Jak powiedzieć dziecku, że ma raka?

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak powiedzieć dziecku, że ma raka? Nikt z nas nigdy nie chce stawać w obliczu tego typu dylematów. Przekazywanie tego rodzaju wiadomości nie jest łatwe i oby nikt z nas nie musiał tego robić. Do cierpienia spowodowanego świadomością, że dziecko ma tak poważną chorobę, musimy dodać potrzebę informowania go o tym, co się dzieje. Dlatego normalne jest ukrywanie tego faktu, strach lub po prostu niewiedza, jak powiedzieć dziecku, że ma raka.

Według American Cancer Society wiek jest kluczowym czynnikiem decydującym o tym, do jakiego stopnia, kiedy i jak informować dziecko o chorobie. W zależności od poziomu rozwoju poznawczego i emocjonalnego, na którym się znajduje, jego umysł będzie przygotowany do przetwarzania różnych form informacji. Dlatego warto się przygotować, aby wiedzieć, jak powiedzieć dziecku, że ma raka.

Najważniejsze jest mówienie prawdy w taki sposób, aby dzieci mogły zrozumieć i przygotować się na zmiany, które nastąpią w rodzinie.

– Amerykańskie Towarzystwo Nowotworowe –

Jak powiedzieć dziecku, że ma raka?

Pierwszym zaleceniem jest skontaktowanie się ze specjalistami, którzy postawili diagnozę. Będą wiedzieć, jak udzielić Ci wskazówek i być może będziesz mógł skorzystać z usług psychologicznych i psychiatrycznych w swoim szpitalu referencyjnym. Istnieje również szereg ogólnych wytycznych, których należy przestrzegać w zależności od wieku nieletniego.

Według American Cancer Society dzieci muszą znać następujące podstawowe informacje:

• Jak będzie wyglądało leczenie?
• Gdzie w jego organizmie znajduje się choroba?
• Czego może się spodziewać od tej chwili?
• Jak nazywa się nowotwór (białaczka, guz mózgu, centralnego układu nerwowego, chłoniak itp.)

Aby porozmawiać z dzieckiem, znajdź spokojne miejsce i unikaj czynników rozpraszających. Dziecko może mieć pytania, na które potrzebuje uzyskać odpowiedzi. Poświęć trochę czasu na reakcję i zaplanuj możliwe przerwy, aby uniknąć niezręcznych chwil.

Jeśli zatrzymasz się, aby odebrać telefon, wyłączysz kuchenkę lub wyprowadzisz psa w czasie, gdy Twoje dziecko próbuje prowadzić otwartą rozmowę, ponowna próba może okazać się niezręczna.

– Amerykańskie Towarzystwo Nowotworowe –

Musimy zatrzymać się i zastanowić nad jedną kwestią. Trzeba zrozumieć, że każde dziecko jest inne, bo każde środowisko rodzinne, w którym dorasta, jest inne. Niektóre dzieci zrozumieją co się z nimi dzieje szybciej niż inne, to normalne.

Staraj się dostosować język i rytm informacji do szczególnych cech Twojego dziecka. Jednakże American Cancer Society ustanawia ogólny przewodnik dotyczący przekazywania tej przykrej informacji:

Dzieci od 0 do 2 lat

W tym wieku dziecko komunikuje się przede wszystkim za pomocą komunikatów dotykowych i wizualnych. W związku z tym ma trudności ze zrozumieniem pojęcia raka. Dziecko w wieku od 0 do 2 lat może się bać, że znajdzie się daleko od swoich wzorców odniesienia. Jak możesz mu wyjaśnić, co się dzieje?

• Porozmawiaj z nim o tym, co się dzieje w tej chwili.
• Opowiedz mu o procedurach i badaniach lekarskich jeszcze przed datą wizyty.

Na przykład powiedz dziecku, że ukłucie igłą będzie trochę boleć i że może płakać.

– Amerykańskie Towarzystwo Nowotworowe –

• Nic tak nie pociesza dziecka, jak świadomość, że zawsze będziesz przy nim.
• Powiedz mu, jak długo pozostanie w szpitalu i kiedy wróci do domu.
• Szukaj atrakcyjnych i przyjemnych sposobów podawania leków. Możesz znaleźć pomoc w książkach lub filmach, które podobają się dziecku i korzystać z nich podczas leczenia.

Ważne jest, aby skupić się na tym, co dzieje się w tym momencie, ponieważ dziecko może się obawiać badań lekarskich i bólu, jaki te zwykle powodują.

Dzieci w wieku od 2 do 7 lat

W tym wieku dzieci są w stanie zrozumieć pojęcie raka, jeśli rodzice posługują się prostymi pojęciami. Zaczynają obserwować i uczyć się, zwracając uwagę na związki przyczynowo-skutkowe, w związku z czym mogą zrzucić winę za chorobę na konkretne zdarzenie, na przykład niejedzenie warzyw. Na przykład: „Jestem chory, ponieważ nie zjadłem brokułów”.

W tym wieku normalne jest również, że dzieci odczuwają strach, jeśli są z dala od rodziców z powodu badań lekarskich lub pobytu w szpitalu. Jak więc powiedzieć dziecku, że ma raka?

• Daj mu znać, że będziesz przy nim w szpitalu i w domu, kiedy będzie Cię potrzebować.
• Upewnij się, że dziecko rozumie, że rak nie jest karą za żadne jego zachowanie.
• Upewnij się, że zespół opiekuńczy dbający o Twoje dziecko dobrze je traktuje i oferuje opcje oraz nagrody.
• Przekaż dziecku, że potrzebuje leczenia, które złagodzi odczuwany ból. Powiedz, że celem leku jest pomóc mu stać się silniejszym.
• Wyjaśnij procedury, techniki i testy, zanim zostaną zastosowane. Powiedz mu także, że lekarze czasami mają mniej bolesne sposoby przeprowadzania badań.
• Staraj się używać prostych konstrukcji zdań, takich jak „niektóre komórki ciała są dobre, a inne złe”, aby uczyć, czym jest rak. Możesz powiedzieć dziecku, że istnieje walka między wspomnianymi komórkami.

Jeśli Twoje dziecko ma 5 lat, powiesz mu, że rak to mała kuleczka, która w nim wyrosła, ale składa się ze złych komórek i dlatego będzie trzeba ją zwalczyć.

– Doktor Sanchez –

Dzieci od 7 do 12 lat

W tym wieku nieletni są już w stanie opanować podstawowe pojęcie nowotworu. Wyobrażają sobie to na podstawie objawów i czynności, które są dla nich trudne do wykonania w porównaniu z innymi dziećmi. Rozumieją, że leki pomagają im poczuć się lepiej.

Na tym etapie normalne jest również, że boją się bólu i prawdopodobnie zwracają się do innych źródeł informacji, takich jak szkoła, telewizja lub internet, aby zrozumieć, co się z nimi dzieje. Jak należy rozmawiać z dziećmi w tym przedziale wiekowym? Zobaczmy poniżej:

• Wyjaśnij komórki wywołujące raka jako „komórki powodujące problemy”.
• Poinformuj je, że w ich organizmie znajdują się różne typy komórek, które wykonują różne zadania, i że komórki „problematyczne” szkodzą dobrym komórkom. Dziecko musi zostać poddane leczeniu, ponieważ lekarz pomoże mu w walce z „komórkami powodującymi problemy”.
• Porozmawiaj z nim o tym, że denerwowanie się, zmęczenie procedurami lub płacz są zupełnie normalne i że ma prawo tak się czuć.
• Sprawdź, czy słyszało lub szukało informacji na temat raka gdziekolwiek poza szpitalem i rozwiej wszelkie jego wątpliwości. Ważne jest, aby upewnić się, że nieletni posiada dokładne informacje.

Lekarz jest bohaterem Twojej choroby, tylko on dobrze ją zna, bo zajrzał do Twojego wnętrza. Internet zawiera informacje o innych ludziach, ale nie o Tobie. Jeśli masz pytanie, w każdej chwili możemy zadzwonić do lekarza, a on nam odpowie.

– Doktor Sanchez –

Dzieci w wieku 12 lat lub starsze – jak powiedzieć dziecku, że ma raka

Od 12. roku życia nastolatki potrafią już rozumieć bardziej złożone pojęcia i wyobrażać sobie rzeczy, które im się nie przydarzyły. Używają fantazji i dlatego mogą mieć wiele pytań.

Myślą o swojej chorobie w kategoriach objawów i rozumieją, że leki są sprzymierzeńcem w jej zwalczaniu, ale mogą się też martwić fizycznymi skutkami ubocznymi, takimi jak wypadanie włosów lub wahania wagi. Ponadto mogą chcieć uczestniczyć w podejmowaniu decyzji. Jak więc powiedzieć nastoletniemu dziecku, że ma raka?

• Wyjaśnij diagnozę jako chorobę, w której komórki szaleją i w rezultacie niektóre rosną szybciej niż zwykle. Te dzikie komórki nazywane są przez lekarzy nowotworowymi i utrudniają prawidłowe funkcjonowanie organizmu.
• Leczenie zabije dzikie komórki nowotworowe, a objawy znikną, dzięki czemu organizm znów będzie mógł dobrze funkcjonować.
• Wyjaśnij procedury, testy i ich skutki uboczne.
• Porozmawiaj z nastolatkiem o jego myślach, obawach i emocjach.

Lepiej szczerze mówić o posiadanej wiedzy. Możesz powiedzieć: „Będą pewne rzeczy, o których nie wiem, ale zawsze możemy zadać pytania lekarzom”.

– Doktor Sanchez –

To normalne, że takie sytuacje nas przytłaczają i trudno nam znaleźć sposób, aby się na nich skupić i sobie z nimi poradzić. Są profesjonaliści, którzy od lat przeprowadzają ludzi przez tego typu wyzwania, należą do nich lekarze, pielęgniarki, psycholodzy, pracownicy socjalni itp. Zachęcamy do kontaktu.