César Brandon – dzięki niemu odżyła poezja
Wydarzyło się coś zaskakującego. Poeta wygrał hiszpański odpowiednik konkursu telewizyjnego Mam Talent. César Brandon, 24-letni artysta zdołał oczarować publiczność samymi słowami. Bez dodatków. Czysta poezja. Sam, na dużej scenie, przed setkami ludzi, dotarł do ich serc swoimi słowami. Bez śpiewania czy gestykulacji, po prostu recytując swoją poezję.
Życie Cesara nie było łatwe, a jego droga nie była wolna od przeszkód. Urodzony w Gwinei Równikowej, César Brandon wyemigrował do Hiszpanii siedem lat temu.
Pisanie poezji samo w sobie nie należy do najprostszych zajęć – nie każdy potrafi to robić. Zatem wyobraź sobie, jak trudno pisać poezję w języku, który nie jest Twoim językiem ojczystym. Nawet gdy nie brakuje umiejętności, bez wysiłku, ciężkiej pracy, nadziei i wytrwałości trudno osiągnąć sukces.
Poezja od zera
Szeroka publiczność usłyszała o Césarze dzięki jemu wierszowi zatytułowanemu The Poetic of Zero. W swoim dziele poeta opowiada o tym, jak zero znajduje jedynkę i razem stają się bardzo szczęśliwi. Do czasu, aż zero porzuca jedynkę dla minus jedynki. Związek liczb stanowi metaforę prawdziwej miłości. Miłości, która nie zawsze trwa wiecznie.
Z dużym humorem i szybkim językiem César Brandon opowiada o przygodach i błędach dwóch liczb. Ale nie dajcie się zwieść, nie jest to absurdalny i pusty wiersz. Poezja, ze wszystkimi jej metaforami, zawsze pozostawia wiele do myślenia.
Pozwala dostrzec różne interpretacje, prawdopodobnie dalekie od tego, o czym myślał poeta, ale bardzo dla nas istotne. Przykład znajdujemy na końcu wiersza. „Zaczął liczyć, aż dotarł do liczby, której się bał, może do nieskończoności, a może do numeru dwa”. Jak blisko są nasze obawy?
Księżyc i Ziemia
Potem, z bardziej dramatycznym tonem, César Brandon znów zadziwił publiczność, opowiadając historię dwojga innych kochanków. Tym razem byli to bardzo nieśmiali kochankowie. Ziemia i Księżyc.
W tym cudownym wierszu César opisuje hipotetyczne teksty, którymi Ziemia może spróbować zwrócić na siebie uwagę Księżyca. Na przykład: „na Ziemi wszyscy byliśmy obywatelami miejsca zwanego pierwszym światem, ponieważ drugi nie miał dla nas znaczenia, a trzeci był w procesie rozwoju”.
Wiersz jest pełen krytyki społecznej. Strofy takie jak „uchodźcy nie są stworzeni z opinii w internecie” wywierają duży wpływ na słuchacza. Życie nie jest łatwe. Jak mówi César Brandon: „Dwoje ludzi walczy, mimo że ani jeden ani drugi tego nie chce. Pierwszy uważa się, że dwóch to za mało i szuka jeszcze trzeciego, a czwarty stara się być szczęśliwy. Problem się zwielokrotnia i czwórka w końcu dzwoni na 016 (numer hiszpańskiej opieki społecznej)”.
Mama
Ostatni wiersz, którym César Brandon wygrał konkurs ma bardziej uroczysty ton. Wiersz, jak sama nazwa wskazuje, jest poświęcony jego matce. Poeta porównuje ją z domyślnymi parametrami programu Microsoft Word. Woli, aby jego matka nie miała „ciała Calibri, rozmiaru 11 i jednego odstępu między wierszami”. Chce, aby była „prosta, z podwójną spacją i w Times New Roman”.
Żałując swojej młodości, César podkreśla nauki swojej matki, których, jak twierdzi, nie potrafił docenić w tym czasie. Nie lekceważy także postaci ojca i mówi, że rodzice są „tymi wszystkimi, których marzenia są dla nich zbyt małe, i którzy potrzebują niewiele snu, aby je spełnić”. Ten wiersz stanowi prawdziwą lekcję dla ludzkości.
César Brandon – prawowity zwycięzca
Zwycięstwo tego poety z Gwinei Równikowej stanowi punkt zwrotny dla wielbicieli czytania i pisania poezji. César Brandon umożliwił każdemu zagłębienie się w czymś tak dyskredytowanym jak poezja. Wszystko to w kraju, w którym przeciętna osoba czyta mniej niż jedną książkę rocznie. Gdzie najbardziej popularne teksty są pozbawione jakiejkolwiek kultury i szacunku. Gdzie niedorzeczne kwestie są cenniejsze niż umiejętności i praca.
W tym kraju César Brandon spełnił jedno ze swoich marzeń. Chociaż nie ma wątpliwości, że jest on bardzo wdzięczny, my także powinniśmy być mu wdzięczni, ponieważ ten człowiek przypomniał nam, że wciąż potrafimy marzyć.
Poezja to także psychologia. Parafrazując Eduardo Galeano: „naukowcy twierdzą, że jesteśmy zbudowani z atomów, a mały ptak powiedział mi, że jesteśmy stworzeni z opowieści”.
Ludzie to historie, opowieści, które można opowiedzieć na wiele sposobów. Dlatego tak ważna jest różnorodność, wielokulturowość i otwartość umysłu. Im bogatsze nasze słownictwo, tym piękniejsza będzie nasza historia. Za możliwościami stoi wspaniały talent.