Kompulsywna masturbacja i jej skutki

Kompulsywna masturbacja uważana jest za uzależnienie, gdyż impuls do niej stanowi chęć zaspokajania silnej potrzeby. Chociaż masturbacja jest zdrowa i przyjemna, czasami może wymknąć się spod kontroli. Dla osoby uzależnionej staje się ona narzędziem do łagodzenia niepokoju.

To zaburzenie psychiczne powodujące pogorszenie życia społecznego i zawodowego. Kompulsywna masturbacja może doprowadzić do opuszczania ważnych spotkań lub spóźniania się do pracy w związku z potrzebą zaspokojenia się w łazience.

Takim osobom przykleja się łatkę zboczeńców, podczas gdy w rzeczywistości zaburzenia tego typu wymagają psychoterapii. Czasami konieczna jest interwencja lekarza, gdy na genitaliach pojawiają się uszkodzenia spowodowane nadmierną stymulacją.

Gdzie są granice?

Niektórzy mają wysokie libido i chętnie i często się masturbują, w czym nie ma nic złego. Problem pojawia się, gdy cel tej czynności ulega zmianie, podobnie jak jej częstotliwość. Chodzi o uzależnienie od stymulacji.

Doznania płynące z masturbacji odczuwane są jako bardzo przyjemne. Jest to chwilowe poczucie błogości, którego nie da się osiągnąć w inny sposób. To źródło uzależnienia.

Powtarzanie tej czynności działa jak rodzaj autoterapii, której celem jest złagodzenie niepokoju. Podobnie funkcjonują palenie, picie alkoholu czy hazard. W obliczu braku masturbacji pojawia się syndrom odstawienia. Objawia się on nerwowością, drażliwością, bólami głowy, brakiem apetytu lub jego nadmiarem, bezsennością, a nawet drgawkami.

Poza nieposkromioną potrzebą masturbowania się i syndromem odstawienia, do stwierdzenia uzależnienia konieczne jest nasilanie się objawów. Częstotliwość musi więc wzrastać i wymykać się spod kontroli. Ostatnią cechą kwalifikującą zachowanie to do kategorii zaburzeń jest jego wpływ na życie społeczne i zawodowe.

Kompulsywna masturbacja i jej konsekwencje

Po pierwsze, kompulsywna masturbacja wpływa na zachowania seksualne. Ten model autostymulacji prowadzi do koncentracji na ejakulacji lub orgazmie. Chodzi więc tylko o zaspokojenie się. Na dłuższą metę może to powodować zmiany w obwodach neurofizjologicznych uczestniczących w reakcjach seksualnych.

W konsekwencji podczas kontaktu seksualnego z drugą osobą dochodzi do koncentracji jedynie na orgazmie i redukcji napięcia zamiast dążenia do obopólnej przyjemności. Mogą też pojawić się problemy z osiągnięciem podniecenia.

Z drugiej strony kompulsywna masturbacja może wywołać spadek zainteresowania kontaktami seksualnymi z partnerem. Jest to szczególnie problematyczne dla osób żyjących w związkach. Do tego dochodzi poczucie winy i niestabilność emocjonalna.

Co więcej, niezdolność do kontrolowania impulsów i potrzeba ich natychmiastowego zaspokajania prowadzą do izolowania się od społeczeństwa i zaniedbywania pracy oraz obowiązków. Opuszczanie spotkań, by mieć czas na masturbację negatywnie wpływa na kontakty społeczne. W pracy typowe jest chowanie się w łazience i spóźnianie się.

Inną konsekwencją uzależnienia od masturbacji jest obniżony poziom energii. Złe samopoczucie związane z nałogiem powoduje spadek nastroju. Kiepski humor przekłada się na codzienność.

Leczenie

Jeśli masturbacja nie powoduje złego samopoczucia i nie wpływa negatywnie na inne sfery życia, nie ma potrzeby szukania na nią leku. To normalne i zdrowe zachowanie seksualne. Jednak brak kontroli nad impulsami powinien skłonić nas do wizyty u terapeuty.

Jego interwencja będzie zorientowana na zmniejszenie negatywnych konsekwencji, zyskanie kontroli nad impulsami i odzyskanie zainteresowania seksem z partnerem. Jej celem nie będzie całkowite wyeliminowanie masturbacji z życia, ale przekształcenie jej w zdrowy nawyk.

Jeśli podejrzewasz u siebie to zaburzenie, przed zgłoszeniem się na terapię możesz wypróbować następujący sposób.

Ustal sobie plan z prostymi celami. Najpierw unikaj masturbowania się co ileś godzin (sam określ ile). Potem wydłużaj ten czas, aż dojdziesz do kilku dni. W optymalnej sytuacji z czasem nałóg powinien zostać wyeliminowany.

Warto jednak zgłosić się po wsparcie psychologiczne, by lepiej radzić sobie z pojawiającymi się uczuciami. Szczególnie dokuczliwe bywają one przy próbach poradzenia sobie z problemem na własną rękę.