Dzwonnik z Notre Dame: ponura historia od Disneya

Napisane i zweryfikowane przez krytyk filmowy Leah Padalino.

Ostatnia aktualizacja: 07 października, 2022

Dzwonnik z Notre Dame (1996), mimo że jest filmem Disneya, ma ponury wątek, którego śledzenie może sprawiać dzieciom trudności. Nie mamy na myśli „mrocznego” szczęścia, takiego jak w „Miasteczko Halloween”, ani przerażającej ciemności przedstawionej w „Czarnym kotle”, jednego z mniej znanych filmów Disneya.

Dzwonnik z Notre Dame nie ma z tym nic wspólnego. Jest inny, prawdziwy i surowy. Pewnie dlatego wiele dzieci z lat 90. nie doceniło tego filmu.

To bardzo znany film, który otrzymał dobre recenzje, przyniósł duży zysk i miał naprawdę ogromny rozgłos. Jednak kiedy miał swoją premierę, większość z nas była zbyt młoda, aby naprawdę go zrozumieć. Może dlatego ten film nie znalazł się na liście 10 najlepszych filmów animowanych Disneya wszech czasów.

Trudne początki Dzwonnika z Notre Dame

Z tego powodu Dzwonnik z Notre Dame nie cieszył się zbyt dużą popularnością wśród dzieci. Wręcz przeciwnie, można powiedzieć, że wyglądało to tak, jakby ludzie zapomnieli o tym filmie. Chociaż istnieje wiele filmów Disneya, które ukrywają mroczną fabułę i tło godne analizy, Dzwonnik z Notre Dame jest daleki od stereotypu Disneya. Jest to historia obarczona krytyką społeczeństwa i władzy, szczególnie w odniesieniu do Kościoła.

Film ten oparty jest na „Katedrze Najświętszej Marii Panny w Paryżu”, powieści Wiktora Hugo, opublikowanej w 1831 roku. Wywołał niezadowolenie zwolenników pisarza, ponieważ oczekiwali oni mrocznej powieści, wiernej oryginałowi. Jednak, jak można było się spodziewać, Disney nakręcił (nieco) łagodniejszy film, aby dzieci nie wychodziły z kina. Pomimo wysiłków, aby przekształcić tę historię w słodką, była ona na tyle niejasna, że wiele dzieci nie rozumiało o co w niej chodzi.

Istnieją dwie inne (surowsze) adaptacje tej powieści, także noszące tytuł Dzwonnik z Notre Dame, nakręcone w 1939 i 1956 roku. Z perspektywy dorosłego doskonale widać, że jest to świetny film animowany z fascynującymi sceneriami i zaskakującym, lecz wciągającym przesłaniem.

Duchowni w Dzwonniku z Notre Dame

Główna różnica wobec oryginalnej powieści Wiktora Hugo to sędzia Frollo. W wersji oryginalnej Frollo jest archidiakonem Notre Dame, lecz w wersji Disneya jest sędzią. Jest to całkowicie zrozumiałe, ponieważ jest to film dla dzieci.

Mimo że przedstawiono Frolla jako sędziego, jego postać związana jest z katedrą, ma silne przekonania religijne, a jego ubiór jest dość kościelny. To zdyskredytowało nieco obraz Kościoła.

Frollo powinien być człowiekiem prawa, szanowanym i uczciwym, ale w rzeczywistości jest zupełnie odwrotnie. Widzimy jego bezwzględność, jego arogancję i to, jak pogardza ​​tymi, którzy są inni. Frollo nienawidzi Romów i wszystkich, którzy nie są do niego podobni. Jednak życie układa się tak, że Frollo doświadcza emocji, o których nigdy nie myślał, że mogą go dotyczyć.

Frollo zaczyna mieć obsesję na punkcie kobiety Romskiego pochodzenia o imieniu Esmeralda. Jego uczucia wobec niej nie są zdrowe. Kobieta staje się dla niego cennym i kuszącym obiektem, niczym „ucieleśnienie zła”. W pewnym momencie Frolla ogarnia niezdrowe pożądanie, które każe mu poddać próbie jego wiarę. Mężczyzna wierzy, że jego uczucia wobec Esmeraldy są próbą od Boga i że musi unikać grzechu.

Jednak jego uczucia stają się tak obsesyjne, że w końcu pragnie, by kobieta stała się jego własnością, w przeciwnym razie zostanie skazana na śmierć.

Scena która wszystko wyjaśnia

Obsesja Frolla doprowadza do jednego z najbardziej niepokojących muzycznych utworów Disneya. To piosenka, w której konotacje religijne są oczywiste od samego początku: chóry kościelne, ogromny krzyż, strój Frolla. Uświadomienie sobie tego wszystkiego jako dorosły człowiek sprawia, że ​​podejrzewamy, iż Frollo może być nie tylko sędzią, ale może być też związany z Kościołem.

Bez tej sceny muzycznej byłoby trudno zrozumieć tę postać. Jest okrutnym i bezwzględnym sędzią, który wykorzystuje swoje prawa, by skazywać niewinnych ludzi. Co więcej, ukrywa coś jeszcze. Frollo to bardzo niepokojąca i budząca podejrzenia postać. Jego irracjonalne i obsesyjne pragnienie wobec Esmeraldy staje się bardziej przerażające niż cokolwiek innego w filmie. Za jego purytańskim i poprawnym wizerunkiem kryje się człowiek o bardzo wątpliwej moralności.

Powieść Wiktora Hugo jest raczej bezlitosna niż współczująca. Z drugiej strony, Dzwonnik z Notre Dame Disneya jest bardziej osłodzony i mniej kontrowersyjny, dzięki czemu jest łatwiejszy do strawienia dla ogółu społeczeństwa. Poprzez postać Frolla i wspomnianą scenę muzyczną, otrzymujemy podgląd oryginalnej historii: ślad ostrej krytyki Kościoła i jego niezaprzeczalnej mocy.

O czym jeszcze opowiada Dzwonnik z Notre Dame

Oprócz krytyki wobec społeczeństwa i Kościoła Dzwonnik z Notre Dame traktuje również o sprawach takich jak różnice społeczne i akceptacja. Ludzie nie łączą dobroci z wyglądem ludzi.

Mamy tu okrutnego sędziego i niewinną, dobroduszną postać, której wygląd jest nieprzyjemny dla większości ludzi. Społeczeństwo nie akceptuje Quasimodo z powodu jego wyglądu. Dlatego właśnie odważa się on opuścić Notre Dame dopiero w dniu, w którym odbywa się pewnego rodzaju karnawał z udziałem błaznów.

„Kostium” Quasimodo zafascynował publiczność. Gdyby wiedzieli, że chłopak wygląda tak naprawdę, wszyscy postrzegaliby go jako potwora. Tylko jedna postać wykazuje współczucie w stosunku do Quasimodo; Esmeralda, młoda zmarginalizowana i prześladowana Cyganka. Esmeralda to wojowniczka. Jest jedyną osobą, która ma odwagę zmierzyć się z Frollem i poprosić o sprawiedliwość i równość dla wszystkich.

Frollo sprawił, że Quasimodo czuje się niesamowicie niepewnie, a z czasem sam zaczyna postrzegać siebie jako potwora. Quasimodo przyjaźni się z gargulcami z katedry. Esmeralda i gargulce otwierają oczy Quasimodo na rzeczywistość. Ponadto ważną rolę odgrywa także kapitan Febus, żołnierz, który odwraca się od Frolla, dołączając do walki o równość.

Kto jest prawdziwym potworem w Notre Dame? Film pokazuje prawdziwą naturę potwora, zakamuflowanego potwora, który dzień po dniu spaceruje wśród nas, ciesząc się szacunkiem społeczeństwa.

Dzwonnik z Notre Dame to film, który musimy uratować od zapomnienia. Mówiąc w skrócie, jego fabuła jest bardziej skomplikowana i mroczniejsza niż typowy film dla dzieci, ale jest też pełna niesamowitych wartości, promujących sprawiedliwość i równość.