Martin Seligman jest znanym amerykańskim psychologiem i pisarzem. Urodził się 12 sierpnia 1924 roku w Albany w Stanach Zjednoczonych. Jest profesorem na Uniwersytecie w Pensylwanii i jedną z najważniejszych postaci w świecie psychologii pozytywnej. Jego teorie wyuczonej bezradności i dobrego samopoczucia stały się kultowe.
Seligman miał za sobą wybitną karierę. Był prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) i redaktorem jego słynnego czasopisma internetowego „Prevention and Treatment”. Osiągnięcia te doprowadziły do jego konsolidacji jako psychologa i autora kilku książek. Został niemal katapultowany do świata sławy jako ważny teoretyk psychologii na ten temat i wielki badacz.
Badania prowadzone przez doktora Martina Seligmana i jego podejście psychologii pozytywnej skupiają się głównie na temacie depresji. Seligman sugeruje, że jesteśmy w stanie zastosować bardziej inteligentne strategie w obliczu tego zaburzenia.
Martin Seligman i jego wkład w leczenie depresji
Martin Seligman miał ogromy wkład w dziedzinie depresji spowodowanej negatywnymi myślami. Jego praca jest zgodna z badaniami profesora Aarona T. Becka, który był również znany ze swojej analizy leczenia depresji. Wiąże się to również z terapią poznawczą dotyczącą problemów postrzegania rzeczywistości i utraty kontroli w obliczu negatywnych doświadczeń.
Należy pamiętać, że psychologia pozytywna poświęca dużą część swoich wysiłków na identyfikację czynników lub zmiennych, które sprawiają, że niektóre osoby są wyjątkowo odporne psychicznie w obliczu trudności. Jednym z takich czynników jest inercja w myśleniu. Mówi ona o tym, że często stawiamy się przed problemami na wyimaginowanej płaszczyźnie, którą budujemy i na której je sytuujemy.
Nawyki myślowe nie muszą trwać wiecznie. Jednym z najważniejszych odkryć psychologii ostatnich dwudziestu lat jest to, że ludzie wybierają swój sposób myślenia.
-Martin Seligman-
Teoria wyuczonej bezradności
Teoria Martina Seligmana dała nam możliwość poprawy samopoczucia i zmniejszenia depresji u pacjentów. Postuluje dostarczenie pewnych narzędzi do rozwiązywania problemów i modyfikowania postrzegania świata przez osoby w depresji. Jego badania nad szczęściem przyczyniły się natomiast do znalezienia sposobów na wzmocnienie pewnych cnót i zdolności.
Jednym z centralnych pojęć w twórczości Martina Seligmana jest wyuczona bezradność. Wiąże się to z brakiem aktywności lub brakiem reakcji na sytuacje zagrażające jednostce. Tego rodzaju zachowanie może stać się źródłem depresji dla wielu osób. Występuje, gdy ktoś doświadcza trudnej sytuacji i po prostu pozwala jej się wydarzyć, nie reagując w żaden sposób. W umyśle takiej osoby istnieją automatyczne negatywne myśli, które uniemożliwiają jej działanie.
Na podstawie tych rozważań w 2002 roku Martin Seligman stworzył teorię autentycznego szczęścia u ludzi. Następnie rozwinął swoje badania eksperymentalne, które później stały się jego teorią dobrostanu i modelem PERMA. Koncentrują się one na tym, jak pozytywne emocje i relacje, wraz z osobistym zaangażowaniem, prowadzą do osiągnięcia celu i równowagi emocjonalnej.
Seligman poruszył również kwestię przeciwdziałania negatywnym myślom człowieka jako mechanizmu przeciwdepresyjnego, podkreślając emocje szczęścia i optymizmu. Aby nie popaść w depresję, sytuacje, które nam się przytrafiają, muszą być racjonalizowane lub wyjaśniane w pozytywny, a nie negatywny sposób. Oznacza to przyjmowanie perspektywy radości i nadziei.
Może zechcesz przeczytać: Wyuczona bezradność, beznadziejna, głęboka dziura
Pozytywne emocje i motywacja do działania w trudnych sytuacjach
Jak widać, podejście Martina Seligmana nakierowane jest na pracę z emocjami w pozytywny sposób. To odżywia i podkreśla dobre strony każdego człowieka. Takie postępowanie znacznie zwiększa pewność siebie i poczucie własnej wartości jednostki.
Celem jest zapewnienie jednostkom możliwości wykorzystania swoich zdolności w sytuacjach konfliktowych. Ma to na celu sprzyjanie pozytywnemu rozwiązywaniu trudności i motywowanie do skutecznego działania w określonych sytuacjach. W efekcie, pomaga nam oduczyć się zachowania polegającego na pozwalaniu rzeczom odejść lub ich tłumieniu.
Koncepcja dobrobytu Seligmana obejmuje szczęście i optymizm. Jedno i drugie można znaleźć poprzez pozytywne emocje, zaangażowanie w działania, pozytywne relacje z otoczeniem oraz wykuwanie osobistych celów i osiągnięć. W końcu chronią nas one przed popadnięciem w depresję i przyjemnym życiem.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Maier, S. F., & Seligman, M. E. (1976). Learned helplessness: Theory and evidence. Journal of Experimental Psychology: General, 105(1), 3–46. https://doi.org/10.1037/0096-3445.105.1.3
- Tayyab, R & Seligman, M. (2018). Positive Psychotherapy: Clinician Manual. Oxford University Press.