Edward Deci: związek między nagrodami a wewnętrzną motywacją

Edward Deci przeprowadził eksperyment, aby zbadać związek między nagrodami a wewnętrzną motywacją (niezwiązaną z zewnętrznym wzmocnieniem). Innymi słowy chodzi o sytuacje, w których dana osoba robi coś, ponieważ sprawia jej to przyjemność i ma na to ochotę.

Pytanie postawione w eksperymencie Deci brzmiało: co się stanie, jeśli jednostka cieszy się z robienia czegoś i otrzymuje za to nagrodę, ale potem jest mu ona zabrana? Chciał się dowiedzieć, czy wprowadzenie, a następnie wycofanie nagrody ma wpływ na wewnętrzną motywację. Wyniki były niezwykle interesujące.

Eksperyment Deciego przeprowadzono w 1971 roku i opublikowano w Journal of Personality and Social Psychology. Jego wnioski są uważane za mające zastosowanie między innymi w dziedzinie rodzicielstwa, edukacji, pracy i sportu. Spójrzmy.

„Najwyższą nagrodą za trud człowieka nie jest to, co dostaje, ale to, kim się przez to staje”.

-John Ruskin-

Kontekst

Zanim Edward Deci rozważył możliwość zbadania związku między wewnętrzną motywacją a nagrodą, podobne pytania zadawali już inni autorzy. Niektórzy, jak Festinger i De Charms, sugerowali, że może to skłonić osobę do przywiązywania większej wagi do nagrody niż do przyjemności płynącej z robienia czegoś.

Inni autorzy sądzili, że nagroda spełni funkcję wzmocnienia motywacji już istniejącej. Wszystko to było domysłami. Potrzebny był test – w formie eksperymentu Deciego.

Deci postawił hipotezę, że nagrody materialne za zrobienie czegoś, co lubimy, doprowadziłyby do zmiany nas samych. W taki czy inny sposób zaczęlibyśmy myśleć, że wykonujemy tę czynność za wynagrodzenie, które otrzymujemy, a nie dlatego, że nam się podoba.

Tym samym nasza wewnętrzna motywacja zmniejszy się. Na przykład, jeśli Twoim hobby było kolekcjonowanie znaczków pocztowych i nagle dostałeś za to nagrodę materialną, z biegiem czasu Twoja przyjemność z tej czynności zmniejszy się i będziesz bardziej koncentrować się na nagrodach, które możesz za to otrzymać.

Eksperyment Deciego

Eksperyment Deciego był badaniem laboratoryjnym, w którym uczestnicy podejmowali trzy godzinne sesje rozwiązywania zagadek. Zarówno grupa eksperymentalna, jak i kontrolna musiały rozwiązać cztery zagadki. Jedyna różnica polegała na tym, że grupa eksperymentalna otrzymywała dolara za łamigłówkę, jeśli rozwiązali ją poprawnie.

Podczas każdej z trzech sesji uczestnicy pozostawali sami w sali na osiem minut. Badacz powiedział im, że w tym okresie mogą robić wszystko, co im się podoba. Hipoteza była taka, że jeśli uczestnicy grupy eksperymentalnej wybrali pracę nad zagadkami, gdy nie byli nagradzani, to muszą być wewnętrznie zmotywowani do wykonania tej czynności.

Wyniki pokazały, że grupa eksperymentalna spędzała mniej wolnego czasu na pracy nad zagadkami, ponieważ wcześniej wykonywała je w celu zdobycia nagród. Innymi słowy, stracili wewnętrzną motywację.

Wyniki

Edward Deci doszedł do wniosku, że uczestnicy, którzy byli bardziej zmotywowani do działania, zwiększyli swoje zainteresowanie wykonywaniem czynności, gdy otrzymali nagrodę. Jednak po wycofaniu systemu nagród ich motywacja znacznie spadła.

Stwierdzono zatem, że pieniądze mają negatywny wpływ na motywację. Doprowadziło to do tego, że uczestnicy stawiali na drugim planie przyjemność z wykonywania zadania. Uznano, że oferta nagród rzeczowych nie zawsze jest dobrym pomysłem.