Od pewnego czasu liczne badania skupiają się na roli zapalenia w stanach depresyjnych. Dlatego w tym artykule zobaczymy jak można zastosować terapeutycznie środki przeciwzapalne w leczeniu depresji.
Według niektórych badań konwencjonalne leczenie ciężkiej depresji za pomocą leków przeciwdepresyjnych i terapii poznawczej daje dość słabe wyniki. Jest skuteczne tylko u około 60% pacjentów. To pozostawia aż 40% pacjentów opornych na leczenie. I, niestety w ich przypadku stan depresyjny bez skuteczności terapeutycznej może nawet doprowadzić do samobójstwa.
W przypadku ciężkiej depresji mówimy o bardzo wysokiej liczbie zachorowań. Dotyka ona około 350 milionów ludzi na świecie, czyli 1 na 10 dorosłych. Dlatego ważne jest, aby zagłębić się w alternatywne metody terapeutyczne, które mogą przyczynić się do leczenia tego zaburzenia. Należą do nich właśnie środki przeciwzapalne.
Rola zapalenia w depresji
Jak już powiedzieliśmy, coraz więcej badań łączy depresję ze stanami zapalnymi mózgu. Na początku nie było jasne, na czym dokładnie polega ten związek. Czy depresja może powstać w wyniku poprzedniego stanu zapalnego? Czy wręcz odwrotnie, depresja była przyczyną wspomnianego procesu zapalnego?
Najczęściej depresja jest zaburzeniem wieloczynnikowym, w które zaangażowanych jest kilka czynników psychospołecznych, genetycznych i biologicznych. Wśród nich silny wpływ ma stres. Ten z kolei jest w stanie aktywować kaskadę sygnałów zapalnych i wywołać zmiany w naszym mózgu.
U pacjentów z ciężką depresją obserwowano zwiększoną obecność biomarkerów zapalnych we krwi. Obejmuje to tak zwane cytokiny zapalne, które również mogą wywoływać zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym, układzie odpornościowym, a nawet układzie neuroendokrynnym.
W szczególności stwierdzono wzrost białka C-reaktywnego (CRP), a także różnych interleukin.
Środki przeciwzapalne w leczeniu depresji
Biorąc pod uwagę tę zapalną teorię depresji, otwiera się szeroki wachlarz możliwości terapeutycznych, które mogą pomóc w leczeniu tego zaburzenia. Jest to szczególnie ważne u pacjentów ze stanami dużej depresji, którzy nie reagują na klasyczne leki przeciwdepresyjne.
Zatem zaobserwowano, że hamowanie cytokin prozapalnych zwiększa skuteczność leków przeciwdepresyjnych i ogólnie poprawia stan pacjentów z tą patologią.
Początkowo związek ten odkryto w leczeniu raka i terapii przeciwinfekcyjnej, w których stwierdzono, że podanie interferonu-alfa wywołuje objawy podobne do objawów depresyjnych.
Obecnie badane jest rzeczywiste zastosowanie terapeutyczne leków przeciwzapalnych w leczeniu depresji. Różne badania na zwierzętach wykazały, że podawanie antagonistów cytokin zapalnych zmniejsza zachowania depresyjne, a także reakcje na stres.
Przeciwzapalne antagonisty cytokin zwane są również cytokinami przeciwzapalnymi lub antytokinami. Czasami stosuje się je u pacjentów z układowymi chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów lub łuszczyca.
W badaniach przeprowadzonych na tych pacjentach stwierdzono bardzo znaczący efekt przeciwdepresyjny w porównaniu z placebo. Uznano go wówczas jako efekt uboczny terapii.
Omega-3 jako uzupełnienie leczenia depresji
Również w związku z tym niektóre badania zalecają suplementy omega-3 jako terapeutyczne środki wspomagające w depresji, ze względu na ich działanie przeciwzapalne. Różne badania łączą występowanie depresji z niedoborem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3.
W rzeczywistości kwas tłuszczowy omega-3, który w różnych badaniach był najbardziej skuteczny w leczeniu stanów depresyjnych, to kwas eikozapentaenowy lub EPA. Ponadto to właśnie ten rodzaj kwasu omega 3 ma największe działanie przeciwzapalne.
Jest w stanie wpływać na układ odpornościowy i redukować niektóre prozapalne cytokiny i prostaglandyny. Modyfikuje także inne mechanizmy molekularne.
W tej dziedzinie nadal potrzebne są jednak dalsze badania. Depresja jest zaburzeniem zbyt złożonym, a stan zapalny ma zbyt rozproszone objawy, aby można było jasno określić związek między nimi. Jest to jednak niewątpliwie otwarta dziedzina terapeutyczna, która ma wiele perspektyw i daje wiele nadziei na przyszłość.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Pérez-Padilla, Elsy Arlene, Cervantes-Ramírez, Víctor Manuel, Hijuelos-García, Nayeli Alejandra, Pineda-Cortés, Juan Carlos, & Salgado-Burgos, Humberto. (2017). Prevalencia, causas y tratamiento de la depresión Mayor. Revista biomédica, 28(2), 73-98.
- Miller, A. H., Maletic, V., & Raison, C. L. (2010). La inflamación y sus desencantos: papel de las citocinas en la fisiopatología de la depresión mayor. Psiquiatría Biológica, 17(2), 71-80.
- Villa, B. A. D., & González, C. G. (2012). Actualidades en neurobiología de la depresión. Revista latinoamericana de psiquiatría, 11(3), 106-115.
- Martínez, V. B. (2016). Ácidos grasos omega-3 como tratamiento complementario de la depresión:¿ qué evidencia tenemos?.