Siła Chi, fascynujący wymiar Wschodu

Prawie każdy widział spektakl, w którym mistrz sztuk walki uderza ręką potężną skałę i rozbija ją na dwie części. Ręka jest w idealnym stanie, co zdaje się umykać wszelkiej logice. Odpowiedź, którą ideologie Wschodnie tłumaczą to zjawisko, to siła Chi lub Qui, taoistyczna koncepcja, która pochodzi z bardzo dawnych czasów.

Z Chi współpracują nie tylko mistrzowie sztuk walki, ale także tradycyjni chińscy lekarze. Definiuje się ją jako „przepływ energii witalnej”. Życiowa siła Chi może się skupić, uwolnić i pozwolić sobie płynąć zgodnie ze swoim życzeniem. Jest to mniej więcej odpowiednik tego, co na Zachodzie nazywa się „energią”.

Siła Chi, to żywotne tchnienie, rządzi wszystkim, zgodnie z filozofią Wschodu. Celem różnych orientalnych praktyk, takich jak między innymi Tai-Chi, akupunktura i reiki, jest ułatwienie swobodnego przepływu Chi lub skoncentrowanie jej na określonym celu.

„Kto pozostaje w jej centrum, trwa na wieki”.

-Lao Zi-

Siła Chi i jej zasady

Uważa się, że o Chi mówiono już około 4000 lat temu na dalekim Wschodzie. Od tego czasu uważa się, że ta siła życiowa krąży w ciele, tak jakby to robiła w systemie połączonych rzek. W chińskiej medycynie takie rzeki nazywa się „meridianami”.

Od dawna uważano, że sposobem na przepływ Chi jest oddychanie i medytacja. Myśliciele Wschodu twierdzą, że oddychając właściwie, dana osoba synchronizuje się z rytmem kosmosu. Medytacja natomiast pozwala, aby ta siła witalna przełamała swój spokój i stagnację, a zamiast tego swobodnie przepływała przez ciało i umysł.

Z czasem wschodni filozofowie przyjęli, że nie tylko oddychanie i medytacja pomagają w przepływie energii życiowej. Dlatego ich zalecenia obejmowały także ruch jako sposób równoważenia i harmonizacji Chi.

Jednak nie chodzi tu o jakikolwiek ruch, ale konkretne sekwencje pozycji ciała, które zostały zgrupowane w tak zwane Tai-Chi lub Qigong.

Typy Chi

Dla ludzi Wschodu, energia życiowa rozdziela się i dociera do różnych obszarów ciała, w tym do najbardziej oddalonych partii. Podobnie, jest również obecna na zewnątrz ciała. Jednak koncentruje się głównie w nerkach, i biorąc początek stamtąd umożliwia zdrowe funkcjonowanie i życie.

Ta energia życiowa może przybierać więc różne formy. Najważniejsze z nich to:

• Zhong Qi. Jest to rodzaj energii pochodzącej z oddychania i jest uważana za paliwo potrzebne dla całego ciała. Tlen jest jej motorem i wpływa na funkcjonowanie mięśni, narządów a także słuchu i głosu.
• Chi smaku. Ta energia pochodzi z ziemi i wszystkich procesów, które są przeprowadzane w celu wchłonięcia składników odżywczych. To Chi jest nierozerwalnie związane z krwią. Smak każdego pokarmu określa również, który narząd odniesie korzyść: pikantny / płuca; kwaśny / wątroba; słodki / śledziona; gorzki / serce; słony / nerki.
• Wei Chi. Mówi się, że pochodzi od Chi jedzenia i chroni przed infekcjami, natłuszcza również skórę i włosy, chociaż nie ma na to dowodów.

Siła Chi i jej funkcje

Dla wschodnich myślicieli zdrowie umysłu jest nierozerwalnie związane ze zdrowiem ciała. Brak równowagi w jednym z dwóch aspektów natychmiast wpływa więc na drugi.

Chi płynie, aby utrzymać osobę przy życiu i zdrowiu: aby przywrócić równowagę i zapobiec osłabieniu lub pogorszeniu się stanu ciała i umysłu.

Pierwszym objawem nieprawidłowego krążenia Chi jest nadmierna produkcja płynów: mocz lub pot. Z tej perspektywy uważa się więc, że choroba jest znakiem, że ta siła życiowa nie płynie tak, jak powinna.

Natomiast sposób na odzyskanie równowagi to medytacja, oddychanie, wywieranie nacisku na niektóre części ciała (poprzez akupunkturę lub masaż) oraz praktykowanie Tai-Chi.

Przepływ energii życiowej zależy również od wymiaru duchowego. Z emocjonalnego punktu widzenia pierwszą rzeczą, jakiej należy szukać, jest wejście w stan spokoju. Wyciszony umysł to sposób na przywrócenie równowagi energetycznej. Chcemy, żeby ciało było zdrowe właśnie dlatego, żeby nie było przeszkodą dla umysłu. Dla jego wolności i możliwości rozwoju.

Istnieją ponadto praktyki, które pozwalają skoncentrować Chi w określonym obszarze ciała. W sztukach walki energia ta skupia się przede wszystkim w rękach, ramionach i nogach. To właśnie, zdaniem wschodnich mistrzów, pozwala pozornie słabej osobie złamać kamień lub skoczyć prawie wbrew siłom grawitacji.