Świadomość własnych błędów, a przebaczanie innym

Wszyscy się czasem mylimy. Dlatego tak ważna jest świadomość własnych błędów. W ciągu naszego życia stale musimy komuś przebaczać. Prędzej czy później i my będziemy potrzebowali cudzego przebaczenia. Mówi się, że prawdziwa miłość widoczna jest w trzech sytuacjach: w porażce, w chorobie i kiedy przychodzi do przebaczenia. W przebaczaniu innym pomoże Ci świadomość własnych błędów.

To, co uważamy, że robimy dla innych zazwyczaj zawiera minimalizowanie szkód. Z naszego punktu widzenia mamy w zwyczaju usprawiedliwiać nas i szukać wymówek dla naszego sposobu postępowania. Inaczej się dzieje, kiedy to nam stanie się jakaś krzywda. Przypadkowym błędom innych staramy się wtedy przypisać celowość, co na dłuższą metę oddala nas od przebaczenia.

Świadomość własnych błędów może nam w tej sytuacji pomóc. Nie pozwala nam się zamienić w emocjonalnych tyranów, którzy siebie usprawiedliwiają, a w stosunku do innych od razu przygotowują wyrok. Przebaczenie nie tylko stanowi gest w stronę innych. Jest również wspaniałym zachowaniem względem samego siebie.

Świadomość własnych błędów – przebaczanie wszystkim wychodzi na dobre

Wszyscy czasem znajdujemy się w sytuacji, w której ktoś nas prosi o przebaczenie lub to my prosimy o to drugą osobę. Wyrządzamy krzywdę i inni wyrządzają krzywdę nam samym. Czasem świadomie, a innym razem zupełnie nieświadomie. Ale jaka w tym wszystkim jest nasza świadomość dotycząca przebaczania?

Być może myślimy, że jeśli komuś przebaczamy, to usprawiedliwiamy jej zły uczynek i nie szanujemy w ten sposób własnej osoby. Wydaje się nam, że umniejszamy szkodliwość tego, co się stało, że rezygnujemy, że coś tracimy. Taki sposób myślenia to jednak wielki błąd. Przebaczenie służy w rzeczywistości bardziej nam samym, niż innym. Jak to możliwe?

Przebaczenie nie oznacza, że nie przykładamy wagi do cudzej winy. Nie oznacza też, że mamy się zachowywać, jakby nigdy nic się nie stało. Oznacza raczej, że akceptujemy to, co się stało jako część naszego życia. Oznacza, że odkładamy na bok nasze zranione uczucia i myśli, aby można było dalej żyć w zgodzie.

Jeśli nie zdobędziemy się na przebaczenie, będziemy wciąż przywiązani do tej osoby, choć tym razem w sposób szkodliwy i toksyczny. Wyzbycie się takich toksycznych zależności pozwala nam stworzyć miejsce na nowe emocje i przeżycia, które są jeszcze przed nami.

Przebacz komu trzeba przebaczyć

Istnieje wiele spojrzeń na temat przebaczania, a także dotyczących tego komu przebaczyć, a komu nie. Pierwszy pogląd traktuje przebaczenie jako niezbędny czynnik pozwalający na zagojenie się emocjonalnych ran. Kładzie nacisk na korzyści, jakie z przebaczenia wynikają dla zdrowia fizycznego i mentalnego.

Drugi pogląd zakłada, że w niektórych przypadkach lepiej jest nie wybaczać i to również może przynieść określone korzyści. Trzeci pogląd dotyczy sytuacji, w której uzmysławiasz sobie, że w rzeczywistości nie masz komu przebaczyć. Po prostu uświadamiasz sobie, że zaistniała sytuacja nie była niczyją winą, że czasem tak po prostu rozwija się życie. 

Według doktora Schlattera, przebaczenie większą korzyść przynosi temu, kto przebaczył, niż temu, kto zawinił. Godzenie się z innymi pomaga nam uwolnić się od ciężaru, z jakim wiąże się żywienie urazy. Powstająca wtedy wrogość i niechęć względem drugiej osoby prędzej czy później obrócą się przeciwko nam samym.