Hipoteza egzocerebro Rogera Bartry

Hipoteza egzocerebro jest interesującą teorią dotyczącą świadomości. Stwierdza, że świadomość nie jest zlokalizowana tylko w mózgu, ale także w środowisku, w którym funkcjonuje człowiek.
Hipoteza egzocerebro Rogera Bartry
Sergio De Dios González

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog Sergio De Dios González.

Napisany przez Edith Sánchez

Ostatnia aktualizacja: 17 stycznia, 2023

Hipoteza egzocerebro jest rozwinięciem teoretycznym. Sformułował ją antropolog Roger Bartra w pierwszej dekadzie XXI wieku. Stwierdza, że świadomość jest wynikiem procesów wewnętrznych. Odbywają się one w neuronach w połączeniu z procesami zewnętrznymi, które zachodzą poza mózgiem. Dokładniej, w symbolicznym środowisku każdej osoby.

Bartra argumentuje, że wielu neurobiologów próbowało wyjaśnić zjawisko świadomości, ale tylko na podstawie procesów biofizycznych i biochemicznych zachodzących w mózgu. Co więcej, twierdzi, że uniemożliwiło to znaczący postęp w tej dziedzinie, pomimo wielkich postępów, jakie poczyniono w neuronauce.

Roger Bartra sugeruje, że takie podejście nie bierze pod uwagę faktu, że wiele funkcji ludzkiego mózgu nie byłoby możliwych bez niezbędnej pomocy oferowanej przez środowisko. Na tym właśnie opiera się jego hipoteza egzocerebro.

Neurolodzy często czują się niekomfortowo w tym heterogenicznym towarzystwie, ale będą musieli przyzwyczaić się do dzielenia terytorium świadomości z innymi specjalistami, jeśli chcą dalej się rozwijać”.

-Roger Bartra-

mózg oświetlony na niebiesko

Hipoteza egzocerebro

Roger Bartra rozwinął swoją teorię na podstawie artykułu Stevana Harnada. Harnad skompilował szereg opracowań dotyczących świadomości napisanych do początku XXI wieku. Jego obszerny artykuł nosił tytuł „No Easy Way Out”.

Po pierwsze Bartra dość odważnie wskazał, że świadomość nie jest wynikiem funkcji mózgu, ale dysfunkcji. Aby wyjaśnić ten pomysł, porównał mózg do maszyny pneumatycznej. Mówi, że jeśli ta ostatnia ma do czynienia z pracą, która przerasta jej siły, w rezultacie przestaje pracować.

W zasadzie to samo powinno przydarzyć się ludzkiemu mózgowi, ale tak się nie dzieje. Dlaczego? Ponieważ człowiek wymyślił „protezy” lub zewnętrzne pomoce, które temu zapobiegają. Te protezy to kulturowe i społeczne sieci, w których jesteśmy zanurzeni jako istoty ludzkie. Bartra nazywa je „protezami kulturowymi”. Zasadniczo składają się z języka i symboli.

Protezy kulturowe i egzocerebro

Hipoteza egzocerebro głosi również, że mózg nie jest w stanie samodzielnie wytworzyć świadomości. Należy wyjaśnić, że Bartra ogólnie definiuje świadomość jako „samoświadomość lub świadomość bycia świadomym”. Sugeruje, że niedobór mózgu jest kompensowany przez protezy kulturowe. Są to systemy społeczne i kulturowe obecne w środowisku.

Świadomość to zatem zdolność do łączenia wewnętrznych procesów mózgu z obwodami zewnętrznymi, zlokalizowanymi w naszym środowisku. Bartra wskazuje, że proces ten jest podobny do tego, który zachodzi, gdy zakłada się protezę w celu skorygowania dysfunkcji sensorycznej, na przykład głuchoty. W takich przypadkach mózg dostosowuje się do urządzenia i włącza je do swoich funkcji.

Dlatego kulturowe protezy definiuje się jako zastępcze systemy symboliczne. W efekcie działają one jako mechanizmy kompensacyjne dla mózgu. Na przykład, kiedy hominidy zmieniały miejsca i napotykały nieznane lub niesprzyjające warunki, zamiast zatrzymywać się, jak robiła to maszyna, budowały systemy sygnalizacyjne lub orientacyjne, aby się przystosować.

Kobieta ze światłem w umyśle

Brak kulturowych protez

Roger Bartra zwraca uwagę, że niektóre dowody na hipotezę egzocerebro znajdują się w dwóch konkretnych przypadkach. Jednym z nich jest autyzm. Jest to zaburzenie, w którym wiele funkcji poznawczych pozostaje nietkniętych, a nawet może być nadmiernie rozwiniętych. Mimo to brak więzi ze środowiskiem uniemożliwia ukształtowanie się sumienia jako takiego.

Drugi przykład dotyczy osób cierpiących na antyspołeczne zaburzenie osobowości. Wykryto, że często mają one mniejszą objętość istoty szarej, do 11 procent. Oznacza to, że nie potrafią połączyć się z otoczeniem, co prowadzi do utraty świadomości. Zarówno w tym przypadku, jak i w poprzednim, wykazano brak hipotezy egzocerebro.

Wreszcie hipoteza egzocerebro została opracowana przez antropologa i jest niezwykle trudna do udowodnienia eksperymentalnie. Przykuła ona jednak uwagę wielu neuronaukowców na całym świecie. W tej chwili uważa się ją za wiarygodne wyjaśnienie, ale takie, które wymaga dalszych wyjaśnień.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.



Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.