Antonin Artaud: 5 interesujących cytatów

Antonin Artaud w nielicznych swoich słowach nawiązuje do swojej tragicznej egzystencji. Był geniuszem, który przez całe swoje życie tworzył wspaniałą literaturę i zamykał się w szpitalach psychiatrycznych. Wielu uważa go za ojca współczesnego teatru.

Słowa, które pozostawił nam Antonin Artaud, są piękne. Choć zasłynął jako poeta i dramaturg, badał niemal wszystkie gatunki literackie. Być może znasz koncepcję teatru okrucieństwa – obmyślił ją właśnie Artaud.

Można powiedzieć, że cały współczesny teatr wywodzi się z filozofii, w którą wierzył ten niezwykły francuski pisarz. Antonin Artaud niejednokrotnie mówił o teatrze, ale także o innych ludzkich realiach, które odkrył w najtrudniejszych chwilach.

Kiedy miał cztery lata, Artaud zachorował na zapalenie opon mózgowych. Pięć lat później niespodziewanie zmarła jego siostra, co pogrążyło go w żałobie, której nigdy do końca nie pokonał. Było to być może jedno z niezwykle trudnych doświadczeń, które doprowadziły do tego, że Antonin Artaud stał się tak wielkim pisarzem.

W tym artykule przedstawimy niektóre z najlepszych cytatów Antonina Artauda.

„Nie umieramy, ponieważ musimy umrzeć; umieramy, ponieważ pewnego dnia, i nie tak dawno temu, nasza świadomość była zmuszona uznać to za konieczne”.

-Antonin Artaud-

Antonin Artaud – wybrane cytaty

1. Czym jest życie?

„Życie składa się z palących pytań”.

To jeden z najpiękniejszych cytatów Antonina Artauda. Ten poeta kojarzył życie z zasadniczą ignorancją, która je charakteryzuje. Wszyscy rodzimy się nieświadomi, prawie nic nie wiemy, i umieramy, odpowiadając tylko na niektóre z pytań, które stawialiśmy sobie przez całe życie.

Antonin Artaud nie odnosi się do tej ignorancji z intelektualnego punktu widzenia. Dlatego używa słowa „palące”, by przedstawić nieznane płonącym płomieniem. Nie wiemy dokładnie, skąd jesteśmy, dokąd zmierzamy, ani dlaczego tu jesteśmy.

Przeczytaj także: Sens życia – jeśli chcesz go znaleźć, po prostu idź przed siebie

2. Znaczenie prawdziwego teatru

„Prawdziwe doświadczenie teatralne wstrząsa spokojem zmysłów, uwalnia skompresowaną nieświadomość i prowadzi do pewnego rodzaju potencjalnego buntu”.

Ten cytat wyraża, co Anonin Artaud naprawdę myślał o teatrze. Zawsze powtarzał, że słowa są niepotrzebne, ponieważ istnieją inne, bardziej skuteczne sposoby komunikowania uczuć i myśli. Jednym z takich sposobów był najwyraźniej teatr.

Kochał teatr i nienawidził kino. Uważał to drugie za „nieszkodliwą truciznę”, wewnętrznie negatywną, ale nie powodującą poważnych uszkodzeń. Dla Antonina Artauda teatr był najlepszym sposobem na wyrażenie siebie. Według niego teatr został stworzony, aby dawać ludziom lekcje życia na temat śmierci, cierpienia i podejmowania decyzji.

3. Antonin Artaud o istnieniu

„Ta, gdzie jest smród gówna, jest też zapach istnienia”.

Antonin Artaud niejednokrotnie przejawiał intensywne i niemal gwałtowne usposobienie. Jego choroba z dzieciństwa zmieniła go w niezwykle nerwową osobę. Prawda jest taka, że z biegiem czasu rozwinęły się u niego paranoiczne urojenia.

To wyjaśnia, dlaczego spędził wiele lat w szpitalach psychiatrycznych. Te słowa w szczególności, choć agresywne, pozostawiają prawdziwy, surowy przekaz. Ludzie nie zawsze są majestatyczni, są także przyziemni, a czasem odrażający.

4. Antonin Artaud i język słów

„Nie udowodniono definitywnie, że język słów jest najlepszym możliwym językiem”.

Antonin Artaud bardzo interesował się zjawiskami mistycznymi. Był bardzo oddany religii w dzieciństwie i przez całą swoją młodość. Wiele lat później skłaniał się nawet ku nowemu rodzajowi spirytualizmu, który doprowadził go do przyłączenia się do wspólnoty Tarahumara w Meksyku.

Jego szczególne spojrzenie na życie uczyniło go bardzo wrażliwym na najbardziej subtelne zjawiska. Mimo bariery językowej głęboko zaangażował się w społeczność Tarahumara. Być może powyżej przytoczone słowa odnoszą się do faktu, że słowa są tylko jednym z wielu sposobów komunikowania się i rozumienia osób z otoczenia.

5. Istota doświadczeń życiowych

„Bezspornie, czy nie, świadomy lub nieświadomy stan poetycki, transcendentne doświadczenie życia, jest tym, czego społeczeństwo zasadniczo szuka poprzez miłość, przestępczość, narkotyki, wojnę lub powstanie”.

Można powiedzieć, że Anotnin Artaud był przede wszystkim odkrywcą ludzkiego ducha. Po swoich doświadczeniach w Meksyku zgłębiał w pewne ezoteryczne praktyki, takie jak astrologia, tarot i numerologia. Jego obsesja na ten temat ponownie doprowadziła go do stanu skrajnej nerwowości.

W 1938 r. został deportowany z Irlandii do Francji za „przekroczenie granic marginalizacji”. Następnie spędził dziewięć lat w szpitalu psychiatrycznym. W tym czasie bardzo cierpiał. Wszystkie te doświadczenia ratyfikowały jego nienawiść do psychiatrii.

Przeczytaj także: Antypsychiatria – sprzeciw wobec leczenia psychiatrycznego

Antonin Artaud zmarł w 1948 roku po przejściu kilku zabiegów elektrowstrząsowych, które zniszczyły go zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Dzięki grupie przyjaciół mógł spędzić ostatnie trzy lata swojego życia z dala od instytucji psychiatrycznych.

„Sam spędziłem 9 lat w szpitalu psychiatrycznym i nigdy nie miałem żadnych skłonności samobójczych, ale wiem, że każda rozmowa z psychiatrą podczas porannej wizyty sprawiła, że ​​przez długi czas chciałem się powiesić, ponieważ zdawałem sobie sprawę, że nie mogę przeciąć jego gardła”.

-Antonin Artaud-