Jak rekalibracyjna teoria złości tłumaczy tę emocję?

Najpopularniejsza teoria dotycząca złości zakłada, że pojawia się ona w wyniku frustracji. Jednak rekalibracyjna teoria złości sugeruje, że ta emocja została stworzona w procesie ewolucji w celu osiągania celów lub negocjacji. Wydaje się, że wiąże się z nią w znaczący sposób zyskiwanie i utrata władzy.

Rekalibracyjna teoria złości tłumaczy w jaki sposób dobór naturalny zaprojektował złość w celu negocjowania lepszych układów. Ta teoria tłumaczy główne cechy złości.

Złość ponosi odpowiedzialność za wiele agresywnych zachowań. Naukowcy z Centrum Prychologii Ewolucyjnej w Santa Barbara w Kalifornii przeprowadzili badania nad ewolucyjną funkcją złości. Uznali złość za program regulujący zachowania. Co więcej, twierdzą, że złość została z czasem włączona do architektury ludzkiego układu nerwowego. Ale po co?

Rekalibracyjny model złości to komputerowy model ewolucyjny. Zakłada, że złość ma za zadanie rekalibrować jednostki, które nie biorą pod uwagę, przynajmniej w wystarczający sposób, dobrego samopoczucia osoby odczuwającej złość.

Teoria ta wywodzi się z założenia, że aby pojawiła się złość, musi wystąpić frustracja. Co więcej, sugeruje, że złość pojawia się w wyniku potrzeby władzy.

Złość

Złość stanowi część podstawowej biologii każdego człowieka:

• Pojawia się spontanicznie w dzieciństwie.
• Jest uniwersalnie obecna u każdej jednostki i w każdej kulturze.
• Ma podstawę neuronalną, typową dla gatunku.

Jednak aby zrozumieć biologię złości, musimy najpierw zrozumieć jej ewolucję. Rekalibracyjna teoria złości stawia hipotezę, że regulacyjny program, który steruje złością, wyewoluował w procesie negocjacji. Innymi słowy, aby rozwiązywać konflikty interesów u osóby odczuwającej złość.

Rekalibracyjna teoria złości

Rekalibracyjne teoria złości zakłada, że ta emocja składa się z komputerowego systemy poznawczego, który wyewoluował w celu zapewniania lepszych negocjacji. Okazuje się, że złość koordynuje wyrazy twarzy, zmiany tonu głosu, werbalne argumenty, utrzymywanie korzyści lub stosowanie agresji.

Obejmuje zbiór zmiennych poznawczych i fizjologicznych. Mają za zadanie wykorzystywać pozycję negocjacyjną, aby uzyskać lepsze rezultaty.

Złość jest wytwarzana przez program neuropoznawczy zaprojektowany przez dobór naturalny. Ten program wykorzystuje taktyki negocjacyjne w celu rozwiązywania konfliktów interesów na rzecz osoby odczuwającej złość. Program ten został zaprojektowany, by kierować dwoma taktykami negocjacji interpersonalnych:

• Wywoływanie kosztów lub zatrzymywanie korzyści. To nadaje większą wagę dobremu samopoczuciu osoby odczuwającej złość. Jednostki z większymi umiejętnościami zadawania kosztów są silniejsze.
• Dawanie korzyści atrakcyjnym jednostkom, które mają lepszą pozycję negocjacyjną w konfliktach. Z tego powodu takie osoby będą bardziej podatne na złość, dominują w konfliktach interesów i uznaje się, że należy im się lepsze traktowanie. Ten fakt potwierdzają liczne badania.

Współczynnik wymiany dobrobytu i negocjacje

Pośród gatunków społecznych działania podejmowane przez jednostki wywierają wpływ na dobre samopoczucie innych. Jednak gdy pojawia się wybór, który dotyczy jednostki i innych, nasuwa się pytanie odnośnie tego ile uwagi powinniśmy poświęcać dobremu samopoczuciu innych, ale własnemu. Nazywa się to współczynnikiem wymiany dobrobytu.

Zgodnie z tą teorią kiedy program złości wykryje, że druga strona nie kładzie wystarczającego nacisku na dobre samopoczucie jednostki, wywołuje złość. Co więcej, dowody eksperymentalne potwierdzają ten punkt widzenia.

Przewidywanie złości

Rekalibracyjna teoria złości przewiduje, że jednostki z większymi umiejętnościami zadawania kosztów lub przyznawania korzyści łatwiej wpadają w złość. Dzieje się tak z dwóch powodów:

• Po pierwsze, ich większa umiejętność wycofywania korzyści lub zadawania kosztów przekłada się na większy wpływ w negocjowaniu konfliktów interesów. Oznacza to, że odczuwanie złości ma większe prawdopodobieństwo odniesienia korzyści dla jednostki niż dla innych osób o mniejszych wpływach.
• Po drugie, ich większy wpływ sprawia, że oczekują, aby inni przykładali większą rolę do ich samopoczucia. Dlatego też im wyższego współczynnika wymiany dobrobytu oczekują od innych, tym większe będą kompensacje dobrobytu, które są uznawane za nie do zaakceptowania przez system złości.

Na umiejętność zadawania kosztów lub wycofywania korzyści składa się wiele czynników. Teoretycznie powinny generować pryncypialne indywidualne różnice w złości. Aby przetestować model w sposób empiryczny, wybraliśmy dwa czynniki: siłę i atrakcyjność.

Właściwe przewidywanie

Zgodnie z analizą ewolucyjną, wpływ złości na złość jest większy u mężczyzn. Jednak wpływ atrakcyjności na złość jest większy w przypadku kobiet. Co więcej, jak przewidziano, silniejszy mężczyźni mają większą historię zmagań niż słabsi mężczyźni.

Poza tym analiza wspiera skuteczność siły w rozwiązywaniu konfliktów. Dotyczy to zarówno konfliktów interpersonalnych, jak i międzynarodowych.

Fakt, że silniejsi mężczyźni stawiają na większe wykorzystywanie siły, odbija się w rodowym systemie nagród, który jest charakterystyczny dla świata społecznego na małą skalę. To stoi w całkowitej opozycji do racjonalnych ocen nowoczesnych nagród w dużych populacjach.