Dorothea Dix i Ruch Higieny Psychicznej - poznaj bliżej te ważne zagadnienia!
Czy słyszałeś kiedyś o kimś takim jak Dorothea Dix? Niestety, większość ludzi nigdy nie słyszała o tej niesamowitej kobiecie. Dorothea Dix była pionierem reformy zdrowia psychicznego i wniosła istotny wkład w tą dziedzinę. Jej niestrudzone poświęcenie poprawiło warunki życia i leczenie osób z chorobami psychicznymi.
Dorothea Dix (1802-1887) nie miała bardzo szczęśliwego dzieciństwa. Dorastała w Stanach Zjednoczonych z ojcem alkoholikiem i matką z poważnymi zaburzeniami psychicznymi. W związku z tym była głęboko wrażliwa na wykluczonych ze społeczeństwa i ogólnie wyrzutków. Jej doświadczenia doprowadziły ją do stworzenia ruchu higieny psychicznej.
W wieku 39 lat Dorothea Dix rozpoczęła wolontariat w więzieniu dla kobiet z problemami zdrowia psychicznego. To wywarło na niej mocne wrażenie i dało jej pomysły na dalszą aktywność. Głównym celem jej działań było udostępnienie przyzwoitych terapii psychologicznych wszystkim potrzebującym, w tym bezdomnym.
Ten prosty pomysł doprowadził do znaczących zmian. Pomogło to wdrożyć to, co dzisiaj znamy jako etyczne leczenie a także zmienić warunki sanitarne instytucji zdrowia psychicznego.
„Szaleńcy” marginalizowani przez społeczeństwo – którym pomogła Dorothea Dix
Na początku XVIII wieku osoby z objawami poważnych problemów ze zdrowiem psychicznym były nazywane „szaleńcami”. Zasadniczo ludzie wierzyli, że brakuje im jakiegokolwiek osądu lub rozumu. Byli traktowani jak dzikie zwierzęta, które musiały być zamknięte w zakładach dla obłąkanych. Byli także przedmiotem kpin i pogardy.
Warunki w zakładach psychiatrycznych były nieludzkie. Na przykład pacjenci byli bici, głodzeni, izolowani i zmuszani do spożywania różnych substancji chemicznych.
Jednym z czynników, który pomógł zmienić sytuację, było leczenie króla Jerzego III. Był on znany jako „Szalony Król Jerzy”, ponieważ cierpiał na porfirię. Jego lekarze próbowali niezwykłego leczenia choroby, którym było podawanie mu dużej ilości mleka osła. W świetle sukcesu tego leczenia pojawił się pączkujący optymizm społeczny dotyczący możliwości stosowania interwencji terapeutycznych dla pacjentów z problemami psychicznymi.
Etyczne leczenie: humanitarne i zindywidualizowane leczenie
Stamtąd społeczeństwo coraz bardziej zbliżało się do psychospołecznego podejścia do chorób psychicznych. Pierwsza połowa XVIII wieku została określona przez zasady Oświecenia. Uznanie praw indywidualnych stało się koniecznością. W tym kontekście narodziło się „etyczne leczenie”.
Ludzie kojarzyli ten termin z emocjami i psychologią. Było to ściśle związane z ideą, że istnieje kod behawioralny, który każdy powinien stosować. Niektórymi z podstawowych aspektów etycznego leczenia były naturalne i pełne szacunku leczenie hospitalizowanych pacjentów. Bardzo ważna była interakcja międzyludzka i kontakt, a także zindywidualizowana uwaga.
Te pomysły były całkowitym odejściem od wcześniejszych przekonań na temat zdrowia psychicznego i pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Obejmowały ludzkość, indywidualizację i staranne kultywowanie relacji społecznych. W rzeczywistości etyczne leczenie w Europie i Stanach Zjednoczonych było tym, co przekształciło ośrodki opieki w miejsca do życia, które miały na celu poprawę zdrowia pacjenta.
Upadek etycznego leczenia
Po pierwszej połowie XVIII wieku ta strategia terapeutyczna uległa pogorszeniu. Stało się tak z powodu wielu pacjentów, którzy szukali pomocy w tych instytucjach zdrowia psychicznego. Wzrost ten był spowodowany różnymi czynnikami.
Jednym z nich było przybycie imigrantów po wojnie domowej w USA. Innym był ruch higieny psychicznej, którym kierowała Dorothea Dix. Nieoczekiwaną i bezpośrednią konsekwencją jej ruchu był nieproporcjonalny wzrost liczby hospitalizowanych pacjentów.
Kiedy Dorothea przybyła do Anglii, zaczęła mieć problemy z płucami. Podczas choroby rozmawiała z wieloma teoretykami, którzy pomogli jej poznać różne podejścia do zdrowia psychicznego. Wśród nich było etyczne leczenie, kontrast między życiem w samotności i życiem w społeczeństwie, eliminacja ograniczeń mechanicznych i terapia zajęciowa z pacjentami.
Gdy była wolontariuszką, Dorothea Dix mogła także odwiedzić szpital dla kobiet. Sama widziała żałosne warunki życia pacjentów. Sytuacja zaszokowała ją tak bardzo, że postanowiła w pełni zaangażować się w sprawę. Wtedy zaczęła odwiedzać wszystkie rodzaje ośrodków zdrowia psychicznego i zakładów karnych.
Jej celem było pełne zrozumienie złego traktowania i nadużyć, których doświadczyli pacjenci, aby móc zmienić sytuację. Stamtąd jej ruch higieny psychicznej zalecał wyeliminowanie uprzedzeń społecznych. Ona i jej zwolennicy walczyli o podstawową godność człowieka.
Dorothea Dix i jej reforma instytucji psychicznych
Dorothea Dix zdołała zebrać wystarczające dowody problemu, aby móc odwołać się do parlamentu Massachusetts. W rezultacie była w stanie zmienić straszne warunki życia pacjentów z instytucji psychicznych. Nie tylko to, ale rzuciła także trochę światła na złe traktowanie jakiego doświadczyli.
W 1845 r. opublikowała książkę „Uwagi na temat więzień i dyscypliny więziennej w Stanach Zjednoczonych”. Książka ta pomogła założyć szpitale psychiatryczne w jedenastu stanach w całym kraju.
Dorothea Dix może nie być jedną z najbardziej znanych kobiet w historii. Jednak jej wkład w dziedzinie zdrowia psychicznego był znaczący. Jej niestrudzone poświęcenie przywróciło etykę i moralność z powrotem do strategii terapeutycznych dla pacjentów ze zdrowiem psychicznym.
Podsumowując, bez jej pracy możliwe jest, że pacjenci byliby nadal źle leczeni przez kolejne dziesięciolecia. Dorothea Dix i inni walczyli dzielnie o reformę tych instytucji. Znamy ich teraz jako promotorów nowej ery interwencji i leczenia osób z chorobami psychicznymi.