nasz potencjał. Każde nowe osiągnięcie jest wynikiem wewnętrznego procesu, który w rezultacie przynosi korzyści.
“Pokonanie tysiąca wrogów jest dobre, ale samuraj, który pokonuje samego siebie, jest największym z wojowników”.
– Dhammapada –
Sztuki walki – ich historia i legenda
Nie wiemy dokładnie, skąd wzięły się sztuki walki. Po prostu wiemy, że odkąd istniały społeczności ludzi, były też wojny. Tak więc dokładny moment, który dał początek temu, co ostatecznie stało się sztuką walki, nie jest znany.
Jednak w Chinach istnieje legenda mówiąca o pochodzeniu sztuk walki. Mówi się, że indyjski mnich o imieniu Bodhidharma przybył do południowych Chin w roku 475. Spędził tam dziewięć lat medytując w jaskini. Kiedy opuścił swoją pustelnię, znalazł klasztor o nazwie “Shaolin” i był wstrząśnięty przerażającą kondycją fizyczną mnichów, którzy tam mieszkali.
Mnisi praktykowali medytację przez cały czas, ale zapomnieli o swoich ciałach. Bodhidharma stworzył dla nich schemat ćwiczeń. Pomysł polegał na poprawie ich kondycji fizycznej, ale miał także pomóc w obronie przed złodziejami, którzy krążyli wokół tego miejsca. Z biegiem czasu reżim ćwiczeń ewoluował i stał się tym, co obecnie nazywamy sztukami walki.
Filozofia w sztukach walki
Prawdziwa wartość studiowania sztuk walki nie polega na nauce umiejętności i technik walki. Zamiast tego zasadniczą ich częścią jest zdobycie cnót wewnętrznych. W tym świecie osiągamy fizyczne zdolności dopiero po osiągnięciu poziomu duchowej ewolucji, niezbędnej do rozwinięcia umiejętności w naszym ciele.
Każda technika i każdy ruch jest powiązany ze światem wewnętrznym osoby, która je praktykuje. Na przykład:
- Nogi i stopy są odpływem i przepływem energii, posiadając zarówno kreatywną jak i niszczycielską moc.
- Dłonie i ramiona łączone są z intuicją, dynamiką i równowagą.
W sztukach walki, ruszenie do boju jest ekstremalną sytuacją, w której ujawniają się prawdziwe zdolności człowieka. Właśnie tam wyuczone wartości i umiejętności są wprowadzane w życie, mając jeden ostateczny cel: ocalić życie. Twoje i innych.
Duchowość i Zen
Chociaż istnieją różne rodzaje sztuk walki, najbardziej tradycyjne zawierają filozofię Zen. Symbolicznie przedstawiają one szukanie klucza, który otwiera blokadę jaka nas wiąże. Jest to także ciągłe ćwiczenie odkładania na bok wszelkiego rodzaju negatywnych myśli i wszelkich form samolubstwa.
Zen w sztukach walki opiera się na czterech poziomach świadomości i działania:
- Dominacja nad obiektami zewnętrznymi. Ma na celu zneutralizowanie wpływu przedmiotów na świadomość, aby uniemożliwić im sprawowanie władzy nad nami.
- Dominacja nad ciałem fizycznym. Oznacza to szkolenie ciała, aby było posłuszne umysłowi w każdych okolicznościach.
- Dominacja nad emocjami. Celem jest osiągnięcie wewnętrznej równowagi poprzez praktykowanie medytacji.
- Odrzucenie ego. Jest to najtrudniejsza lekcja i polega na całkowitym zapomnieniu o sobie, aby pozbyć się własnych przywiązań i ograniczeń
Jak widzisz, sztuki walki pomagają tym, którzy je praktykują, rozwijać się i stać się pełniejszymi ludźmi. W dzisiejszym świecie praktykowanie ich nie oznacza, że musisz być pustelnikiem i ukrywać się przed społeczeństwem. Ale mogą być ciekawym rozwiązaniem dla osób, które nie widzą rezultatów w konwencjonalnej terapii psychologicznej.