Czego pacjenci nie chcą mówić terapeutom?

Jeśli kiedykolwiek byłeś na terapii, wiesz, jak trudno jest zacząć rozmawiać na określone tematy. Istnieją pewne kwestie, o których pacjenci często niechętnie mówią swoim terapeutom. Pomimo tego, że w terapii jest wykonywana duża ilość pracy emocjonalnej, niektóre tematy wymagają pewnego rodzaju zaufania. Czego pacjenci nie chcą mówić terapeutom?

Otwieranie się emocjonalnie na nieznajomego, aktywne konfrontowanie się ze swoimi problemami zamiast ich ignorowania i narażanie się na bezbronność nie jest łatwe. Powierzenie komuś swoich sekretów i najgłębszych myśli może być naprawdę trudne, zawstydzające, a nawet przerażające. Z tego powodu wiele osób ukrywa pewne szczegóły.

Potrzeba zachowania pewnych rzeczy dla siebie jest naturalna. Nie jesteśmy zmuszani do opowiadania innym wszystkiego o sobie. Warto pamiętać, że celem terapii jest umożliwienie poinformowania terapeuty o wszystkim, co się z Tobą dzieje.

Z reguły terapeuta chce tylko tego, co najlepsze dla swojego pacjenta. Nie są zainteresowani osądzaniem go. Niemniej jednak potrzebują pewnych informacji, aby móc mu pomóc.

Wszystko, co zostało powiedziane podczas sesji terapeutycznej, jest poufne. To bezpieczna przestrzeń, w której pacjenci i terapeuci powinni mieć możliwość otwartej rozmowy. To jeden z aspektów, który sprawia, że terapia jest tak skuteczna. Istnieją jednak tematy, których pacjenci niechętnie ujawniają swoim terapeutom. Spójrz na poniższą listę, może identyfikujesz się z jednym lub kilkoma z nich.

Czego pacjenci nie chcą mówić terapeutom?

1. Życie seksualne

Wielu terapeutów twierdzi, że seks to temat, którego większość pacjentów unika. Niemniej jednak życie seksualne pacjenta jest, obok innych czynników, dobrym wskaźnikiem jego jakości życia.

Chociaż nie zawsze tak jest, terapeuta często może lepiej zrozumieć problemy pacjenta, gdy wie, jaki on jest w tej najbardziej prywatnej sferze. Ponadto seksualność może być głównym źródłem stresu, a także kluczem do osiągnięcia pewnych wzmocnień. Jest to coś, co terapeuta weźmie pod uwagę przy opracowywaniu planu interwencji.

2. Wykorzystywanie seksualne

Rozmowa na ten temat jest zwykle trudna dla ofiar. Jednak dzisiaj wiemy, że konsekwencje wykorzystywania na tle seksualnym w historii pacjenta powodują dynamikę, zarówno myśli, jak i zachowań, której sami często nie są świadomi.

Nadużycia nadal im szkodzą, nawet jeśli myślą, że je przezwyciężyli. Ostatecznie nie musimy świadomie myśleć o danym zdarzeniu, aby miało ono na nas wpływ.

Dlatego w przypadkach, w których doszło do wykorzystywania seksualnego, często bardzo ważne jest poznanie całej historii. Terapeuta może bardzo pomóc w tym względzie, ale musi mieć świadomość, że doszło do potencjalnie traumatycznego zdarzenia. Musi również znać pełną historię, z którą pacjent będzie później pracował.

To, co się wydarzyło, jest równie ważne, jak opowiedziana historia. Raport policyjny lub opis sporządzony przez kogoś innego ma niewielką wartość w porównaniu z własnymi zeznaniami ofiary. Zeznanie ofiary jest również przydatne, jeśli pacjent jest agresorem, w celu ich reintegracji.

3. Pieniądze

Żyjemy w społeczeństwie, w którym pieniądze są źródłem kłótni i zawiści. Dlatego trudno się dziwić, że niektórzy ludzie niechętnie poruszają ten temat, nawet podczas sesji terapeutycznych. Jednak ważne jest, aby terapeuta znał pewne szczegóły dotyczące pieniędzy pacjenta.

Lekarz może zapytać pacjenta, czy ten zdoła dotrzeć do końca miesiąca bez wyczerpania stanu konta. Czy potrafi oszczędzać? Czy temat pieniędzy generuje u niego duży stres? Są to pytania, które mogą być niezwykle istotne. Odpowiedzi mogą wyjaśnić wiele nieprzystosowawczych zachowań.

Wiedza o tym, jak pacjent zarządza swoimi zasobami, może być niezwykle odkrywcza. Jest tak, ponieważ często istnieją powiązania z innymi obszarami ich życia, w których można zidentyfikować problemy będące niejako produktem ubocznym. Na przykład edukacja pacjenta dotycząca pieniędzy może wykraczać poza sferę relacyjną, warunkując sposób, w jaki wybiera on swoich partnerów.

4. Problemy zdrowotne i choroby

Dobre samopoczucie fizyczne i psychiczne silnie zależą od siebie wzajemnie. Chociaż niektórym osobom może być niewygodnie rozmawiać o zespole napięcia przedmiesiączkowego lub problemach żołądkowo-jelitowych, jest to ważne, zwłaszcza gdy dotyczy to stanu, który może być dla nich denerwujący lub stresujący.

Ponadto objawy fizyczne mogą negatywnie wpływać na zdrowie psychiczne. Jeśli pacjent ma na przykład nadczynność tarczycy, mogą u niego wystąpić objawy lęku. W konsekwencji leczenie mogłoby być inne.

5. Refleksje na temat przebiegu terapii

Pacjent może często czuć się sfrustrowany, smutny lub rozczarowany, ale trudno mu powiedzieć o tym swojemu terapeucie. W końcu dawanie negatywnej bezpośredniej informacji zwrotnej jest dość niewygodne. Terapia ma jednak zapewnić pacjentowi idealne warunki do pracy nad konfliktem i pomóc mu stać się bardziej asertywnym.

Hermetyzowanie i unikanie opisywania ich uczuć nie jest dobrym pomysłem. Również, jeśli terapia nie działa tak, jak powinna, pacjent powinien to powiedzieć. Wtedy terapeuta będzie mógł dokonać niezbędnych korekt, aby przekierować jego dynamikę.

Może się również zdarzyć, że pacjent i terapeuta nie odbierają na tych samych falach. To nie musi być problemem. Ważne jest jednak, aby zakomunikować sobie ten fakt. Terapeuci są przyzwyczajeni do tego rodzaju sytuacji i mają odpowiednie środki działania.

6. Jedzenie

Niektórzy ludzie czują się nieswojo, mówiąc o swoim związku z jedzeniem i obrazie swojego ciała. Dzieje się tak zazwyczaj z powodu fałszywych założeń, które spora część społeczeństwa ma na temat problemów z dietą i braku silnej woli.

W związku z tym nieprzyjemne może być dla pacjenta odkrycie wzorców zachowań związanych z odżywianiem, które należy zmienić i o które trzeba zadbać.

7. Tożsamość

Termin tożsamość może odnosić się m.in. do płci, pochodzenia etnicznego, orientacji seksualnej czy religijności. To może wydawać się dość oczywiste, ale te punkty są niezwykle ważne, aby zrozumieć, kim jest dana osoba, przez co przeszła i jakie są jej wartości.

Nawet jeśli jakieś aspekty ich tożsamości są widoczne lub wspomnieli o nich podczas pierwszej sesji, powinni przywołać je ponownie w trakcie terapii, aby terapeuta mógł uzyskać pełny obraz ich życia.

8. Niewygodne historie

Każdy musi być kochany i akceptowany. W niektórych przypadkach ta niezaspokojona potrzeba może stanowić przeszkodę w powodzeniu procesu terapeutycznego.

W terapii słyszy się wiele historii, w których narrator odpowiada na społeczne oczekiwania dobrego zachowania. To dlatego, że mamy tendencję do kształtowania naszych historii tak, aby pasowały do występów, które naszym zdaniem są adaptacyjne.

Jest to również logiczne, ponieważ przyznanie się do błędów nie jest takie łatwe. Jednak ważne jest, aby również porozmawiać o tych doświadczeniach, jeśli celem jest pozytywna zmiana. Uczciwość pacjenta jest niezbędna, aby terapeuta był w stanie przeprowadzić dobrą ocenę i dokonać wszelkich zmian w interwencji, aby zoptymalizować jej wyniki.