Dzieci są heteroseksualne, homoseksualne, biseksualne i transseksualne. Zarówno dziewczynki i chłopcy. Dlatego akceptacja w klasie wszystkich orientacji emocjonalnych i seksualnych ma fundamentalne znaczenie.
W wyniku wyzwolenia seksualnego oraz odrzucenia głęboko zakorzenionych idei i konserwatyzmu, nasze społeczeństwo w mniejszym lub większym stopniu dokonało wielkiego postępu w zakresie różnorodności emocjonalnej i seksualnej.
Nawet jeśli jej zaprzeczamy, to jednak rzeczywistość ta może być obserwowana w wielu kontekstach: w przestrzeni pracowniczej, na głównej ulicy czy w szkole.
Aby zaspokoić potrzeby tej nowej rzeczywistości, wielu specjalistów pracujących z dziećmi zadaje sobie następujące pytanie: jak należy podchodzić do różnorodności emocjonalnej w klasie? Czy jest to coś, nad czym należy pracować?
W przewodniku dydaktycznym ,,Miłość i płeć nie są tylko jednym kolorem”, Federacja Nauczycielska podchodzi do codziennych sytuacji odnoszących się do obecności homoseksualizmu, biseksualizmu, transseksualizmu i heteroseksualności w szkole lub instytucie; jak przystosowanie jednego do drugiego jest tak samo ważne, jak wpływ na równość mężczyzn i kobiet; pochodzenie i integralność; oraz znaczenie szacunku, niezależnie od orientacji seksualnej, koloru skóry, pochodzenia i płci.
Czy dzieci znają swoją seksualność?
Kwestie związane z różnorodnością emocjonalną i seksualną od dawna są wykluczone ze środowiska szkolnego.
Wielu dorosłych, zwłaszcza rodziców, którzy nie posiadają wszystkich informacji potrzebnych do dokonania takiego osądu, obawia się, że – łącznie z edukacją w zakresie różnorodności emocjonalnej i seksualnej – ich dziecko “stanie się” gejem, transseksualistą lub biseksualistą.
Rodzice tego nie rozumieją, że dzieci zaczynają już identyfikować tych ludzi, których lubią, od kiedy mają około 10 lat.
Doktor Asia Eaton, psycholog społeczny specjalizujący się w badaniach nad płcią, ujawnia, że zdecydowana większość młodych dorosłych należących do mniejszości seksualnej doświadczyła swojego pierwszego seksualnego zainteresowania do innej osoby w wieku 8 lub 9 lat.
Inne badania stwierdzają, że ma to miejsce w wieku około 11 lat. Ponadto, masturbacja lub podobne doświadczenia seksualne w dzieciństwie mogą wystąpić już w wieku 2 lat.
Jako że dzieci zadają sobie pytania i dowiadują się, co im się podoba, a co nie, ważne jest, aby dodać do programu szkolnego pracę nad różnorodnością emocjonalną i seksualną. Byłoby to użyteczne nie tylko dla dzieci z mniejszości seksualnej, ale także dla reszty. Informacja jest bardzo potężnym narzędziem do walki z nienawiścią, strachem, prześladowaniem i odrzuceniem.
Jak uwzględnić różnorodność emocjonalną dzieci w klasie?
Różnorodność emocjonalna jest już obecna w szkole, ale w większości przypadków w sposób negatywny. Szkoła czy instytut, jako zwykłe odzwierciedlenie popularnej ideologii, jest pełna języka heteroseksualnego.
Widać to na przykładzie żartu o historycznej postaci homoseksualnej; gdy podczas przerwy w pracy używa się wyrażenia “ciota” i nikt go nie karze; gdy wszystkie przykłady pary lub małżeństwa odnoszą się do osób heteroseksualnych…
Tego typu zachowania, wraz z ogólną ignorancją zarówno nauczycieli jak i rodziców, mogą prowadzić dzieci do błędnych skojarzeń, niezdrowych interakcji z uczniami LGBTIQ lub problemów z samooceną i akceptacją siebie u dzieci i młodzieży nieheteroseksualnej.
W wyżej wymienionym przewodniku dydaktycznym zilustrowano pewne środki, które można wdrożyć w celu uszanowania różnorodności emocjonalnej i seksualnej w klasach. Niektóre z nich to:
- Zaangażowanie wszystkich pracowników centrum edukacyjnego w realizację tego celu. Dzieci uczą się przez zabawę i obserwację, a ich wzorem może być kucharz ośrodka, ogrodnik, nauczyciel lub pielęgniarka.
- Włączenie różnorodności emocjonalnej do projektu programowego ośrodka.
- Włączenie tematów dydaktycznych dotyczących homoseksualizmu, biseksualizmu, transseksualizmu i fobii wobec tych mniejszości seksualnych.
- Promowanie informacji, szkoleń i doradztwa dla kadry nauczycielskiej i rady szkoły.
- Umieszczenie w bibliotekach materiałów informacyjnych, a także prac, w których pokazane są nie tylko związki heteroseksualne.
- Ustanowienie protokołów z aktywnymi środkami w celu rozwiązywania wszelkich sytuacji związanych z homofobią, transfobią lub bifobią. Tak, aby zarówno nauczyciele, uczniowie, jak i rodzice rozumieli, że na tego typu zachowania nie ma miejsca zarówno w klasie, jak i na ulicach.
Proszę pani, ja lubię dziewczyny, a nie chłopców
W wielu przypadkach nauczyciel staje się postacią referencyjną, nie tylko w dziedzinie akademickiej, ale także w osobistych problemach dziecka. Z tego powodu specjaliści ci mogą być pierwszymi i jedynymi, którzy znają tożsamość seksualną dziecka.
Czasami te dzieci czują, że mogą rozczarować swoich rodziców, że mogą się oni złościć. Poczucie bycia czymś innym i dziwnym może sprawić, iż tylko nauczyciel będzie dla nich kimś, na kogo mogą liczyć.
Jakie zalecenia są udzielane nauczycielom, jeśli kiedykolwiek staną się powiernikami swoich uczniów? Przewodnik po nauczaniu o różnorodności seksualnej daje nam kilka rad:
- Aktywne słuchanie i akceptacja jego ciężaru i niepokoju. Nawet jeśli nauczyciel jest zajęty, w obliczu tego żądania musi się zainteresować, zaakceptować odwagę dziecka i poświęcić mu czas. Jest to dla niego ważny temat i powinien być również dla ciebie.
- Jeśli nauczyciel nie jest przygotowany lub nie wie, jak poradzić sobie z potrzebami dziecka, lepiej skierować je do kogoś, kto wie. Jest to temat, który nie powinien być pozostawiony sam sobie i nie powinien być unikany.
- Stań się sprzymierzeńcem dziecka: akceptacja nauczyciela, autorytetu, który może wymierzać kary i nagrody, jest istotna. Dziecko widzi, że nie zostało ukarane ani zdradzone mimo przyznania się. Stwarza to dobry precedens, by dziecko zaczęło rozumieć, że jego orientacja seksualna nie jest ani dobra, ani zła; po prostu jest.
- Obserwuj akademickie osiągnięcia studenta, aby uzyskać wskazówki dotyczące jego nastroju i poczucia własnej wartości.
- Ty, jako jego osoba pierwszego kontaktu, jesteś całkowicie za różnorodnością emocjonalną i seksualną. Jesteś pierwszą osobą, która zatwierdza jego emocje i daje odpowiedź sprzeczną z oczekiwaniami dziecka, czyli bez złości, rozczarowania, smutku.
Wnioski: potrzeba zmian o charakterze przekrojowym
Włączenie różnorodności emocjonalnej i seksualnej jest zmianą, która wywraca wszystko do góry nogami. Zorganizowanie kilku warsztatów na temat różnorodności seksualnej w jeden cykl edukacyjny nie wystarczy. Musimy uczynić ze szkoły lub instytutu ośrodek, w którym nie będzie dyskryminacji ani molestowania. Ośrodek, w którym wszystkich uczniów akceptuje się takimi, jacy są.
Dlatego musi nastąpić zmiana w używanym języku. Potrzebne jest unikanie wszelkich stereotypów na temat jakiejkolwiek grupy seksualnej i naturalne traktowanie wszystkich tych kwestii. Ponadto, dobrze jest prowadzić zajęcia, które są nie tylko teoretyczne, ale i kształtujące. Zajęcia te muszą zobowiązać uczniów do uczestnictwa tak, aby zmaksymalizować ich motywację.