Fuzja tożsamości: tożsamość osobista a społeczna

Fuzja tożsamości to rodzaj tożsamości, który łączy różne typy tożsamości. Aby lepiej to zrozumieć, weźmy pod uwagę, że każdy człowiek ma co najmniej dwie tożsamości. Jedna z nich to tożsamość osobista lub też jaźń osobista, a druga to nasza tożsamość lub jaźń społeczna.

Twoja tożsamość osobista jest bezpośrednio związana z Twoją osobowością. To znaczy, że możesz być ekstrawertykiem, osobą grzeczną lub neurotyczną itp.

Cokolwiek by to nie było, Twoja tożsamość osobista będzie składać się z różnych cech, które Cię definiują. Z drugiej strony tożsamość społeczna wywodzi się z grup, do których należysz. Na przykład, możesz mieć tożsamość społeczną opartą na rodzinie, kraju, religii, pochodzeniu etnicznym, drużynie sportowej itp.

Każda z tych tożsamości nakłada zasady, wartości i role. W tym artykule zastanowimy się, czym jest fuzja tożsamości i do czego może prowadzić.

Ale jak właściwie powinniśmy się zachowywać? Czy powinniśmy dawać pierwszeństwo naszym cechom osobowości czy regułom naszej grupy? Zależy to od tego, która z Twoich tożsamości jest aktywowana. Zwykle jest to Twoja tożsamość osobista.

Oznacza to, że postępujesz zgodnie ze swoją osobowością. Jednak w niektórych przypadkach grupa staje się ważniejsza. W takich momentach dostosowujesz się do roli, jaką pełnisz w tej grupie, a także do panujących w tej grupie zasad. Najczęściej dochodzi do „przełączenia się” na tożsamość grupową w sytuacji zagrożenia.

Problemy z integracją dwóch jaźni

Relacja między tożsamością osobistą a społeczną stwarza pewne problemy:

• Z reguły Twoim zachowaniem kieruje motywacja. Z jednej strony, jeśli motywuje Cię tożsamość osobista, Twoje zachowanie będzie odpowiadać Twojej osobowości. Jeśli jednak motywuje Cię tożsamość społeczna, Twoje zachowanie będzie determinowane przez zasady i role obowiązujące w Twojej grupie.
• Członkowie grupy określają się w odniesieniu do swojej tożsamości społecznej. W związku z tym można uznać, że członkowie grupy są wymienni. Na przykład w wielu grupach jedna osoba odgrywa rolę klauna. Z punktu widzenia członków grupy nie ma znaczenia, która dokładnie osoba, ta czy inna, odgrywa tę rolę. Najważniejsze jest to, czy tao osoba może obsadzić to stanowisko, niezależnie od tego, kim tak naprawdę jest.
• Stopień, w jakim utożsamiamy się z grupą, zależy od kontekstu. Różnorakie zmiany z czasem zmienią zakres, w jakim identyfikujesz się z grupą. Na przykład, jeśli Twoja drużyna sportowa wygra ważne zawody, Twoja tożsamość społeczna zostanie z nią bardzo silnie powiązane. Niemniej jednak w miarę upływu czasu po tym zwycięstwie ta wyjątkowa więź z grupą będzie słabnąć.

Fuzja tożsamości

Fuzja tożsamości jest definiowana jako wewnętrzne poczucie jedności z grupą. U osób z fuzją tożsamości więź z grupą jest tak silna, że ​​zacierają się granice między tożsamością osobistą a społeczną. Co przez to rozumieć?

Oznacza to, że nawet gdy aktywowana jest tylko jedna tożsamość, może to wpłynąć na drugą. Na przykład, gdy inni kwestionują osobowość kogoś, kto ma fuzję tożsamości, sprowokuje to tę osobę do obrony tożsamości jej grupy.

To nowe połączenie między dwiema tożsamościami prowadzi do rozwoju silnego poczucia wzajemnych powiązań w grupie. To właśnie fuzja tożsamości zwiększa motywację każdego z członków grupy do zrobienia dla grupy tego samego, co zrobiłby dla siebie. Jednocześnie jednak wzmacniane są także ich osobiste relacje z członkami grupy.

Na jakich zasadach działa fuzja tożsamości

Główne zasady, na jakich opiera się fuzja tożsamości to:

• Zasada tożsamości agentyczno-osobistej: stwierdza, że ​​działania jednostki z fuzją tożsamości odzwierciedlają zarówno jej osobowość, jak i jej tożsamość społeczną. W takim przypadku żaden z członków grupy nie mógłby zostać zastąpiony w swojej roli, ponieważ ceniona jest nie tylko ta rola, ale także osobowość jednostki.
• Zasada synergii tożsamości: Zasada ta sugeruje, że tożsamość osobista i społeczna mogą się łączyć. Ustąpiłoby to wysokiej motywacji do podejmowania działań na rzecz grupy. Zasada ta dotyczy pierwszych osób, które zaczynają razem pracować. Co więcej, każde osiągnięcie sprawia, że osoby te jeszcze bliżej współpracują na poziomie osobistym i grupowym.
• Więzy w relacjach: Zgodnie z tą zasadą ludzie, u których zarówno ich osobista, jak i społeczna tożsamość są bardzo silne, wierzą, że inni członkowie grupy mają zbliżone podejście. W związku z tym będą cenić osobowości i tożsamości społeczne pozostałych członków grupy. Ostatecznie doprowadzi to do nawiązania silnych relacji.
• Zasada nieodwołalności: Zgodnie z nieodwołalnością, tożsamość pozostanie w fuzji bez względu na kontekst. Więzi, które zbudowaliśmy z innymi członkami grupy, wzmacniają poczucie fuzji tożsamości i sprawiają, że jest ona trwała. Poza tym, nawet w przypadku posiadania wielu tożsamości społecznych, fuzja tożsamości zachodzi tylko w jednej grupie. Ta wyłączność sprawia, że ​​jednostka powstrzymuje się od rozwijania silnej tożsamości dla innych grup i pielęgnuje swoje silne przywiązanie do najważniejszej grupy.

Która strona dominuje?

Podsumowując, relacje między tożsamością osobistą a tożsamością społecznym wydają się wzajemnie wykluczać. Oznacza to że, albo jedna z nich jest aktywowana, albo druga. Jednak u niektórych osób pojawia się fuzja tożsamości, w wyniku czego obie tożsamości przekazują sobie informacje zwrotne.

Dzięki temu osoby te mogą robić więcej na rzecz grup, do których przynależą. Innymi słowy, fuzja tożsamości wpłwa na jednostkę, zmieniając jej zachowanie.