Inteligencja - co konkretnie sprawia, że ktoś jest inteligentny?

Inteligencja to dziedzina nauki w psychologii, ale nie da się określić, czy dana osoba jest mądra, gdy nie wiadomo, co ją tak czyni.

Inteligencja jest powszechnym kierunkiem studiów w psychologii. W rzeczywistości jego historia i rozwój zainspirowały znaczną część metodologii tego tematu. Tym sposobem można stwierdzić, że nie da się określić, czy dana osoba jest mądra, czy nie, jeśli nie wiesz, co sprawia, że tak jest. Istnieje wiele definicji inteligencji. W Internecie znajdziesz wiele informacji, z których niektóre są dość odmienne i trochę przerażające.

Dla jednych bycie mądrym to sztuka rozwiązywania problemów, dla innych sztuka ich stawiania. Są też tacy, dla których reprezentuje sztukę podejmowania decyzji. W każdym razie „sztuki”, które brzmią jak zwykłe umiejętności, w jakiś sposób przypominają, że pusta inteligencja bez produktywności ma niewielką wartość i nie ma sensu, przynajmniej dla innych.

Inteligencja – czy Einstein był mądrzejszy od Mozarta?

To pytanie niejako konfrontuje melomanów z miłośnikami fizyki. Dlaczego? Ponieważ daje korzyść z wątpliwości tym kreatywnym typom, których praca jest albo przyjemna, albo tragiczna. Dzieje się tak dlatego, że w większości ludzi rozumienie geniuszu wiąże się z pewnym bólem lub wysiłkiem.

Podobnie, wielu twierdzi, że należy podejść do koncepcji inteligencji z perspektywy społecznej. To znaczy z twojej potrzeby nawiązania relacji i korzyści, które możesz uzyskać dla siebie, dla najbliższego otoczenia lub dla całego społeczeństwa.

Na przykład, gdybyś obserwował naczelne, wiedziałbyś o ich złożonym środowisku społecznym. Często oszukują, a także wykonują zachowania, które można by określić mianem altruizmu. Toczy się nawet otwarta debata na temat tego, czy mają „teorię umysłu”. Poczucie siebie jako wyjątkowej jednostki oddzielonej od innych w grupie (Gallup, 1982; Hauser, MacNeilage i Ware, 1996).

Zdolności intelektualne inteligentnej osoby

Inteligencja jest bezpośrednio powiązana ze zdolnościami intelektualnymi. Chodzi o umiejętność uczenia się, zapamiętywania i wykorzystywania nowych informacji do rozwiązywania problemów i dostosowywania się do nowych sytuacji. Istnieje kilka znakomitych nazwisk, takich jak Charles Spearman lub Francis Galton na początku wspomnianego powyżej badania.

Binet wyróżnia się jednak tym, że kontekst, w którym rozwijał swoją pracę, miał charakter edukacyjny. Jego zainteresowanie badaniem inteligencji dotyczyło również doskonalenia systemu edukacyjnego. Chciał wiedzieć, czy istnieje sposób na interweniowanie u dzieci z trudnościami w nauce.

Wraz ze swoim kolegą, Theodorem Simonem, Binet zaprojektował test, aby spróbować zmierzyć zdolności intelektualne dzieci. Aby to zrobić, stworzyli indywidualne pozycje testowe, na które dzieci odpowiadają w zależności od ich wieku.

Na przykład:

• Trzylatek powinien umieć wskazywać usta i oczy.
• Dziewięciolatek powinien umieć wymienić kolejno miesiące w roku.
• Wreszcie, dwunastolatek powinien być w stanie wymienić sześćdziesiąt słów w trzy minuty.

Ta ocena była pierwszym testem IQ.

Co czyni osobę mądrą?

Sokrates przeszedł do historii tyle samo, ale chyba najważniejszą z nich był jego projekt metody wytwarzania wiedzy: maieutyka. Ci, którzy go używają, muszą być biegli w sztuce zadawania pytań. Przeciągając ten sam wątek, nauka rozwija się, gdy ludzie są w stanie zadać ważne pytania, zanim uzyskają odpowiednie odpowiedzi. Być może więc główną oznaką inteligencji jest zdolność do generowania pytań.

Natomiast osoba biegła w rozwiązywaniu problemów logicznych jest zwykle uważana za mądrą. Matematyka była więc preferowaną dziedziną do testowania tego ze względu na abstrakcję zmiennych kulturowych. Być może najbardziej inspirującą i pełną współczesną teorią jest teoria Gardnera.

Teoria Gardnera opiera się na założeniu, że ludzie przetwarzają informacje różnymi niezależnymi lub częściowo niezależnymi „kanałami”. Zidentyfikował osiem powszechnych typów inteligencji. Zawierają:

1. Logiczno-matematyczne.
2. Wizualno-przestrzenne.
3. Musical.
4. Werbalno-językowe.
5. Kinestetyka cielesna.
6. Interpersonalne.
7. Intrapersonalne.
8. Naturalistyczny.

Ten pomysł jest dość interesujący. W rzeczywistości doprowadziło to do powstania nurtu zaangażowanego w dostosowywanie sposobu, w jaki przedstawia informacje, indywidualnie, w celu usprawnienia uczenia się.

Uwagi końcowe

Wreszcie, psychologia pozytywna poszerzyła odpowiedź na to, co czyni człowieka inteligentnym, podkreślając wartość inteligencji emocjonalnej. Ta szkoła myślenia wzmacnia pogląd, że emocje lub emocjonalność i związana z nią intuicja idą w parze z inteligencją. Ponadto broni, że inteligentna osoba jest w stanie właściwie zarządzać swoimi emocjami, słuchać powiązanego komunikatu i wybierać najlepszy sposób ukierunkowania swojej energii.