Dlaczego mówimy tak, gdy chcemy powiedzieć nie?

Dlaczego mówimy tak, gdy chcemy powiedzieć nie? Przecież to nie ma sensu. Przyjrzyjmy się powodom, dla których nam się to zdarza.

Wielu z nas się to zdarza: mówimy tak, gdy chcemy powiedzieć nie. Dlaczego się tak dzieje? Czy nie potrafimy wyrażać naszych prawdziwych potrzeb? Próbujemy odpowiedzieć na to pytanie w tym artykule. Za tym paradoksem stoją bowiem różne, powiązane z asertywnością, przyczyny.

Andre Salter (1940) zdefiniował asertywność jako cechę osobowości. Konkretniej, określił ją jako “ekspresję osobistych praw i uczuć”. Innymi słowy, asertywność to także umiejętność odmawiania, gdy czujemy taką potrzebę.

Badania Saltera prowadzą do następującego wniosku: okoliczności wpływają na asertywność. Niektórzy mają do niej większą tendencję, ale można się jej też nauczyć. Asertywność wiąże się z bronieniem własnych praw i potrzeb oraz zdolnością do szczerego komunikowania swoich pragnień w odpowiedni sposób i bez ranienia innych.

Dlaczego jesteśmy asertywni tylko czasami? Co nas hamuje i powstrzymuje od odmawiania? Przyjrzyjmy się tym pytaniom i odpowiedziom na nie.

Dlaczego mówimy tak, gdy chcemy powiedzieć nie?

Jak już wiecie, odpowiedź na to pytanie ma związek z asertywnością. Dlaczego jednak nie potrafimy wyrażać naszych życzeń w pewnych okolicznościach? Przyjrzyjmy się następującym czynnikom:

Brak asertywności

Niektórym łatwo przychodzi wyrażanie opinii i życzeń i nawet pod presją potrafią po prostu odmówić, jeśli tego chcą. Jednak nie każdy ma taką naturalną zdolność i zgadza się nawet na to, czego sobie nie życzy.

To główny powód odnoszący się do wszystkich pozostałych. Za brakiem asertywności kryją się strach, niepewność, niska samoocena…Przyjrzyjmy się temu.

Martwienie się o zdanie innych

Gdy nadmiernie przejmujemy się opinią innych, skłaniamy się ku akceptowaniu rzeczy, których nie chcemy. Obawiamy się bowiem, że zostaniemy osądzeni lub skrytykowani.

Można to zmienić pracując nad samooceną i starając się być sobą. Gdy brak nam poczucia własnej wartości potrzebujemy opinii innych jako potwierdzenia. Nie zapominajmy, że miłość własna to jedyne, co zawsze nam towarzyszy!

Szukanie akceptacji

Któż z nas tego nie zna? Czasami akceptujemy sytuacje (od prostych po skomplikowane), które nam nie odpowiadają, by zyskać aprobatę innych.

Do pewnego stopnia chęć przypodobania się innym jest naturalna. Szukamy akceptacji i chcemy być lubiani, bo jesteśmy istotami społecznymi. Mówimy tak, gdy chcemy powiedzieć nie ze względu na poszukiwanie akceptacji.

Psycholog Abraham Maslow (1908-1970) odnosił się do tego konstruując piramidę ludzkich potrzeb. Maslow nazwał ten mechanizm potrzebą przynależności i uznania. Poczucie przynależności osiąga się poprzez przyjaźnie i relacje uczuciowe, a uznanie poprzez zaufanie, znajomość samego siebie itp.

Wracając do poprzedniego punktu, osoby, które nas kochają, akceptują nas takimi, jakimi jesteśmy i nie oczekują od nas “grania”. Nie jesteśmy w stanie przypodobać się wszystkim ludziom (i nie ma takiej potrzeby!). Grunt to czuć się dobrze z samym sobą. Po co nam coś więcej?

Nieumiejętność uzasadnienia odmowy

Niejednokrotnie popadamy w fałszywe przekonanie, że nie potrafimy uzasadnić odmowy. Wcale tak nie jest – czasami nie potrafimy konkretnie określić, dlaczego coś nam nie odpowiada. Nie oznacza to jednak, że musimy to wówczas akceptować.

Warto słuchać siebie i odmawiać, gdy w danym momencie coś nam nie pasuje.

Niepewność i lęk przed porażką

Inną możliwą przyczyną godzenia się na rzeczy, które nam nie odpowiadają, jest niepewność. Gdy nie wiemy dokładnie, czego chcemy lub nie akceptujemy siebie samych, częściej popadamy w wątpliwości. “Kto nie wie, czego chce, nie rozumie tego, co znajduje”.

Gdy nie jesteśmy pewni siebie, odmawianie powoduje w nas poczucie winy. Może kogoś obraziliśmy? Może ktoś poczuł się źle? Dlatego popełniamy błąd akceptowania rzeczy, których nie chcemy.

Dlaczego mówimy tak, gdy chcemy powiedzieć nie: refleksja

Za takim działaniem kryją się różne powody. Z pewnością częściej wpadają w pułapkę chęci przypodobania się innym osoby o niskiej samoocenie.

Kluczem jest więc odnalezienie własnej drogi do asertywności i wolnego wyrażania myśli.

Poznanie siebie samego pozostawia niewiele miejsca na wątpliwości. Proces ten trwa całe życie. Wytycz więc swoją własną ścieżkę, otwórz oczy na naukę, a będziesz w stanie mówić tak, tylko wtedy, gdy naprawdę czegoś chcesz.