Śródmózgowie - charakterystyka i funkcje

Śródmózgowie może być kluczem do znalezienia lekarstwa na niektóre choroby, takie jak choroba Parkinsona czy Alzheimera.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog María Alejandra Castro Arbeláez.

Ostatnia aktualizacja: 05 października, 2022

Śródmózgowie jest istotną częścią układu nerwowego i dzięki niemu możliwe są różne funkcje ludzkiego ciała. Dzieje się tak, ponieważ jest to jedna ze struktur mózgu, która komunikuje się z głównymi częściami ośrodkowego układu nerwowego. Znajduje się w centralnej części mózgu, stąd jego nazwa „śródmózgowie”. W ten sposób łączy most i móżdżek z międzymózgowiem.

Ponadto składa się z różnych struktur, wszystkie związane z funkcjami motorycznymi i sensorycznymi. W tym artykule mówimy o cechach i funkcjach tej małej, ale podstawowej części mózgu.

Śródmózgowie – struktura

Śródmózgowie to struktura w środku mózgu, która rozciąga się od międzymózgowia do guza. W dodatku swoim kształtem jest zbliżony do trapezu, tylko z wąską podstawą i przebiegającym przez nią maleńkim otworem. Jest to znane jako otwór Silvio. Zewnętrznie można docenić tylko jego przednią część. Ale należy podnieść móżdżek, aby zobaczyć płaty skroniowe i potyliczne.

Most stanowi dolną granicę śródmózgowia, natomiast jej górną granicę stanowi kontynuacja włókien nerwowych nerwu wzrokowego, zwanych także pasmami optycznymi. Wokół płata czołowego, z dołem międzynasadowym dociera do szyszynki z tyłu.

Funkcje śródmózgowia

Główne struktury śródmózgowia to nakrywka, tectum i szypułki mózgowe. Oto opis każdego z nich.

Nakrywka

Znajduje się w grzbietowej części śródmózgowia. Składa się z trzech części:

• Czarna materia. Górna część śródmózgowia, między szypułkami a nakrywką mózgu. Jest to zatem jądro motoryczne, składające się ze strefy zwartej i siateczkowatej. Dodatkowo strefa kompaktowa zawiera pigmenty melaninowe oraz, jako główny neuroprzekaźnik, zawiera dopaminę. W strefie siatkowatej nie ma melaniny, ale pigment zawierający żelazo, którego głównymi neuroprzekaźnikami są: GABA i acetylocholina.
• Szara substancja okołowodowa. Możesz go znaleźć w regionie podwyściółkowym. Ma kształt koperty. Zawiera również podstawowe jądra czaszki (pary II, IV i V) w najbardziej centralnej części. Ponadto uczestniczy w modulacji bólu i lęku.
• Czerwony rdzeń. Znajduje się w środku nakrywki śródmózgowia, po obu stronach linii środkowej. Ponadto składa się z klastra neuronów związanych ze szlakami pozapiramidowymi. Jego czerwonawy kolor wynika z unaczynienia i pigmentów cytoplazmatycznych zawierających żelazo.

Tektum

Oznacza to po łacinie „dach” i stanowi tylną część akweduktu mózgowego. Jego główne struktury to:

• Wzgórze dolne, które jest odpowiedzialne za przetwarzanie dróg słuchowych, może ustalić analizę i wykrywanie bodźców słuchowych. Dlatego są one związane z wykrywaniem dźwięku, analizą jego częstotliwości oraz międzyusznymi różnicami w natężeniu i czasie.
• Górny wzgórek jest połączony z bocznym ciałem kolankowatym przez górne szypułki móżdżku. Ponadto są ośrodkami integracji sensorycznej i odbierają informacje wizualne. Interweniują również w ruchy szyi, głowy i oczu.

Szypułki mózgu

To są dwa białe sznurki nerwowe. Ponadto są oddzielone od siebie dołem międzynasadowym. Żyją w górnej części pnia mózgu, powyżej pierścieniowego guzka i znikają w półkulach.

Ich główną funkcją jest utrzymywanie komunikacji między śródmózgowiem a mózgiem. Ponadto szypułki mózgu składają się z włókien nerwowych, które obejmują:

• Przewód kortykopontynowy, który łączy korę mózgową z mostem.
• Przewód korowo-rdzeniowy łączy korę mózgową z rdzeniem kręgowym.

Jednak nie są tym samym co szypułki móżdżku. Między nimi znajduje się dół międzynasadowy i oddziela je. Ponadto czarna substancja na grzbietowej i brzusznej stronie każdej szypułki oddziela je od siebie.

Patologia śródmózgowia

Różne patologie mogą się objawiać, gdy coś zawodzi w śródmózgowiu. Dzieje się tak, ponieważ jest to strefa podstawowa dla niektórych procesów. Oto niektóre z konsekwencji awarii:

• Choroba Parkinsona jest chorobą przewlekłą i zwyrodnieniową. Co więcej, prowadzi do postępującej utraty zdolności koordynowania ruchów. Objawia się również objawami, takimi jak sztywność mięśni, drżenie, drażliwość, spowolnienie ruchowe, depresja, trudności w połykaniu, hiposmia i zaburzenia poznawcze. Ten stan jest związany ze śródmózgowiem, ponieważ zawiera czarną substancję odpowiedzialną za kontrolę ruchu i koordynację poprzez neuroprzekaźniki, takie jak dopamina.
• Choroba Alzheimera to rodzaj upośledzenia funkcji poznawczych, który powoduje problemy z pamięcią, myśleniem i zachowaniem. Objawy rozwijają się powoli i nasilają się z czasem, aż zaburzają codzienną rutynę danej osoby. Jednak, jak sugerują Xavier Girones, Arantxa Guimerà i Félix F. Cruz Sánchez w swoim artykule opublikowanym w Revista Española de Patología (po angielsku: The Spanish Journal of Pathology ), jedną z możliwych przyczyn choroby Alzheimera jest zwyrodnienie neurofibrylarne. Dzieje się to w różnych częściach mózgu, zwłaszcza w okolicy śródmózgowia.
• Zespół Parinauda, ​​znany również jako zespół śródmózgowia grzbietowego, został oczywiście nazwany na cześć Henriego Parinauda (uważanego za ojca okulistyki), to grupa zaburzeń ruchu gałek ocznych. Główną przyczyną są urazy górnej części śródmózgowia. Ponadto osoba z tym zespołem może wykazywać między innymi paraliż oka, oczopląs i cofanie powiek.

Wniosek

Śródmózgowie jest ogniwem łączącym ze sobą różne części mózgu. Ze względu na ilość i złożoność danych wejściowych i wyjściowych, każdy wypadek mózgu może go uszkodzić. Dzieje się tak, ponieważ jest to oś, w której zbiegają się podstawowe związki dla ludzkiego ciała.