Jak wygląda edukacja domowa?

Edukacja to obszar, który stale się rozwija. W tym artykule porozmawiamy o nauczaniu domowym.

Edukacja domowa to opcja edukacyjna, którą obecnie wybiera coraz więcej rodzin na całym świecie. Rodzice, którzy decydują się na edukację domową, kształcą swoje dzieci poza wszelkiego rodzaju instytucjami edukacyjnymi, zarówno publicznymi, jak i prywatnymi.

Istnieje wiele powodów, dla których rodzice mogą zdecydować się na edukację swoich dzieci w domu lub w akademiach ze wsparciem zewnętrznym. Mogą po prostu nie zgadzać się z tradycyjnymi metodami nauczania, preferując innowacyjny sposób uczenia się.

Jedno z najczęściej zadawanych pytań dotyczących nauczania w domu brzmi: czy dzieci osiągają odpowiedni poziom edukacji? Co więcej, czy nie muszą przebywać z innymi dziećmi w ich wieku, aby rozwijać swoje umiejętności społeczne? Zależy to w dużej mierze od rodziców i sposobu, w jaki skupiają się na treściach edukacyjnych. Niektórzy rodzice mają kalendarz podobny do kalendarza szkolnego. W ten sposób rytm, w jakim podążają ich dzieci, jest taki sam, jak w przypadku edukacji formalnej.

Edukacja domowa

Nauczanie domowe jest stosowane od lat w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Nowej Zelandii. System ten jest nie tylko bardzo popularny, ale też odpowiednio uregulowany.

Zwolennicy edukacji domowej twierdzą, że przy edukacji indywidualnej łatwiej jest wdrożyć pewne metody, które są dostosowane do najlepszego sposobu uczenia się dla uczniów.

Oczekiwania i osąd społeczeństwa

Być może największym ryzykiem dla dzieci uczących się w domu nie jest to, że ich rodzice nauczą je dodawać i odejmować rok później niż w przypadku innych dzieci, ale raczej niezrozumienie, jakie panuje w społeczeństwie w przypadku tego rodzaju edukacji. Naszą zwykłą reakcją, gdy słyszymy o nauczaniu w domu, jest krytyka. Zastanówmy się jednak nad tym. Czy wszyscy uczniowie uczący się w formalnym systemie edukacji odnoszą sukcesy?

Przeciwnicy nauczania w domu mówią, że system ten opiera się na podstawach ideologicznych, które wraz z promowaniem określonego stylu życia mogą tworzyć jednostki nieprzystosowane do społeczeństwa. Wręcz przeciwnie, rodziny, które zdecydowały się kształcić swoje dzieci w domu, uważają, że ten model edukacji pomaga dzieciom stać się bardziej autonomicznymi lub niezależnymi w stosunku do ogólnego modelu myślenia.

Weź pod uwagę interesy dzieci

Czy to w domu, czy w szkole, głównym czynnikiem jest uwzględnienie potrzeb i życzeń dzieci. W końcu to one budują swoją przyszłość i muszą podejmować decyzje, które wpłyną na ich przyszłe życie.

Aby edukacja była wysokiej jakości i równa dla wszystkich, czy to w klasie, czy w domu, dzieci powinny mieć możliwość wyboru własnej ścieżki nauczania i uczenia się. Ponadto powinny mieć możliwość wyboru, czy chcą uzyskać świadectwo akademickie, które jest niezbędne do ewentualnego rozpoczęcia edukacji formalnej, a następnie do systemu pracy.

Nauczyciele-rodzice

Psycholog Peter Szil twierdzi, że każdy rodzic, o ile rozumie podstawy matematyki i umie czytać, może zdecydować się na naukę w domu. „Ojciec nie musi być lekarzem, żeby prowadzić syna. Musimy pamiętać, że najważniejsze jest uczenie się, a nie nauczanie” – mówi Szil. Niemniej jednak nie wszyscy się z nim zgadzają.

Wręcz przeciwnie, Javier Carrascal z ANPE (Hiszpania) stwierdza, że: „Nauka w domu ma również wiele wad. Dzięki zorganizowanemu, systematycznemu i znaczącemu uczeniu się informacje otrzymane przez ucznia są przekształcane w wiedzę, a to można osiągnąć tylko przy edukacji w szkole. Z tego powodu postać nauczyciela była, jest i zawsze będzie niezastąpiona”.

Najbardziej akceptowane metody

Nie wszystkie systemy nauczania w domu są takie same. Każda rodzina przyjmuje system, który jest najlepiej dopasowany do ich własnych dzieci i dynamiki ich rodziny.

Bardziej akceptowanymi metodami edukacji domowej są homeschooling i unschooling.

• Nauczanie domowe. Dzieci są kształcone w domu, ale według tradycyjnego rozkładu zajęć i programu nauczania.
• Oduczenie. Całkowite zaprzeczenie tradycyjnego nauczania. System ten powstał w wyniku niepowodzeń edukacyjnych lat siedemdziesiątych w USA. Polega na kształceniu bez treści i programu nauczania. Uczeń uczy się kierując się naturalną ciekawością.

Jakie są Twoje cele?

Edukacja domowa jest alternatywą dla tradycyjnej formy nauczania. W ostatnim czasie rodzice coraz bardziej interesują się odkrywaniem alternatywnych systemów edukacyjnych, które zaspokajają potrzeby ich dzieci.

W poszukiwaniu dywersyfikacji edukacji pojawiły się innowacyjne metody, które zrywają z tradycyjnym paradygmatem edukacyjnym. Chodzi o to, aby stworzyć nowe szkoły, które oferują uczniom nowe i lepsze alternatywy.

Szeroka gama dostępnych dziś możliwości obejmuje m.in. samodzielne przestrzenie edukacyjne, pedagogikę waldorfską, metodę Montessori, pedagogikę Reggio Emilia, pedagogikę 3000 i szkoły naturalne.

Te niekonwencjonalne alternatywy edukacyjne, czy to dzięki ich praktykom pedagogicznym, czy modelom zarządzania, zyskują na sile w ostatnich dziesięcioleciach. Wydaje się, że mogą się zadomowić w społeczeństwie na dłużej.