Kiedy czujemy się szczęśliwi, łatwo nam się uśmiechnąć i pokazać innym, że jesteśmy w dobrym nastroju. Jednak gdy jesteśmy poważni, interpretacja staje się bardziej subiektywna. Czy inni myślą, że jesteśmy zmęczeni? Smutni? Zirytowani? Zamiast tracić czas i energię na zbędne domysły, lepiej nauczyć się prawidłowo wyrażać emocje.
Nadając głos uczuciom, pozwalasz innym osobom lepiej zrozumieć, jak się czujesz. Mogą lepiej Cię poznać. Dzięki temu osoby z Twojego otoczenia będą wiedzieć, co robić, aby unikać nieporozumień lub złości. Wyrażanie własnych emocji pomaga stawić czoła trudnym sytuacjom i pogłębia samoświadomość. Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc Ci nauczyć się, jak prawidłowo wyrażać emocje.
Jak wyrażać emocje?
Znajdź źródło
Dobieranie słów do uczuć i emocji jest trudne. Często nie jesteśmy świadomi tego, co po raz pierwszy spowodowało nasz zły nastrój. Dlatego na początek musimy zadać sobie pytanie – co się stało? Co tak bardzo zmieniło nasz nastrój? Co sprawiło, że poczuliśmy się tak jak teraz?
Postaraj się zrelaksować przez kilka minut i oczyść umysł, aby móc określić, co zmieniło Twój nastrój. Znajdź to, co spowodowało, że naszły Cię te wszystkie emocje. Zamknij oczy, jeśli myślisz, że to pomoże i zastanów się. Co wywołuje zdziwienie, radość, wstręt, pogardę lub strach?
Poszerz słownictwo dotyczące emocji
Proste „źle się czuję” lub „czuję się dobrze” to lepsze niż nic, ale na niewiele się przydaje, gdy chcemy trafnie wyrażać emocje. Starajmy się być bardziej precyzyjni i konkretni, używając odpowiednich słów do określenia tego, co czujemy. Im bardziej jesteśmy konkretni, tym lepiej inni zrozumieją nasze uczucia.
Na przykład wyobraź sobie, że Twój szef Cię zdenerwował, ponieważ poniżył Cię przed współpracownikami. Wyjaśniając to innej osobie, możesz używać przymiotników takich jak „zakłopotany”, „bezsilny”, „zdenerwowany”, „zły” lub „upokorzony”. Ułatwi to drugiej osobie zrozumienie Twoich emocji. Dzięki temu będzie w stanie Ci pomóc.
Używaj takich czasowników jak „zauważam”, „postrzegam” lub „czuję” zamiast „myślę”, „według mnie” lub „wierzę”. Te ostatnie nie odnoszą się do Twojego wewnętrznego stanu, ale do Twojego mentalnego przetwarzania.
„Staraj się o tym nie myśleć” nie działa
Wyobraź sobie, że Twój partner nie lubi, gdy ktoś dotyka jego włosów. Za każdym razem, gdy to robisz, wprawiasz go w zły nastrój. Jeśli nie powie Ci, że tego nie lubi, to normalne, że będziesz nadal tak robić w geście uczucia, przez co będzie ciągle poirytowany. W końcu coś przepełni czarę tej goryczy i Twój partner eksploduje wulkanem emocji, a Ty nie będziesz mieć pojęcia dlaczego.
Pomyślisz, że przesadza, a przyczynę jego dyskomfortu przypiszesz innej sytuacji. Tak więc skutek będzie inny niż spodziewany, a jego lęk, złość lub rozdrażnienie obróci się przeciwko Tobie. Jak widać, milczenie nie jest najlepszą opcją. Starając się o tym nie myśleć i unikając tematu, tylko przedłużamy nasz dyskomfort i niepokoimy osoby w naszym otoczeniu. Może to nawet prowadzić do kłótni i konfliktów.
Wyrażaj uczucia, nie myśli
Kiedy chcemy wyrazić uczucia, używamy czasownika „czuję”. Jeśli przekazujemy myśli, używamy „czuję, że”. Różnica jest subtelna i polega na dodaniu lub nie słowa „że”. Na przykład: „Czuję strach” (uczucie) lub „Czuję, że strach mnie paraliżuje” (myśl).
W tym ostatnim przypadku racjonalizujemy emocje lub reagujemy na sytuację. Oznacza to, że podeszliśmy już poznawczo do wydarzenia, które zapoczątkowało nasze uczucia. Nie wyjaśniamy już skutków, jakie ma dla nas sytuacja, ale jej możliwe konsekwencje.
Ćwicz odpowiedzialność emocjonalną
Jeśli używasz sformułowań, takich jak „sprawiasz, że czuję się”, nie tylko obwiniasz innych, ale także dajesz im władzę nad swoimi uczuciami. Odpowiedzialność za uczucia jest osobista i niezbywalna. Chęć przeniesienia emoji na inne osoby nie jest ani etyczna, ani możliwa. Ponadto może to prowadzić do konfliktów z osobami wokół Ciebie.
Mów swobodnie
Jak się czujesz po wypowiedzeniu czegoś, co zaprzątało Twoje myśli przez długi czas? Jakby rozwiązał się w Tobie jakiś supeł, prawda? Mówienie jest terapeutyczne i zbawienne. Według licznych badań osoby, które unikają wyrażania swoich emocji są bardziej narażone na zachorowanie na raka (Chapman, Fiscella i Kawachi 2013).
Jako istoty ludzkie nie jesteśmy w stanie nie odczuwać emocji. Emocje są w naszej naturze. Najlepszy sposób na szanowanie siebie to nauczyć się żyć z własnymi emocjami. Zaakceptować je i spróbować zrozumieć.
Jeśli spróbujesz wyrazić emocje raz, następnym razem będzie łatwiej. W końcu stanie się to dla Ciebie naturalne. Stanie się kolejnym codziennym nawykiem. Jeśli Ci się uda, będziesz mieć wielką przewagę emocjonalną.
Wyrażanie uczuć podniesie jakość Twoich relacji. Nie tylko z innymi, ale i z samym sobą.
Zacznij wyrażać emocje w zdrowy sposób
Kiedy udaje nam się wyrażać emocje głośno, zmniejsza się intensywność dyskomfortu, który powodują. Dzieje się tak dlatego, że nadając głos uczuciom, nasze ciało migdałowate zmniejsza swoją aktywność. To z kolei zmniejsza emocjonalną reakcję (Lieberman i in., 2007).
Ponadto wiedza o tym, jak wyrażać emocje zwiększa Twoją siłę psychiczną i zdolność do mierzenia się z trudnymi momentami i sytuacjami (Kross i in., 2009). Psychicznie przygotowuje Cię do tego, jak reagować na dziwne, niespodziewane zdarzenia.
Chociaż nie jest to proste zadanie, inwestowanie czasu w naukę tego, jak poprawnie wyrażać emocje poprawia jakość Twoich relacji międzyludzkich. Jest to wysiłek, który wymaga ciągłego spoglądania w swoje wnętrze i całkowitej akceptacji samego siebie.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Barrett, L. F., Mesquita, B., Ochsner, K. N., & Gross, J. J. (2007). The experience of emotion. Annual review of psychology, 58, 373.
- Lieberman, M. D., Eisenberger, N. I., Crockett, M. J., Tom, S. M., Pfeifer, J. H., & Way, B. M. (2007). Affect labeling disrupts amygdala activity in response to affective stimuli. Psychological Science, 18(5), 421-428.